fROLBrAtUBSZt iPSZYSTRTCn KRAJÓW, ŁĄCZCTg-STg I
	
	HrJHy m
	WMgrA
I ■?!•» Wk. > /£■"'" itśiSl
■ wWm
■ni i WJ hmhsmi 1
V-r
■483
3

tsy -'lypj
f!» X '':.V

1 1!
jg^p^	pś
I B
ORGAN KOMITETU WOJEWÓDZKIEGO PZPR W KOSZALINIE
lok XXIII Nr 58 (7295)
SOBOTA - NIEDZIELA, 8 i 9 MARCA 1975 r.
Cena 2 zi
SSKH
P
30 lat temu - w dniu 9 marca 1945 roku - paricerniacy gen. Panfitowa wyzwolili Słupsk. Na zdjęciu: plac Armii Czerwonej, fragment odbudowanego centrum ponad 80-tysięcznego dziś miasta nad Stupiq.
MIRA ZOŁTAK

/

n
^rozmawiajmy
O :||>||
kobietach
(MIĘDZY NAMI MĘŻCZYZNAMI) - str. 5
— Znowu trzeba zastrugać ołówek, coś za szybko się
wypisuje — Zdzisław Andziak sięgnął po temperówkę. Siedzieli przy stole nad stertą pisemek, papierów, rachunków W rodzinnym gronie zastanawiali się, co trzeba załatwić w tym tygodniu Kupić nową porcję materiałów budowlanych, przejrzeć ciągniki, bo w jednym kierownica ma za duże luzy „Ty, Gienek, pamiętaj o potrzebnych częściach zamiennych... Ciągniki na razie stoją „pod chmurką" trzeba będzie pomyśleć o jakimś garażowaniu... Te rachunki trzeba będzie jutro koniecznie zapłacić, ktoś musi skoczyć do SOP... I na podwórzu trzeba zrobić wreszcie porządek, bo rozrzi|?ona słoma wygląda szpetnie..."
Robi się coraz później. Ołówek szybko biegnie po papierze Andziakowie liczą, kalkulują, przymierzają możliwości do potrzeb Jest ich wciąż b?j*dzo wiele Ale Andziakowie są także futurologami Już dziś coraz lepiej wyraźniej widzą kształt swego gospodarstwa W przyszłości będzie ono specjalistyczne, nowocześnie zorganizowane i w pełni zmechanizowane, posiadające kilkaset sztuk bydła.
sae»ggff,s
bSBBBBBBHB^BHwwSBBBIhBBBH^H
Niejeden ołówek wypiszą jeszcze Andziakowie Hierarchia potrzeb, wyliczonych dosłownie z ołówkiem w ręku, jest u Andziaków zasadą obowiązującą na co dzień Pewnie, któż nie chciałby mieć samochodu? Ale na razie go nie kupują i to wcale nie dlatego, że sporo kosztuje. Ich uzasadnienie jest zupełnie inne. Na razie posiadanie samochodu byłoby w gospodarstwie ekonomicz
nie nieuzasadnione.
Andziakowie wiedzą, czego najpierw trzeba ich gospodarce, co jest potrzebne naj pierw, by iak najszybciej stanąć — jak to sami o-kreślają — na „górce". Na razie wciąż idą „pod górkę".
Nie tak dawne to czasy, gdy rodzina Andziaków roz ważała na spotkaniu familijnym, co dalej zrobić z
ziemią. Ojciec już nie żył, gospodarstwo było zadłużone, bo rodzicom wiodło się nie najlepiej Synowie byli — jak to się mówi — w świecie Zdzisiek się jeszcze uczył, najstarszy Czesław i średni Gienek pracowali poza rolnictwem, zdała od do mu Zwołano rodzinę do Białokur i rozważano, co robić. Pierwsza możliwość, to iść do pracy, przecież każdy z braci miał dobry fach w ręku Gospodarstwo przekazać na rzecz państwa; matka miałaby w zamian rentę Możliwość druga: wspólnymi siłami wziąć się za gospodarstwo i postawić je szybko na nogi. Wybrali tę drugą możliwość. Helena Andziak przekazała ziemię swemu 19-letniemu synowi Zdzisławowi.
(dokończenie na str. 6)



•
Fot. JERZY PATAN
KOBIETOM, Z NAJLEPSZYMI ŻYCZENIAMI, W DNIU ICH DOROCZNEGO ŚWIĘTA
Wizyta Josipe Broz-Tito
Na zaproszenie I sekreta rza KC PZPR — Edwarda Gierka w dniach 10—13 bm, złoży przyjacielską wi zytę w Polsce prezydent Socjalistycznej Federacyj* oej Republiki Jugosławii, przewodniczący Związku Komunistów Jugosławii — JOSIP BROZ TITO z małżonką.
Zjazd Ligi Kobiet
Wczoraj w Filharmonii Narodowej w Warszawie odbył się VI Zjazd Ligi Kobiet — organizacji zrzeszającej pół miliona człon-kin, obchodzącej 30-lecie istnienia. Zjazd otworzyła uroczystość dekoracji sztan daru Ligi Kobiet Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
Konferencja partyjna w Wojskach OPK
Wczoraj obradowała w Warszawie Konferencja Sprawozdawczo Wyborcza PZPR Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, w której wziął udział I sekretarz KC PZPR - Edward Gierek Obecny był także czło rsek Biura Politycznego KC PZPR — minister obrony PRL — srenerał armii —■ Wojciech Jaruzelski.
wasi *3rS
hF M
EEEE!
M. Antonioni w Warszawie
Wczoraj przybył do stolicy Michelangelo Antonioni wybitny reżyser wioski. Bę dzie on przebywał w War szawie kilka dni. Jego pobyt w stolicy związany jest z trwającym w Warszawie przeglądem jego filmów.
Konkurs
Liga Kobiet ogłasza ogól nopotski konkurs otwarty na sztukę współczesną dla teatru lub telewizji o pro blematyce związanej z życiem współczesnej kobiety polskiej.
Termin składania prac upływa 31 grudnia br. na adres: ZGLK 00-137 Warszawa, ul. Elektoralna nr 13.
Zgon Fr. Mazura
W dniu 7 marca 1975 r. zmarł w wieku 80 lat tows rzysz FRANCISZEK MAZUR długoletni i zasłużony działacz polskiego i mię dzynarodowego ruchu robotniczego, były członek Biura Politycznego i sekretarz KC PPR, a następnie KC PZPR, były członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR; w okresie międzywojennym członek Komitetu Cen tralnego KPP i KPZU oraz członek WKP(b).
Zmarły był w latach 1952 —1957 wicemarszałkiem Sejmu PRL i wiceprzewod niczącym Rady Państwa, a w latach 1957 — 1985 ambasadorem PRL w Pradze.
Za zasługi w walce o wyzwolenie społeczne oraz wkład w budowę Polski Ludowej był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy I Innymi odznaczeniami państwowymi.
Cześć Jego Pamięci!
Komitet Centralny
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
Zima? Wiosna?
W Górach Świętokrzyskich panuje „londyńska mgła" w Besiidach na wysokości powyżej 700 metrów znajduje się jeszcze puszysty śnieg, pozwalający na uprawianie narciarstwa. W Karkonoszach — zagrożenie lawinowe, a w Beskidach kwitn* krokusy.
IM1GW zapowiada na dziś zachmurzenie duże z większymi przejaśnieniami. Temperatura maksymalna u nas — 12 st. C. Wiosna to już czy też jeszcze tro* chę zimy?
Strona Ż
MAGAZYN
Głos Koszaliński nr &
PRZED WIZYTĄ JOSIPA BROZ-TITO W PRL
f,
YGODIUIA
A W DNIACH 4-5 marca obradowali w Pradze sekretarze komitetów centralnych partii komunistycznych i robotniczych krajów socjalistycznych. PZPR reprezentowali: członek Biura Politycznego KC PZPR, sekretarz KC - Jan Szydlak, sekretarz KC PZPR - Jerzy Łukaszewicz i członek Sekretariatu KC PZPR - Ryszard Frelek. Na naradzie omawiano kierunki współpracy ideologicznej w obecnych warunkach międzynarodowych. Podkreślono konieczność szerokiego informowania światowej opinii publicznej o polityce zagranicznej państw socjalistycznych, zmierzajqcej do pogłębienia i umocnienia pokoju i odprężenia między narodami.
B
iM6S
iĘmmi
. >,wJliB \
;,.x .-X
m.Mmm
Jugosławia — najruchliwsza dzielnica Belgradu — śródmieście.
A DOBRE wieści nadchodzq z Genewy. Pod przewód- ^ nictwem specjalnej grupy państw neutralnych - Austrii, Finlandii, Szwecji i Szwajcarii - rozpoczęły się przygotowania do q III fazy Europejskiej Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy
-	już w Helsinkach. Powołanie tej grupy świadczy dobitnie g o tym, że uczestnicy rundy genewskiej KBWE sq przekonani, na podstawie dotychczasowych uzgodnień, że II faza zakoń- g czy się niedługo. O postępach w Genewie mówił też w tym tygodniu z optymizmem premier Finlandii - Kalevi Sorsa. Rów- g| nież rokowania SALT II też wydają się przebiegać pomyślnie, chociaż ich przebieg jest, oczywiście, jak najbardziej tajny, g§ Optymizm uzasadniają intensywne i niemal codzienne rozmo-wy przedstawicieli ZSRR i USA i demonstrowany przed foto- _ reporterami życzliwy uśmiech kierowników obu delegacji. ®
A W CZWARTEK zakończyła się w Algierze doniosła konferencja 13 państw - producentów ropy naftowej (OPEC). Po obradach przy drzwiach zamkniętych uchwalono uroczystą deklarację, z której wynika, że państwa OPEC godzą się na udział w paryskiej konferencji przygotowawczej do spotkania państw
-	producentów i importerów ropy. W Algierze domagano się solidarnie, by przyszła światowa konferencja zajęła się nie tyłko problemami naftowymi, ale przedyskutowała od nowa wszystkie problemy surowcowe. Charakterystyczne jest, że amerykański sekretarz stanu, Henry Kissinger zdążył jeszcze przed wyjazdem na Bliski Wschód „teoretyzować" w Białym Domu, że USA mogą być zmuszone ,jUŻyć siły zbrojnej" wobec państw arabskich.
A W TYM TYGODNIU miał miejsce epilog porwania za-chodnioberlińskiego polityka CDU - Petera Lorenza- Spełnio- Jjjg no wszystkie żądani.a porywaczy, zwalniając przede wszystkim z więzień kilku anarchistów. Pozwolono im odlecieć do Ade- gg nu, gdzie przyznano im azyl polityczny. Sami organizatorzy porwania pozostali nadal w swoich kryjówkach w Berlinie Za- g| chodnim. Peter Lorenz, zdrowy i cały, został przez porywaczy zwolniony. Według głosów prasy zachodniej, należy się liczyć @ z nowymi akcjami anarchistów w obliczu zbliżających się pro cesów grupy Meinhof-Baader. Akcja porywaczy była wodą na młyn chadecji. W niedzielnych wyborach w Berlinie Zachodnim, CDU uzyskała najwięcej głosów. Chadecja oskar- S ża rząd socjaldemokratów i liberałów o niezdolność do zagwarantowania w RFN bezpieczeństwa. Rozlegają się umie- ■ jętnie podsycane głosy o „człowieka silnej ręki", którym, oczywiście, byłby Franz Josef Strauss.	B
A W RADZIE BEZPIECZEŃSTWA trwa debata cypryjska. Na ■ wyspie panuje stan zamrożenia sytuacji po proklamowaniu samodzielnej Federacji Republiki Turków Cypryjskich. Turcy wie- Bi rzą, że z ich fait d'accompli świat się ostatecznie pogodzi. Przeczy ich nadziejom dotychczasowy tenor dyskusji w Radzie w Bezpieczeństwa, według którego niepodzielność, suwerenność I neutralność Republiki Cypru muszą zostać utrzymane. Na ^ tym tle jak bezpośrednia groźba zabrzmiało oświadczenie tu-reckiego ministra obrony lllhami Sancara, że w Turcji roz- 0 poczęto przygotowania do produkcji głowic bojowych z ładun-kiem atomowym.

Ty, klirtika chirurgiczna Ankara. Operacja rozdzielenia braci syjamskich z Cypru zakończyła się pełnym sukcesem.	Rys. Hamnitzer
A W NOCY z czwartku na piątek grupa komandosów pale* ftyńskich, przypłynąwszy od strony mofza, opanowała hotel w Tel Awiwie biorąc cywilnych zakładników. Armia izraelska wzięła stanowiska komandosów szturmem. Komandosi zostali zabici. Fakt ten ilustruje stanowisko Palestyńczyków w przededniu rozmów Sadat - Kissinger: „Nie może być mowy o ja kimkolwiek rozwiązaniu problemów Bliskiego Wschodu bez udziału Palestyńczyków".
Fot. CAF-TASS
KISSINGER W BRUKSELI
BRUKSELA (PAP). 'Amerykański sekretarz stanu, Henry Kissinger przybył w piątek po południu z Londynu do Brukseli. Spotkał się tu z greckim ministrem spraw zagranicznych. Dimi-triosem Bitsiosem, z którym omówił problem cypryjski oraz zagadnienia stosunków dwustronnych. Wieczorem Kissinger odleciał do Egip-tu.	___
KOSYGIN W ORENBURGU
MOSKWA (PAP). Prze-
wodniczący Rady Ministrów ZSRR, AJeksiej Kosygin przybył w piątek do Oren-burga (południowy Ural). Zwiedził tam miejscowe zakłady przeróbki gazu W tym samym dniu odbyła się narada kierowniczych pracowników organizacji partyjnych, związkowych i gospodarczych na temat dal szego rozwoju gospodarki tego okręgu.
Krytyczna sytuacja w Kambodży
PARYŻ (PAP). Jak donosi z Phnom Penh agencja AFP, sytuacja w Kambodży staje się z dnia na dzień coraz bardziej krytyczna dla rządu Lon Nola. W stolicy Kambodży nie wyklucza się możliwości poddania miasta i dymisji marszałka Lon Nola, Jak wiadomo, prezydent USA, Gerald Ford oświadczył na konferencji prasowej w czwartek, że rząd Lon Nola ma szansę utrzymania się do pory desz czowej (do czerwca) tylko pod warunkiem, że otrzyma w ciągu najbliższych 10 dni — 2 tygodni pomoc amerykańską. Administracja USA zapatruje śię jednak cora^; bardziej pesymistycznie na szanse przetrwania rządu Lon Nola i powoli przygotowuje się do ewakuacji ze stolicy Kambodży personelu amerykańskiego. Plan takiej ewakuacji posiada już ambasada USA w Phnom Penh, a ma ją przeprowadzić helikopter owiec „Oki-nawa", znajdujący się n,a wodach Zatoki Syjamskiej.
Siły wyzwoleńcze okrążyły stolicę kraju. W piątek ra-
no lotnisko Pochentong pod Phnom Penh zostało ostrzelane z dział kalibru 105 mm i rakietami 107 mm. Nie nadaje się ono obecnie do użytkowania i trzeba je było zamknąć dla samolotów pasażerskich. W trakcie o-strzeliwania zniszczona została również baza wojskowa, która służyła w ostatnich dniach do utrzymywania mostu powietrznego z Sajgonem i bazą Utapao na terenie Tajlandii, skąd zaopatrywana była stolica Kam bodży w broń i żywność.
Pierścień bezpieczeństwa otaczający Neak Luong (60 km na południowy wschód od Phnom Penh) został kom pletnie rozbity w swojej ' części południowej. Placówka Banam, usytuowana na wschodnim brzegu rzeki, została odcięta przez siły wyzwoleńcze i grozi jej u-padek.
Komentując ostatnie wydarzenia w Kambodży, dzień nik „Prawda" pisze w piątek, że wszelkie próby narzucenia Kambodży rządu niezgodnego z wolą narodu, są skazane na fiasko.
rJ
mmmA *
Dwoje bezdomnych rzymian z całym swym dobytkiem sypia pod gołym niebem w pobliżu hotelu oferującego komfortowe warunki. Problem mieszkaniowy w Rzymie jest jednym z poważniejszych już od dawna, gdyż mieszkańcy wyburzanych ruder nie są w stanie nabywać kosztownych nowoczesnych mieszkań oferowanych, przez firmy budowlane	CAF-AP-telefoto
Francja — Afryka
■ B ■
Na mistrzostwach świata w łyżwiarstwie figurowym, rozgrywanych w Colorado Springs (USA), w kategorii solistek po zakończonej jeździe obowiązkowej pro wadzi Ilolenderka Diana de Leeuw (na zdjęciu)
CAF-AP-telefoto
„Szczyt" w Bangi
PARYŻ (PAP). W stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej — Bangi rozpoczęło się drugie francusko-afrykańskie spotkanie „na • szczycie". Poprzednie spotkanie tego typu odbyło się 13 listopada 1973 r. w Paryżu z inicjatywy ówczesnego prezydenta Francji, G. Pompidou.
Konferencja potrwa do soboty lub nawet do niedzieli. Na porządku dziennym tego forum znalazły się problemy związane z ne gatywnymi skutkami, jakie wywołuje w krajach surowcowych obecny kryzys gospodarczy i towarzyszący mu chaos walutowy w uprzemysłowionych państwach zachodnich. Dyskutowana będzie również sprawa współpracy gospodarczej, technicznej i kulturalnej. W konferencji biorą u-dział nie tylko kraje, które były koloniami francuskimi, ale także byłe kolonie belgijskie, jak również Nigeria. W konferencji bierze udział prezydent Francji Valery Giscard d'Estaing. Jest to jego pierwsza wizyta na kontynencie afrykańskim od czasu wybrania go w maju 1974 szefem państwa.
OKRĘTY NATO W HAMBURGU
BONN (PAP). Do portu w Hamburgu zawinęła eskadra okrętów sił morskich NATO działających stale w rejonie Oceanu Atlantyckiego. Wśród tych jednostek znajdują się niszczyciele i korwety USA, Kanady, W. Brytanii, Holandii, RFN i innych państw NATO. Jak podaje prasa, wizyta okrętów wojennych NATO w Hamburgu potrwa 6 dni.
SYRIA NIE CHCE ROZWIĄZAŃ „CZĘŚCIOWYCH"
KAIR (PAP). Sekretarz generalny KC Syryjskiej Partii Komunistycznej — Chalid Bagdasz, w wywiadzie dla agencji CTK omó wił aktualne zagadnienia polityki Syryjskiej Partii Komunistycznej i sytuację na Bliskim Wschodzie.
Izrael, imperializm amerykański i reakcja arabska — powiedział Bagdasz — chcą utrzymać napiętą sytuację na Bliskim Wschodzie drogą częściowych roz wiązań problemu bliskowschodniego. W tym zakre sie polityka zagraniczna Syrii jest identyczna z polityką Związku Radzieckiego. Dążymy do całościo wego uregulowania konfliktu -- oświadczył Bagdasz. Zgodzimy się na rozstrzygnięcie częściowe jedy nie w wypadku, jeśli w ramach konferencji genewskiej zostanie ustalony dokładny grafik realizacji po szczególnych etapów rozwiązania konfliktu przy u-dziale wszystkich zainteresowanych państw —* oświadczył Ch. Bagdasi.
G/os Koszaliński nr 58
MAGAZYN
Strona 3
NA DRUGIM „ETACIE"
W
%
> - -
Przedstawiamy Wam koleżankę Barbarę Pawłowskq, jednq z milionów kobiet pracu-jqcych - jak to się powiada - na dwóch etatach. Jeden z nich to osiem godzin spędzanych codziennie na stanowisku zawodowym; w przypadku pani Barbary jest to praca w .,EI-wie'. Drugi zaś, to codzienny „kołowrót" spraw zwiqzanych z utrzymaniem domu, wychowaniem dzieci. Kobietom pracujqcym zawodowo pochłania to niekiedy więcej czasu niż Wy wiqzanie się ze służbowych obowiqzków, daje nikłe szanse wygospodarowania sobie iakie-gos dnia naprawdę wolnego, przeznaczonego na niezbędne przecież odprężenie, rozrywkę i zajęcie się sobq - swoim zdrowiem, urodq.. Niestety, czasem nawet najciekawszego programu teiewizyjnego nie udaje się oglqdać inaczej, jak „przy okazji" wykonywania mniej absorbujqcej domowej roboty.
Która jednak kobieta liczyć będzie czas poświęcony dla dobra domu, męża, dzieci? Na nic zdają się tutaj perswazje w rodzaju „mogłabyś to odłożyć na później", przecież bez tego możemy się obejść' ( tak dalej. Tym bardziej - okolicznościowe gesty, na jakie mężczyźni zdobywajq się z okazji święta Kobiet. Pomyślmy raczej - i wprowadźmy w czyn - o chociaż jednym, ale za to trwałym, obowiqzujqcym na co dzień usprawnieniu, które życie naszych matek, żon czy sióstr uczyni mniej „zabieganym", przyjemniejszym, pełniejszym należnej Im radości życia.
Foł. Jerzy Patan
Czarujący panowie
Zdumiewa mnie czasami fakt, jak to nie którzy potrafią zmienić się w ciągu kilkunastu minut — pomiędzy przełknięciem domowego śniadanka a zajęciem miejsca za biurkiem. Na przykład taki X, mieszka jący piętro niżej Uprzejmy, usłużny, nie przepuści żadnej okazji wymienienia kilku słów i zapytania, czy szanowany sąsiad (lub sąsiadka — zależnie od okoliczności) przypadkiem czegoś nie potrzebują, No, bo, on to znaczy X, pracuje w administracji budynków mieszkalnych, gdyby więc...
Rzadko się zdarza, żebym X prosił o wy świadczenie jakiejś przysługi, Jeśli jednak coś takiego się zdarzy, mogę być przekonany, że X albo wyświadczy mi ją w naj bliższych dniach, albo przeprosi i poda bar dziej odległy termin, którego z całą pewnością dotrzyma
Albo taki Y W kręgach naszych współ nych znajomych uchodzi za człowieka, na którym, można polegać, niczym na Zawiszy, Jeśli umówi się w jakiejś sprawie — zawsze punktualnie stawi się na spotkanie. Jeśli pożyczy książkę — odda w usta lonym dniu. Jeśli zaciągnie dług — prę-
dzej pożyczy od innego, niż miałby tłumaczyć się, przepraszać, że coś tam nie wyszło mu tak, jak sobie zaplanował.
Ale oto niedawno miałem okazję wysłuchać o X opinii ludzi, którzy spotykają się z nim nie jako „szanowni sąsiedzi"
—	przed domem, lub w pobliskim sklepie
—	lecz w jego biurze, gdzie X decyduje o remontach mieszkań, naprawach dachów wymianie urządzeń kuchennych i wielu po mniejszych, najczęściej jednak palących lokatorskich sprawach. „Jeśli prosić go o załatwienie jakiejś sprawy, to zachowuje się tak, jak gdyby wyświadczał największą łaskę". „niesławny, a przy tym gburo-waty" — oto najbardziej oględne z owych opinii.
Na pewnej naradzie nasłuchałem się z kolei wielu przykrych uwag o Y — zastęp cy kierownika pewnego zakładu usługowe go do spraw technicznych. Tu miała miejsce głupia awaria, bo Y — mimo paru przypomnień, a następnie ponagleń, kwito wanych niezmiennym „rozumiem, oczy wiście, już się robi" — nie przysłał na czas konserwatora. Tam znowu nie można
uruchomić sklepu, bo Y podaje czwarty juz termin przeprowadzenia naprawy takie goś tam istotnego urządzenia, no i slo-wa.r.nie dotrzymuje 1 tak dalej, itd.
Ntegrzeczność, nieuczynność, niesłowność —wszystko to są brzydkie plamy na ^złowieku. Ale — jak świadczą o tym przy X * Y - tylko we własnym domu, wśród sąsiadów, wśród kolegów z pracy lub w kręgu towarzyskim. Tu opinia zobo Chyba dlatego, że w tzw stosun Kach nieformalnych jest ona nieubłagana i Konsekwe tna Po prostu - tutaj każdy jest w stanie zapłacić pięknym za nadob ne.
Ody ma Jt? do czynienia z .	kontrahentem . Tutaj
stanie ffn h '"k 9dyb" nie	w
l ,b0 Fzvmie w k°*cu „zrewtin-• złov)ie^ okłamany, wystawióny przysłowiową rufę do wiatru przez urzęd-, ^racownika zakładu usługowego, sprzedawcę? Napisze zażalenie?
Cte — papier jest cierpliwy.
SCORPION
Strono 4
MAGAZYN
G/os Koszaliński nr 58
KRASNAJA 7WIEZDA - or gan Armii Radzieckie] w nr 57 i 58 z 1945 c. tok opisywała walki, w wyniku których zdobyty został Słupsk:
„Na wszystkich drogach do miasta znajdowały się liczne burykady. W okolicach Słupsko czołgiści radzieccy spotkali gru pę kilkuset robotników, różnych narodowości, [ órzy kopali dla hitlerowców rowy. Na widok a-dzieckich czołgów wachmani uciekli, zostawiajqc robotników.
Na przedmieściach Słupska prace obronne prowadzono iesz cze ostatniej nocy, mimo iż miasto było okrqżone i pod ostrzałem naszej artylerii. Z rana 9 marca rozpoczqł się bój o miasto. Wojska radzieckie atakowały od południa i północy. Po artyleryjskim bombardowaniu piechota radziecka weszła do miasta.
Najcięższe boje toczono o dworzec kolejowy.
Słupsk zajęła 18 Brygada Pancerna należqca do 3 Korpusu Pancernego, którym dowodził gen. Panfiłow..."
Miasto było wolne, jednak w jego centrum płonęło i rozpada ło się w gruzy stare miasto.
Przyszły lata odbudowy i rozwoju tego największego dzisiaj miasta naszego województwa. Słupsk liczy dziś ponad 80 tys, mieszkańców, jest największyn ośrodkiem przemysłu (przede wszystkim maszynowego) w Koszalińskiem. Znane sq w całym kraju maszyny i urzqdzenia z „Famarolu" „Sezamoru", słupskie meble, buty, cukierki...
Nie mniejszym powodem do dumy sq słupskie osiągnięcia w kulturze, oświacie. Odbudowany pieczołowicie Zamek Ksiq iqt Pomorskich pomieścił Muze um Pomorza Środkowego, słupska „wizytówkq" jest Festiwal Planistyki Polskiej, który odbędzie się w tym roku po raz dziewiqty, piękna biblioteka od dana do użytku w zabytkowym wnętrzu Również liczne zespoły amatorskie, odnoszq sukcesy na scenach w całym kraju.
Znana jest też dobrze ze swej sumiennej pracy słupska gastronomia. Dumq słupszczan jest Wyższa Szkoła Pedagogicz na.
T. MARTYCHEWICZ
Na zdjęciach: wypalone centrum starego miasta w roku 1945 oraz ul. Zawadzkiego i pierwszym nowym osiedlem Słupska.
Fot. W. Mojsiejenko
MGŁOSm
MOWA
DZIADA
DO
OBRAZU
W*?
mmmw
Z NOWYMI DOWODAMI
GDY SŁUPSK POWRACAŁ DO POLSKI
li
H
Wraz x wiosną, ze skowronkami, na la my prasy jak bumerang wraca jeszcze jeden •„wiosenny temat" —- wypalanie łąk poboczy dróg, nasypów kolejowych Corocznie wiele się pisze i mówi na ten temat. Corocznie strażacy, służba rolna MO przestrzegają przed wypalaniem, wy jaśniają, mówią o szkodliwości, itp. Ba, od czasu do czasu sypią się nawet kary Najczęściej przed Kolegium odpowiadają rolnicy wypalający własne łąki.
„Konia z rzędem" temu, kto dostarczy mi dowody ukarania za wypalanie pob( czy, nasypów, chociażby jednego przedsiębiorstwa, jednej instytucji, drogowców na państwowych posadach. Nadal bezkarnie, jawnie uprawiają swój proceder. Ta wiosna nie jest inna. Oto przykład:
— Droga Okonek — Szczecinek. Na przestrzeni kilku kilometrów koło Brokę-
cina posadzono młode drzewka. Były właściwie pielęgnowane, chronione przed szkodnikami. Prawie wszystkie przyjęły się i już w ubiegłym roku zaczęły się zielenić. Obawiam się, że w tym roku połowa z nich uschnie Kilka dni temu sam gasiłem tam tlącą się korę, które zajęła się od wypalanej na poboczu tra-wy.
— Podobny obrazek na trasie Szczecinek — Koszalin, kilkanaście kilometrów :a Szczecinkiem I tu wypala się trawę
Takie sygnały dochodzą z terenu całe 70 województwa Wypala się trawę tuż ibok zagajników przydrożnych, żywopłotów, drzew posadzonych na poboczach. Tak jest najszybciej, bez kłopotu. A jak przy okazji uschnie jakieś drzewko? Mała stra ta. Za rok posadzi się następne. Najlepiej w czynie społecznym.	(ebf
JUŻ OD DZISIAJ DOMEK
UDOSTĘPNIONY ZWIEDZAJĄCYM
KOSZALIN Jeden z dwóch domków jednorodzinnych zbudowanych przez Koszalińską Spółdzielnię Mieszkaniową na osiedlu Karola Marksa od dzisiaj zostanie udostępniony zwiedzającym. Można obejrzeć domek i wy posaienie zaproponowane przez Wojewódzki^ Przedsiębiorstwo Handlu Meblami.
Domek będzie udostępniony do zwiedzania w dniach od 8 do 16 marca w godzinach: w soboty od 14 do 17, w niedziele od 11—17, a w dni powszednie od 15.30 do 18.	(wł)
SIEWY ZBÓŻ ROZPOCZĘTE
KOŁOBRZEG. W ub.
czwartek dwa zakłady rolne PWGR Rudzistowo rozpoczęły siewy owsa i łubinu. Następnego dnia rozpoczęły siewy zbóż zakłady PWGR Górawino. W innych zakładach rolnych rozsiewa się nawozy, wapno, przeprowadza bronowanie. Sądzimy, że za przykładem państwowych gospodarstw rolnych pójdą rolnicy indy wio ualni.
(jawro)
SPOTKANIE Z WŁ. HASIOREM
KOSZALIN. W niedzielą w Klubie MP1K w Koszalinie odbędzie się spotkanie z artystą plastykiem, Władysławem Hasiorem.
KOBIETA NA EKRANIE
Dzisiejsze święto pań stało ■ię okazją do zaprezentowania ze«tawu filmów o kobietach. CRF proponuje następujące o-brazy ,,Maria Skłodowska-Cu-rie"; „Olga Boznańska" (o ma larce); „Abakany" (o twórczości Magdaleny Abakanowicz) i „Sceny z życia kapitana" (o kapitanie Danucie Walas-Koby-lińskiej). Przegląd odbędzie się 8 bm„ o godz 18.30 w Klubie MPiK. (kon)
OFERTY TURYSTÓW
KOSZALIN. Na najbliższą wolną od pracy sobotę (22 bm.) oraz niedzielę (23 bm.) zarząd Oddziału PTTK przygotował dla mieszkańców miasta i powiatu koszalińskiego kilka interesujących propozycji.
Za opłatą 80 zł od osoby mo żna uczestniczyć w wycieczce autokarowej z Koszalina do Kołobrzegu. W programie jest zwiedzanie Muzeum Oręża Pol skiego, katedry, domu Sliwo-szów, dzielnicy u?d owiskowej itp.
Można również wybrać Bię autokarem do Bukowa Morskie go, Dąbek, Darłowa (Zamek Książąt Pomorskich), Darłówkt (most zwodzony, latarnia morska, port) i Jarosławca (brzeg
klifowy). Cena tej wycieczki
—	75 zł.
Zgłoszenia przyjmuje zarząd Oddziału, w terminie do 10 bm. (el)
ZATRUCIE MIĘSEM Z WŁASNEGO UBOJU
SZCŹECINEK. Tragedia rodzinna rozegrała się w tych dniach w miejscowości Krosin-ko. We wtorek wieczorem, Janina W. sporządziła kolację z jajecznicy smażonej na mięsie Posiłek ten spowodował jednak silne zatrucie u matki i jej pię ciorga dzieci, w wieku od dwóch do siedemnastu lat. Ofiary zatrucia umieszczono w stanie bar dzo ciężkim w Szpitalu Powiatowym w Szczecinku. Tej samej nocy zmarła w szpitalu dwuletnia Wiesława. Przedwczo raj ze względu na bardzo zly stan zdrowia przewieziono do
-	polikliniki w Szczecinie dwunastoletniego Kazimierza i dzie więcioletnią Irenę. Natomiast poprawa w zdrowiu nastąp:ła u pozostałych dzieci: siedemnastoletniej Janiny i trzynastoletniego Józefa. Dobrze czuje się także trzydziestodwuletnia matka dzieci.
Jak okazało się, przyczyną silnego zatrucia było spożyte mięso wieprzowe z własnego u-boju. Niestety, nie poddano mię sa badaniu sanitarnemu. (hz)
SŁUPSK. Ponad 30 młodych mieszkańców miasta — uczniów szkół ponadpod stawowych, pracown>ków słupskich zakładów przy było do sali konferencyjnej ratusza na spotkanie z włę dzami miasta W ten sposób podkreślono znaczenie aktu wręczenia nowvch dowodów osobistych, po raz pierwszy wydawanych w Słupsku
Serdecznie gratulowano grupie 18-latków zachęca
jąc ich jednocześnie do pra cy dla rozwoju rodzinnego miasta
Podczas tej samej uroczystości Mieczysław i Bernarda \oskowie wraz
r trojgiem dzieci otrzymali akt o nadaniu obywatelstwa polskiego. wvdany orzer "Rade Państwa Cała piat.ka otrzymał? również nowe dowody osobiste.
(tm)
Nasz sloty konkurs
^Wybieramy
film mieslipca"
W poprzednim magazynie opublikowaliśmy listę Czytelników, którzy wylosował1 nagrody w I etap. nas^eg'" konkursu, wybierając najlepszy „film styczna Główn nagrody zostały wręczone w kinach przed secn&am-Roczny bezpłatny karnet, dla jednej osoby do kin.' „Kryterium", ufundowany* przez tę placówkę, wygrał' Małgorzata Wornbard z Koszalina, uczennica Liceum Ogólnokształcącego im Broniewskiego, Małgorzata kon czy w tym roku średnią szkołę bardzo interesuje sk filmem, jest od wielu lat członkinią DKF przy ,,Kryterium". W czwartek, w kinie „Milenium" w Słupsku została wręczona główna nagroda ufundowana prze: WZKin. — roczny bezpłatny karnet, do wszystkich kir w województwie dla 2 osób Wygrał ią Wacław Burdon Jest on uczniem Zasadniczej Szkoły Międzyzakładowe, w Słupsku, uczęszcza do II kl. o specjalności tokarz. Na stałe zamieszkuje w Wielawinie pow. Szczecinek Tak więc- obie nagrody, te najważniejsze, wygrała młodzież
Nasz konkurs trwa nadal. Obecnie przyjmujemy zgłoszenia na najlepszy „film lutego". O to miano ubiegają się następujące filmy premierowe: Człowiek w dziczy. Orzeł i reszka; Dzielny szeryf Lucky f uke: Szczęśliwego Nowego Roku; Alfredo, Alfredo: Zbrodnia w klubie tenisowym; Szaleństwo miłości; Rozwód; Joe Hill; Korzenie prawdy^ Najemnik.
Głosować można także na wszystkie inne tytuły wyświetlane w kinach województwa koszalińskiego Przyj mujemy wyłącznie irfdywidualne zgłoszenia, na któryc' należy podać jeden tytuł Karty pocztowe z dopiskier „film lutego" przyjmuje redakcja do 10 brn Czytelnie mogą wziąć udział w plebiscycie wypełniając kupon ze mieszczony poniżej Upoważnia on do nabycia ulgowe go biletu we wszystkich kinach województwa, pod warunkiem, że kupon pozostawi się w kasie. Kierownicy kin prześlą kupony do WZKin.
Nagrody są takie same jak w ub miesiącu: wspomniane na początku dwa. karnety oraz trzy portrety gwiazd ekranu, oferowane przez CRF, a także bony książkowe wartości 100 zł każdy. Fundują je — Wydział Kultury Urzędu Wojewódzkiego i ZW ZMS. (kon)
Na zdjęciu: zastępca kierownika kina „Milenium", Irena Urbanowicz wręcza główną wygrana laureatowi konkursu „Głosu", Wacławowi Burdonowi przed projekcja filmu „Złoto dla zuchwałych".
Fot. I. Wojtkiewicz
KUPON KONKURSOWY „FILM LUTEGO"
Tytuł filmu
Imię i nazwisko widza
Adres
Kupon upoważnia do nabycia ulgowego biletu. Ważny do 10 marca.
G/os Koszaliński nr 58
Strono 5
Ml&PZir NAMI MBZCZ&rZM&MI
Tylko bez nazwisk!
Dziennikarz indaguje znajomego. Urzędnik, dwoje dzieci, żonaty od 14 lat. Prosimy o imię i nazwisko.
— Panie! Z okazji Dnia Kobiet powiem o słowo za dużo, a potem przez cały rok będę miał kłopot. Moja żona, jest kochana kobieta, ale pan jej nie zna!
Odpadł pierwszy rozmówca, potem drugi i trzeci. Trzeba było zrezygnować z nazwisk. Nasi rozmówcy mieli wiele skrupułów, a w końcu decydowali: albo bez nazwiska, albo nie mówię ani słowa.
Mniej tajemniczy byli tylko przedszkolacy. Spróbuj cie jednak wyciągnąć od nich nazwiska!
Laurki nie będzie
Mówi Heniek, lat 4: Kocham Mamusię: I panią. Narysuję im laurkę. Tatuś powiedział, że mi trochę pomoże. Rysiek inie chce nic malować, bo wczoraj dostał lanie A Marysia zabrała mu robota.
Szukamy Rysia. Oto jego opinia: Jak byłem niegrzeczny, to na Mikołaja nic nie dostałem. Mama mnie wczoraj zbiła, niech sobie sama rysuje. A Marysi nie dam już żadnej zabawki. Miała lalkę, a mnie wzięła mojego robota, jak się bawiłem.
„Mężczyzna" rozbeczał się znowu rozżalony. Co tu takiego pytać o opinię na temat 8 marca. Tego dnia Rysiek był zdecydowanym antyfeministą. Zresztą, nie tylko on w tym przedszkolu. Mariusz skarżył się, że Małgosia ciągnęła go za włosy i że musiał ustąpić jej miejsca na ważce. Z bekiem pobiegł do Pani i u niej szukał opieki i pomocy. W takiej sytuacji nie ma co oczekiwać obiektywnej oceny.
Qf
Lenka się „kiwa"
W pierwszej klasie szkoły podstawowej chłopcy ml« li ustalony podział ną fajne i nieklawe babki. Jedna jest skarżypytą, druga się maże, a tamta, z pierwszej ławki, zawsze się z nimi bawi.
—	Ta jest fajna! Nawet pan by nie po-znał, że to nie chłopak — mówią z uznaniem, traktując to określenie jako najmocniejszy argument „za". — Lenka jest fajna! Tyle tylko, że jak gra w piłkę nożną, to za dużo „kiwa".
Długo wysłuchuję wywodów na temat braku znajomości zasad piłkarskiej taktyki u dziewczynek, na wet tak fajnych jak Lenka. Oni, chłopcy, to co innego. Jak trzeba to podacizą i gol pewny.
Rocznicowo
Janusz jest uczniem jednego z koszalińskich techników. Ma 18 lat i sympatię imieniem Danka. Nazywają go „Rudy".	_	.
—	Czy o kobietach musicie rozmawiać tylko rocz nicowo, przed ich świętem? Trochę głupio, bo nie moż na powiedzieć złego słowa. A czasem by się chciało. Myślę *ia przykład o palących nastolatkach.
—	Jednak Dzień Kobiet — przynajmniej dla^ mnie — to przede wszystkim święto rodzinne. Babcia robi staromodną ondulację, mama zawsze pokazuje się w szałowym sweterku, a tata goli się wyjątkowo ^ dłu go. Kwiaty, uoominki, uśmiechy. Lubię to święto.
—	Czego chciałbym wszystkim kobietom życzyć? Aby zawsze pięknie wyglądały. Dance — aby dostała się na studia. Oczywiście, razem ze mną. Mamie, babci dużo zdrowia, uśmiechu. O rany, ale rąbnąłem laur kę. Chyba się zblamowałem. Chociaż... chyba inni chłopcy powiedzieliby to samo.
Marzenie rekruta
Kazik jest szeregowcem WP. Jest rodowitym ko-szalinianinem, służy w wojsku od niedawna. Do rozmowy wytypowali go koledzy, jako najprzystojniejszego w plutonie.
_ Dzień Kobiet chciałbym spędzić z moją dziewczyną. Ale chyba nic z tego. Jak to w wojsku. Prze-
ślę jej życzenia, upominek. Na pewno nie zapomnę.
—	W ogóle to chciałbym, żeby kobiety też służyły w wojsku. Mój szef mówi, że to by się im przydało. Tego nie wiem, ale nam na pewno byłoby przyjemniej.
—	Bo i co to za życie bez kobiet. My nawet w
naszym zespole amatorskim musimy się przebierać za panie. Najczęściej to spotyka właśnie mnie.
—	Ale z drugiej strony... kilkaset kobiet w jednym miejscu. To dopiero byłby gwar!
—	Odmeldowuję się. Lecę po kwiatki.,
Poufnie, ale głośno
Jeden z nielicznych fryzjerów damskich — nie kobieta — również zastrzega się, że nie może ujawnić nazwiska.
—	U fryzjera kobiety czują się jak przy spowiedzi, mówią o wszystkim I chociaż przy okazji wszystkie panie w całej sali słyszą każde słowo, panuje przekonanie, że te wynurzenia są kierowane wyłącznie do mnie. Ja nie mogę przekazać ani słowa. I nie przekazuję. Wreszcie, żyję z tego, że panie przynoszą mi do salonu swoje fryzury. Tu chodzi o wygląd, tego nie da się przeliczyć na złotówki, chociaż czasem trzeba stracić sporo czasu, panie przychodzą często.
W pocie czoła
—	Ba, jeśli chodzi o wygląd, to nasze panie imponują staraniami, wręcz poświęceniem. Czasem, prowadząc zajęcia gimnastyczne, kiedy nasilam tempo ćwiczeń i widzę twarze umęczone wysiłkiem, zaczynam się obawiać, że następnego dnia sala będzie pusta. I... nic takiego nie następuje. Panie przychodzą. Niewiele ich, ale te, które raz dały się przekonać do~sajęć i potrafią wygospodarować czas na ćwiczenie, nie żałują wysiłku.
Tyle opinii instruktora gimnastyki korektywnej, a my możemy dodać, że kiedy w Koszalinie nastąpiła okresowa przerwa w organizacji takich zajęć, nasze Czytelniczki nie dawały nam spokoju: Interweniujcie na łamach gazety, znowu przerwali tak pożyteczne zajęcia.
Przed czy po?
—	Dobrze, że pan przeczytał mi tę opinię instruktora — twierdzi sprzedawca. — To fakt, że jeśli chodzi o troskę o sylwetkę, kobiety z zasady wykazują dużo poświęcenia, wytrwałości. W domu to nawet czasem się z tego powodu podśmiewam, bo żona potrafi wieczorem wyczyniać na dywanie różne łamańca, nożyce, przysiady itp. Znajomi twierdzą, że ich żony, czasem zachęcone jakąś publikacją albo radami specjalistów z różnych dziedzin, też biorą się do gimnastyki. Przy otwartych oknach wciągają powietrze, no i zakupują duże zapasy „Minimalu" oraz innych preparatów. Ale niech tylko u mnie w sklepie pojawią się lepsze słodycze... W kolejce — same klientki. A już po chałwę to stoją jak po mięso.
Kto ma tyle czasu?
_ Tak jestem lekarzem, od biedy mógłbyfti nawet
poprowadzić zakład kosmetyczny jako specjalista. Nigdy jednak nie podjąłbym się tej funkcji. No, bo proszę posłuchać: Na łamach czasopism zupełnie serio radzi się kobietom kilkugodzinne — jeśli dobrze podsumować — posiedzenie przed, lustrem, w łazience, u fryzjera czy u kosmetyczki. Która kobieta w Polsce może sobie na to pozwolić, jeśli nie liczyć ludzi estrady, filmu, telewizji? Przecież nie tylko z okazji Dnia Kobiet przyznajemy naszym paniom, że pracują na trzy zmiany, to znaczy niemal „na okrągło , przez cały dzień — a już najbardziej te... niepracujące. Dom, dzieci zakupy — a wszystko to najczęściej bez więk szych' słów uznania. Bo skoro kobieta nie pracuje zawodowo, to co robi z wolnym czasem? A właśnie tak zwane gospodynie domowe — i nie jest to tvlko moje spostrzeżenie — są najbardziej zaniedbane pod względem zdrowotnym, bo nie mają czasu nawet na krótką wizytę u lekarza
—	Popieram kolegę. Jestem stomatologiem. Kiedyś, w?dząc jak p*wna matka systematycznie przyprowadza swoje dzieci do mojego gabinetu (a miała tych nociech chyba ze czworo), poprosiłem, aby również poddała się badaniom. Choćby oględzinom uzębienia. Panie' Chciałem sadzić plombę obok plomby, bo tak należało zrobić, ale okazało się, że ona nie ma czasu...
Spikerki i naczelniczki
publicystyki międzynarodowej — dawniej domenie m^czyzn
—	A już najbardziej wstrząsnęły mną młode, przystojne naczelniczki miast w telewizyjnym „Banku miast". Nawet Pach był nieco zdezorientowany i mówił „Szanowni panowie", poprawia jao się zresztą..
—	Czekam aż kobiety zdominują redakcję sportową i „wygryzą" redaktora Hopfera. Krystyna Loska i tak już została maskotką naszej „srebrnej" drużyny piłkarskiej. Jak jeszcze utworzą w kraju I ligę piłkarską kobiet i zaczną transmitować jej meqze, to poddam się. Pan mówi tu o Dniu Kobiet, a one swój dzień mają przez cały rok — zwłaszcza w telewizji.
Zakupy
—	Nie lubię kobiet przy ladzie i dlatego apelowałbym do mężów, synów i dziadków, aby zastępowali swoje panie przy zakupach — mówi sprzedawca.
—	Kobiety marudzą, jak się trafi taka bardziej niezdecydowana, to mamy prawdziwe urwanie głowy. Wszystko jej złe. A chłop weźmie, zapłaci, nawet ni* ma czasu na zawinięcie towaru.
Było jej dobrze!
—	Są czasem sprawy wzruszające — mówi nauczyciel. ~ W koszalińskim komitecie partii byłem na u-roczystości wręczania legitymacji kandydackich. Z tej okazji zorganizowano spotkanie z długoletnimi członkami partii, działaczami z okresu międzywojennego. M. in, przyszła towarzyszka Górowa. 1^ wiecie co powiedziała o roku 1945 w Koszalinie? Stwierdziła ni mniej ni więcej: po raz pierwszy od wielu lat by ło mi dobrze właśnie tu, w Koszalinie, w roku 1945 kiedy w stołówce PUR miałam zapewnione obiady dla swoich dzieci i dla siebie. A wcześniej? Nie mówię już o czasach okupacji. Ale przed wojną jednego roku eksmitowano mnie z dziećmi dwa razy. Głodowaliśmy, człowiek garnął się do pracy, ale jej nie^ by ło. I nie było pewności, czy jutro będzie co jeść._ I dlatego wspominam ten pionierski rok w Koszalinie. Teraz się mówi, że był trudny. To prawda. Ale właś nie wtedy po raz pierwszy w życiu mogłam powiedzieć, że było mi dobrze, wreszcie nie było strachu przed głodem, nie byliśmy bez przyszłości, bez perspektywy.
—	Bardzo ładnie powiedziała też o tym, że rozumie-dzisiejszą młodzież, która ma duże wymagania: Gdyby następne pokolenia miały się cieszyć, jak ja w 1945 r., że mają zapewniony obiad> to nie mielibyś my postępu. I dlatego popieram mocno dążenia młodych do lepszego, chwalę stawianie przez nich wymagań, oczywiście pod warunkiem, że sami wnoszą coś nowego w nasze życie, że nie chcą być tylko konsumentami.
Fioletowe słoneczniki
— Na Dzień Babci namówiłem wnuka, aby narysował naszej solenizantce laurkę. Posłuchał mnie, ale laurki nie pokazał. Zrobiła to dopiero sama babcia. Pochwaliła się łanem fioletowych słoneczników. Kiedy zapytałem wnuka, dlaczego jego słoneczniki są właśnie fioletowe, powiedział z powagą: żółtych to babcia może sobie nakupić na targowisku. A przecież sam mówiłeś, że babcia ma święto.
Jedyny odważny
Jan Król — dyrektor koszalińskiego „Płytolenu" — jest jedynym odważnym, który nie występuje incognito. Co mówi o swojej kobiecej załodze?
— Z taką załogą żyć nie umierać. Z pełnym przekonaniem chwalę swoje pracownice. Są pracowite, zdyscyplinowane, szanują swoją pracę. Czy pan wie, że bywały czasy, gdy kobiety po nocnej zmianie zostawały, aby pomagać przy odbudowie zakładu? To wymagało nie lada poświęcenia. Za to teraz u nas nie ma kłopotów wynikających z nieposzanowania sprzętu, urządzeń socjalnych.
.— Następny plus. Nie znamy w zakładzie określenia „szewskich poniedziałków". Kobiety są obowiązkowe, pracują bardzo solidnie. Myślę, że tak samo są gospodarne w zakładzie, jak u siebie w domu.
Dam taki przykład. Całkowicie zlikwidowaliśmy w zakładach aparat wewnętrznej kontroli jakości. Za jakość produkcji odpowiadają u nas same pracownice i brygadzistki. Zdało to egzamin. To też dobrze świadczy o załodze.
Na Dzień Kobiet życzę swojej załodze przede wszystkim zdrowia. Żeby nasze pracownice nie miały kłopotów zarówno w pracy jak i domu. Zeby mogły powitać swoje święto z radością. My ze swej strony szykujemy im oczywiście niespodzianki.
Zanotowali: DWAJ MĘZCZYZNI
— Czy zauważył pan, że w naszej telewizji obserwujemy istna inwazję kobiet? — pyta zapalony telewidz. — Spikerki niemal całkowicie wyeliminowały męską płeć. Irena Dziedzic prowadzi „Tele-Echo" z wdziękiem nie gorszym niż sławny causeur — Kydryński, inne zaczęły się pojawiać nawet w magazynie
t)6TA $KM&>NKA!
To	He ŃAi
J(o£zrvfAr rs
\*M


Strona 6
MAGAZYN
Głos Koszaliński nr 58
Kooperatywa
(dokończenie 'ze str. 1)
—	Dziwili się niektórzy, że wziąłem na swoje barki wcale nielekkie zadanie. Tłumaczyłem, że w tym domu właśnie się urodziłem, że ciągnie mnie ta ziemia uprawiana przez ojca. Na-wąchałem się jej za mocno, czy jak... że przyszedł czas na objęcie ojcowizny.
Dziewiętnastoletni, młody rolnik miał o tyle ułatwiony start, że w rolnictwie właśnie wiele się zmieniało. Naczelnik niedawno powoła nej gminy w Siemyślu, H. Serwach, nie skąpił pomocy rolnikom, którzy chcieli gospodarstwa przestawić na nowoczesne tory. Z rodzinnego domu Zdzisława wyprowadził się drugi członek wspólnoty, więc mógł razem z ziemią przejąć i budynki. Na 22 hektarach ziemi rozpoczynali swo je rządy: matka Helena oraz trzech synów — Czesław, Eugeniusz i ZdzisławdBodzin na kooperatywa Andziaków rozpoczynała start,
—	Obejścia gospodarskie były istną ruiną — wspomina- Helena Ańdziak. — Nikt nie chciał wierzyć, że damy radę coś z tym zrobić. W pomieszczeniach dzisiejszej bukaciarni przez dach widać było gołe niebo. Stodoła lada dzień mogła runąć. Różni budowlani spece domagali się rozbiórki. Ale koszt budowy nowego obiek tu szacowali na 200 tys. zł. A na to nie było nas stać. Chwyciliśmy za ołówek, potem — do roboty. Remont pomieszczeń dla bukatów kosztował nas 40 tys. zł. Syn'owie zrobili to solidnie. — Mama Andziakowa jest dumna ze swoich synów, zresztą nie tylko z powodu remontu.
Bracia Andziakowie rządzą pospołu. Czesiek zna się na sprawach budowlanych, Gienek — na mechanizacji i uprawach polowych, Zdzisiek hołubi hodowlę oraz załatwia wszystkie sprawy urzędowo-zao-patrzeniowe. W podziale czynności matce przypada funkcja gospodyni i księgowej. Niezbyt srogiej — jak mówią synowie.- Dla niej, steranej życiem, założyli w domu centralne ogrzewanie, urządzili łazienkę. Tym razem matczyne protesty, że szkoda pieniędzy, nie zdały się na wiele. Rodzinny ko lektyw nie może narzekać na brak pracy. — Jeszcze wciąż więcej roboty przed nami, niż za nami — mówi pani Helena. — Ale idzie nam sprawnie i to jest nasza cała radość.
Któregoś roku poszedł Zdzisław do naczelnika Ser v'&cha. — Zdałoby się parę hefcrtarów ziemi;
—	Dobrze — mówi naczel nik — ale co zamierzacie?
—	Będę specjalizował się w hodowli — powiedział Zdzisław. I naczelnik dołożył jeszcze 8 hektarów. Jesienią 1973 r. Andziakowie mieli już 30 ha gruntów. A Zdzis ław dotrzymał śłowa. Zamiast 100 wyhodował 160 świń.
Trzoda, trzodą, ale Zdzis ław ma słabość do bydła.
Jest dziś w gospodarstwie 40 byczków. Dla nich to właśnie bracia zaadaptowali budynek stajni i obory. Jasno tu, jak na werandzie. Okna, każde o 1 m kw. powierzchni, umożliwiają doskonale naświetlenie bukaciarni, co wpływa na przyrost wagi bukatów. Okna wymienili oczywście, sami. Szczycą się także szybkim i pomysłowym rozwiązaniem i wykonaniem konstrukcji podciągu stropowego. Tę skomplikowaną operację, z dokładnością do milimetra, nie na ruszając równowagi stropu, przeprowadzili w ciągu 2 dni.
Budynek bukaciarni dzieli na dwie części przejazd paszowy, gdzie móżna przejechać ciągnikiem, wydać paszę i wyjechać. Drugą część przeznaczyli na chlewnię. W ubiegłym roku stało tu 160 świń.
— Trzodę chcemy prowa-dziś gdzieś tak do końca te go roku. Potem stanie tu bydło, kto wie, może już w oborze rusztowej? mówi Zdzisiek. Ciągnie go do hodowli bydła. Choć bardziej pracochłonna, w większym stopniu daje się zmechanizo wać. Ponadto wyliczył sobie, że właśnie hodowla bydła bę dzie dla nich bardziej korzy stna.
Mechanizacja. Mają Andziakowie już dwa ciągniki z pełnym zestawem sprzętu towarzyszącego. Przydałyby się jeszcze maszyny specjalistyczne, niekoniecznie włas ne. Zdzisław jest sekretarzem Rady Nadzorczej Spół dzielni Kółek Rolniczych w Siemyślu. Często na zebraniach mówi o potrzebie posiadania owych specjalistycz nych urządzeń. Postęp w rolnictwie dziś ogromny, brak maszyn mocno, odczuwają wszyscy. Jest na przy kład w SKR maszyna do sporządzania kiszonek, ale — nie z kukurydzy. Aż żal...
Andziakowie rozpoczęli w ubiegłym roku remont stodoły, przy której budują no wy kurnik oraz punkt kopu lacyjny dla dwóch knurów. Zaczęli budować własną pa-szarnię; taką, by wystarczy ła dla całego inwentarza. O rodzaju upraw polowych de cyduje się, jak zawsze, w rodzinnym gronie. Tej wios ny przygotowują do wysiania różne zielonki, potrzebne do przygotowa lia wysoko odżywczych kiszonek. Zabiegają o możliwie pełną samowystarczalność w paszach Jak zawsze — z pomyślunkiem, z ołówkiem w ręku.
Bez sojuszników bywa cięż ko nawet w rodzinnym kolektywie. Andziakowie mają
sprzymierzeńców i przyjaciół. Pomaga im nowy naczelnik gminy, J. Wypard, służba rolna a także pracow nicy Zakładu Doświadczalne go w Grzmiącej. Nowe zasa dy polityki rolnej stworzyły rolnikom szczególne możliwości. To widać, że Andziakowie chcą z nich skorzystać. Spieszno im na „górkę'\ Ich ambicją, celem, marzeniem jest utworzenie zespołu indywidualnych gospodarstw rolnych.
—	Taki zespół — mówi Zdzisław — ma dziś duże znaczenie. Rolny zakład pro dukcyjny zmechanizowany, dochodowy, potrzebny jest nam i państwu. Dla zespołu dostępne są różne ulgi, m. in podatkowe, inwestycyjne...
Na rzecz przyszłego zespo łu Andziakowie poczynili już pewne kroki inwestycyjne. Zawczasu. Uważają bowiem, że kto nie idzie do przodu, ten stoi w miejscu. Zresztą i Urząd Gminy jest zainteresowany powstaniem zespołu z prawdziwego zdarzenia. Władze powiatowe także są „za". A grunty pew nie się znajdą.
,Na górce" Andziakowie chcieliby stanąć w przyszłym roku. Ale do tego czasu — moc roboty. Zakończę nie prac budowlano-adapta-cyjnych, oparkanienie, odno wienie elewacji, posadzenie kwiatów na wybetonowanym podwórzu, nie licząc „normal nych" zajęć, jak orki, siewy czy oporządzanie inwentarza.
Zdzisław Andziak, choć najmłodszy z trzech gospoda rujących braci, pełni funkcję „szefa". Aktywny działacz organizacji ZSMW, przewód niczył kołu w Białokurach, Zarządowi Gminnemu w Sie myślu; od niedawna „tylko" członek koła i ZP ZSMW w Kołobrzegu. Inteligentny, rzutki młody człowiek, świa domy rolnik. Jest członkiem partii, a zarekomendowała go własna organizacja młodzieżowa.
Mówią niektórzy: „partyjne gospodarstwo". I mają rację. Ale, jak to w życiu bywa, czasami w słowach tych jest i odrobina zazdrości.
—	Ale czego nam właściwie zazdroszczą? — dziwią się czasami Andziakowie — Że mamy więcej do roboty, że w domu ład i sikład, a w rodzinie zgoda i solidarność, że staramy się gospodarować zgodnie i z zaleceniami polityki rolnej państwa?
Gospodarstwo objęła swoim patronatem organizacja ZSMW. Patronat autentyczny* Koleżeńska, bezinteresowna pomoc, którą Zdzisław bardzo sobie ceni. Pomagali w sytuacjach „podbramkowych". Z młodzieńczą werwą, łącząc przyjemne z pożytecznym, prosto z biwaku przyjechało 30 kolegów pomóc przy remoncie bukaciar ni i pieleniu kukurydzy. In-^nym razem — sensacja we wsi. Szumnie, z proporczyka mi i paradą jechali przez wieś do Charzyna, po paszę i rrfateriały budowlane dla Andziaka. „Kto jesteście?"
—	pytali ludzie. — „Brygada pracy socjalistycznej, pomagamy koledze". „No proszą
—	komentowali niektórzy — dla nich to i brygada pracu je..."
Przewodniczący Zarządu Powiatowego ZSMW w Kołobrzegu^ Ryszard Chmielewski nigdy nie zapomni zapytać, jak rosną byczki. Podobnie Roman Herczak, któ ry jest teraz instruktorem w KP partii.
—	Kontrolują mnie, spraw dzają — śmieje się Zdzisław.
NĄ IMIENINY gospodyni zjechała cała rodzina. Były życzenia, kwiaty, szampan. Najmłodszy z Andziaków, pierwszy wnuczek Artur składał babci życzenia.
—	Rośnie następca — powiedziała pani Helena. — Już dziś trudno odpędzić malucha od cieląt. Co to będzie za dziesięć lat?
—	Za dziesięć lat widzę nasze gospodarstwo wielkotowa-rowe, zmechanizowane, zawsze nowoczesne w wielostronnej kooperacji z państwowymi przedsiębiorstwami rolnymi, otoczone fachową opieką Rolniczego Zakładu Doświadczalnego w Grzmiącej. Słowem: dobrze służące nie tylko rodzinnej kooperatywie — odpowiada Zdzisław.
MIRA ŻOŁTAK
Z okazji Międzynarodowego Roku Kobiet w salonie wystawowym Wojewódzkiego Domu Kultury w Koszalinie eksponowana jest interesujqca wystawa koszalińskich fotografików „Kobieta w fotografii". Została ona przygotowana wspólnie z Biurem Wystaw Artystycznych. Kilkunastu fotografików prezentuje 66 prac na wysokim poziomie artystycznym.
Tradycyjnie już bardzo dobrze prezentujq się fotograficy słupscy. Urzekające sq prace Aleksandra Monami „Stara Cyganka" (na reprodukcji), „Byłam młoda", „Portret pani R". Przepiękne sq akty Grzegorza Balcerowicza, barwne portrety Pawła Kajrowskiego. Największa ilość orać prezentuje członek Koszalińskiego Towarzystwa Fotograficznego, Józef Galik, dla którego temat kobieta jest chyba najbliższy i najbardziej znany.
Warto też zwrócić uwagę na prace „jedynaczki" Grażyny Lochy z Kołobrzegu, której talent rozwija się systematycznie.
JAN MARKS
Choć szczyptę soli!
Twiggy to ja nigdy nie będą. Czterdzieści parą kilo żyip-ej wagi mogą podziwiać u sv>ojej modelki Anglicy, ale nie my, Polacy. Dla nas zawsze musi być „coś" więcej. Coś, czego bez użycia rąk nie opiszesz... Ale kiedy nie tak dawno u-szyta suknia o modnej linii tubus nie chciała zejść poniżej linii bioder,, wpadłam w paniką. Oczywiście, wszystkiemu winna zgubna skłonność do słodyczy. Na brak do mowych zmartwień w ostatnim cza sie nie mogłam narzekać. Bronia po wiedziała, że zmartwienia najlepiej „zajeść". Poszły wiąc w ruch kremy, czekoladki, przetwory mączne mrożone, świeże pączki, chałwa i tak dalej. Zmartwienia zniknąły jak rąką odjął, ale pojawił się kłopot, zupełnie nowy jakościowo. W tubus nie mogłam sią wbić. Waga potwierdziła brutalną prawdą. W cią gu miesiąca przybyło mi piąć kilogramów. Co robić?!!
Znajoma odchudzała sią tabletka mi. Po pewnym czasie znowu mogła chodzić w starych spodniach, ale wylądowała w szpitalu, gdzie ratowano jej wątrobą nadszarpniątą tab letkami. Inna stosowała kuracją mleczną. Ale to nie dla mnie. Za monotonne. Rozejrzałam sią za czym,ś bardziej nowoczesnym i uroz maiconym. Wreszcie z triumfalną miną przyniosłam do domu „Mini-mai" i wafelki „Normex".
Zielone pudełeczko „Minimalu" opatrzona jest wesołym kwiatkiem
i napisem tej treści, „niskokalorycz na odżywka dietetyczna dla odchudzających sią". Produkt Opolskich Zakładów Koncentratów Spożywczych przyrządziłam według załączo nej instrukcji: cztery czubate łyżki stołowe „Minimalu'* wsypałam do półlitrowego naczynia. Mieszając dodałam ćwierć litra niegorą-cej wody. Wyszły mi — wspaniałe ., gluty". Spróbowałam to łyknąć, brrr... „Według upodobania można różnicować smak „Minimalu'* r>rzez dodatek kakao, kawy Inka lub Mara go, niesłodzonych soków owocowych i galaretek. Gdzie dostać nie
słodzone soki i galaretki? A z kawą napój był okropnie gorzki. Pal licho kuracją. Dosypałam łyżeczką cu kru. Następnym razem „kluski*' Z „Minimalu** próbowałam rozcierać przez sitko. Okropnie pracochłonne. ,JPoleca sią przygotowanie mieszań ki w mikserze'*. Nie mam miksera. A przecież „Minimal" reklamuje sią jak produkt instant czyli s a m%o-rozpuszczalny. Tylko w czym?
Chwyciłam sią ostatniej deski ra tunku. „Normez**, wafle przekłada ne o ograniczonej wartości kalorycz nej, stosowane w diecie ubogokalo-rycznej. W jednym opakowaniu, pro dukcji poznańskiej „Polfy*', piąć posiłków. Wafelki elegancko zawi-niąte — jak to mówią dzieci — W „pazłotko". Wyglądają apetycznie. Zgodnie z treścią etykietki powinny mieć smak malinowy. Mój ulubiony. Pierwszy kęs... nie powinien nas płoszyć. Drugi, trzeci. Przemogłam się i z triumfującą miną zjad łam całą swoją „dietetyczną kolację'*. Ale z uczuciem co najmniej dziwnym. Wafelki dokładnie okleiły zęby, nie bardzo dały się przełknąć. A malinowy smak? Był na etykiecie...
Nazajutrz poprosiłam o degustację wafelków dwie zaprzyjaźnione panie. Spróbowały. „Jak ty możesz to jeść? Przecież to w ogóle nie ma żadnego smaku'*.
Otóż to. Ani „Minimal" ani „Nor mex" nie mają żadnego smaku. Czy zakłady w Opolu i Poznaniu nie mogłyby nieco „osłodzić" życia odchudzającym się przez dodanie choć by odrobiny czegoś kwaśnego, słod kiego, słonego, żeby „to" miało jakiś smak. Zbyt wielkiego har tu ducha wymaga się od pragnących zeszczupleć. Człowiek odmawia sobie tylu smakowitości, a w za mian — co? „Minimal" i „Normę — ubokogaloryczna, ubogosmakowa namiastka. Dobrze, że choć mod.a się zmienia. W sukni — trapezie jest mi całkiem, całkiem do twarzy.
M1RPA
C/os Koszaliński nr 58
MAGAZYN
Strona 7
co to znaczy?
1. „Można by powiedzieć, że dzi siaj sprawa pielęgniarek, salo-wych, sił laboratoryjnych i tech-nicznych staje się ważniejsza,
niż sprawa lekarzy/'
Kto choć raz w życiu był pacjentem szpitalnym, musiał zetknąć się także z salową. Oczywiście — dwie zapamiętałam dobrze. Jedna (na sali porodowej, siedemnaście lat temu) spośród całego personelu, czuwającego nad rodzącymi, najwłaściwiej, choć zapewne instynktownie, okazywała „psychopro-filaktyczne" wsparcie: ocierała pot z twarzy pacjentki, podsuwała kubeczek z czarną kawą do picia, dodawała otuchy dobrym słowem. Drugą pamiętam nie inaczej, niż zawsze przesuwającą się na klęczkach, ze szczotką drucianą do wydrapywania plamek z sanatoryjnego parkietu.
Praca salowej, zwłaszcza na oddziale szpitalnym, jest bardzo ciężka. A i oddział oddziałowi nierówny. Weźmy taką chirurgię ogólną. Praktycznie — w warunkach koszalińskiego Szpitala Wojewódzkiego, oddział bez przerwy pełni ostry dyżur. Dla salowej znaczy to nie kończące się sprzątanie i zmienianie pościeli, karmienie i,ciężkich sta.nów", a ciężkich stanów więcej tu, niż gdzie indziej. Ciężkim stanom trzeba podawać baseny i lepiej zdążyć, bo jak się nie zdąży, to kłopoty z obymywaniem chorego i zmianą bielizny będzie więcej. Wynosi się brudną bieliznę, przynosi czystą, biega się, gdy trzeba, z materiałem do badań laboratoryjnych i z wynikami z powrotem na oddział, posiłki też trzeba roznieść, potem naczynia pozbierać i pomyć w oddziałowej kuchence. Nieraz trzeba pielęgniarce pomóc przy zabiegach przy chorym, niekiedy po prostu tylko przytrzymać budzącego się z narkozy, ieby — rzucając się na łóżku — nie zrobił sobie jakiej krzywdy. Nieraz godzinę trzeba przy nim przesiedzieć, nieraz jeden chory przez pół dyżuru zatrudnia człowieka, a sto innych robót goni.
Przywożą kogoś z wypadku — strasz nie; niektóre salowe z początku bledną i prawie mdleją, potem można się przyzwyczaić. Choć nie zawsze. Ludzie umierają w szpitalu nie tak znów często, ale przecież umierają i też jest się przy tym, bo trzeba być, bieliznę zdjąć po śmierci, obmyć ciało, owinąć w czyste prześcieradło. Ludzka rzecz, najzupełniej ludzka rzecz. Też można się przyzwyczaić. Choć nie zawsze.
Kim jest więc salowa? Tak# „gorszą" pielęgniarką? Taką „lepszą" sprzątaczką? Jednym i drugim po trosze, choć naturalnie można by to wyrazić ogólniej, czyli oględniej, obwarować różnymi „tak, ale..." 1 „zważywszy, że..."
Korytarze w .szpitalu są rozległe, ściany wysokie, okna pod sam sufit prawie. Sprząta się, myje, czyści — jak pięćdziesiąt lat temu, sto lat temu: kubeł, ścierki, szczotki, drabinka. No, może proszki są lepsze niż dawniej, detergenty, ale to i całe u-sprawnienie sprzątania takich obiektów, jak np. szpitale. Froterki w o-góle może nie być, bo zasadniczo sprząta się w szpitalu na mokro. Odkurzacz ma też niewielkie zastosowanie. Kilka dni temu chirurgia otrzymała „kombajn" do sprzątania na mokro; jest to prawdziwie piekielna machina, ciężka (jak ją trochę powłóczyć po korytarzu, zaraz ramiona okropnie bolą), wymagająca dwóch osób do obsługi. Salowa nocna też musi sprzątać, ale z kombajnu nie korzysta, bo jest jedna na cały 72--łóżkowy oddział, poza tym kombajn warczy, a chorzy przecież śpią lub usiłują spać.	^
Można spytać, czemu na tak ciężkim oddziale salowa nocna jest tylko jedna? Bo nie ma chętnych do tej pra cy, która wygląda podobnie na wszyst kich oddziałach, różne jest tylko nasilenie poszczególnych czynności. Salowych w ogóle brak. Np. chirurgia o-gólna koszalińskiego szpitala potrzebu je 15 salowych, ma zaś 9, z czego tylko 6 może pracować na trzy zmiany. Cały szpital zatrudnia 162 salowe bezpośrednio na oddziałach i 25 gdzie indziej, na 206 posiadanych etatów, zaś
faktyczne potrzeby kształtują się jesz cze inaczej, niż etaty do dyspozycji. Oddziały i bloki operacyjne Szpitala Wojewódzkiego potrzebują 233 salowych.
Czyli brak — w podstawowej przecież obsłudze pacjenta — 51 osób.
2. „Nadal do najważniejszych czynności pielęgniarskich należy utrzymywanie osobistej czystości chorego, kąpiel w łóżku, przeście-lanie łóżek, podawanie i odbieranie basenów itd... Mimo ery atomowej, mimo kosmonautyki etc, etc człowiek pozostaje taki sam ze swymi codziennymi funkcjami".
Wiele spośród salowych szpitala koszalińskiego wykonuje właśnie owe pielęgniarskie czynności, bądź tylko pomagając pielęgniarkom (co jest zawarte w regulaminie pracy salowej), bądź samodzielnie, gdy czas i sytuacja naglą... Z tego jednak wynika, że do opieki pielęgnacyjnej, tak ważnej w całokształcie leczenia, trzeba mieć jakieś niezbędne przecież przygotowanie fachowe.
Tymczasem nazbyt często bywa, że z pacjentem styka się człowiek nieprzygotowany ani fachowo, ani psychicznie, człowiek zaangażowany potocznie mówiąc — „z ulicy", a dokład nie, to poprzez wydział zatrudnienia, dysponujący ofertami kobiet poszukujących jakiejkolwiek pracy. Zdarzało się też, że do pracy salowej przystępowała osoba pod nadzorem kuratora, niekoniecznie skruszona z powodu u-przednio popełnionego wykroczenia i dająca temu wyraz wobec chorych, wobec reszty personelu.
Przyjmują pracę salowej kobiety starsze i młodsze (częściej młodsze), którym się chwilowo „nie powiodło" w życiu, które muszą się gdzieś zaczepić, odetchnąć, pomyśleć, co dalej. Kiedy już odetchną i pomyślą, przeważnie odchodzą.
W ciągu ostatnich dwóch lat nie u-dało się w szipitalu koszalińskim zaan gazować salowej, która by się utrzymała i została. W roku 1973 — na przykład — przyjęto 26 salowych, o-deszły 34. Odchodzą niemal masowo wiosną, „na sezon" — do ośrodków wczasowych, przedsiębiorstw turystycz nych. Z reguły porzucają pracę bez uprzedzenia.
Młodsze „fluktuują", starsze natomiast — w jakiś sobie tylko wiadomy sposób przywiązane do szpitala — są naprawdę doskonałą pomocą pielęg niarek i trzymają się już tej pracy, bo któż by szukał czego innego — i gdzie — przed rentą lub emeryturą? Takie są salowe Irena Nowacka (osiemnasty rok pracy na chirurgii ogólnej) czy długoletnia pracownica tegoż oddziału, Natalia Tomaszewska; kobiety sumienne, sprawne, odpowiedzialne, do gruntu znające zawód salowej, istniejący przecież faktycznie, choć formalnie, jak by to nie było dziwne, nie istniejący... Są ofiarne, oddane tej cięż kiej pracy salowe, jak Zofia Sokalska, Helena Stecka, Anna Dulęba.
Lecz nawet te długoletnie, te najlep sze — niewiele mogą powiedzieć o sa tysfakcji z wykonywanej pracy. Wątpię, czy istnieje coś takiego, jak satys fakcja salowej; coś, co zachęca do wy trwania i podtrzymuje na duchu. Pac jenci są różni, najczęściej jednak znie cierpliwieni (dobre salowe przyznają choremu to prawo) i wymagający, Ale wymagać też można różnie, bo to prze cieź zależy, od kogo się wymaga — mówią salowe.
—	Różne rzeczy rzucają na podłogę, gdzie bądź, czasami nawe specjalnie i mówią: za to pani płacą, żebyś pani po mnie sprzątała. Ja właśnie rzucę to zarąz, a pani właśnie musi podnieść.
—	Co tam, wiadomo, człowiek chory....
—	Gdyby ludzie byli bardziej kultu ralni, wszystkim byłoby lżej.
—	To jest jeszcze niemiłe w	tej pracy, że salową to każdy rządzi.	Jeżeli nawet tak musi być, to jest	jed nak niemiłe.
3. „...wydaje się, że grozi nam przewartościowanie pojęć. Np. sprawy basenowe. Jeśli lekarze niesłusznie uciekają od tych spraw i nie interesując się nimi, bo to nie pachnie i jest rzekomo krępu jące (dla kogo?), to sprawy te w całości zostają zepchnięte na pie lęgniarki, które z kolei czym prę dzej spychają je na salowe".
Cytowana wyżej wypowiedź nie dotyczy bezpośrednio koszalińskiego szpi tala. Nie byłam w nim świadkiem „prestiżowych" dyskusji nad basenem czy gąbką i miską, nie słyszałam też opinii, że pielęgniarka tęgo czy owego nie powinna; przeciwnie, słyszałam, że powinna. Cytowana wypowiedź jest jednak uogólnieniem tendencji zaobser wowanej przez wybitnego specjalis tę w lecznictwie zamkniętym w ogóle a uogólnienie takie może przecież w pewnym stopniu odnosić się do poszczególnych placówek, a nawet poszczę gólnych oddziałów osób i sytuacji. Nie mam podstaw, aby twierdzić, że pielęg niarki koszalińskie coś na kogoś spychają — generalnie rzecz biorąc. War to jednak, w aktualnej sytuacji ostrego braku salowych (wiedząc ponadto, że personel ten w chwili obecnej jest, jaki jest), zastanowić się nad sposoba mi i drogami stopniowego odciążenia salowych od bezpośredniej obsługi pie lęgnacyjnej (choć przewiduje to reguła min). Pomoc pielęgniarce — oczywiście, lecz wiemy, że pomoc pomocy nie równa. Tym bardziej, że dla dobra chorego i przede wszystkim dla dobra chorego niechby bezpośrednią obsłu gę pacjenta (ftiycie, karmienie itp.) coraz częściej wykonywały fachowo przygotowane pielęgniarki, coraz rzadziej — salowe.
Oczywiście, wiele zależy od obiektyw nych możliwości kadrowych danej pla cówki; wydaje się jednak, źe sporo zależy też od właściwego ustawienia hierarchii ważności rozmaitych wokół chorego zabiegów od spraw „prestiżowych", o których się mówi zwykle, że są delikatnej natury.
Dobro chorego jest w każdym przy padku najważniejsze, czyli w kwestii powyższej — również. Pewne przesunięcia w zakresie obowiązków salowej (w kierunku redukowania czynności związanych bezpośrednio z obsługą pielęgnacyjną chorych) mogą, jak sądzę, oprócz korzyści najważniejszej, ustabilizować choć trochę zespół salo wych, czyniąc tę pracę jeżeli nie mniej ciężką f to mniej uciążliwą, mniej trudną do spełniania przez osoby w końcu dość przypadkowo — w przeciwieństwie do pielęgniarek — trafiają ce do szpitali i do chorych.
4. „Sprawa salowych jest., waż na i paląca. Potrzeba ich znacznie więcej.... Powinny być szkolone w służbie sanitarnej i tego postu latu nie należy pomijać. Byłoby też ważne, aby przez odpowiednie ustawienie spraw materialnych przemysł, który odciąga te pra^ cownice dzięki lepszemu uposażę niu, już nam nie zagrażał."
Tym akcentem pragnę zakończyć, zdając sobie sprawę, że kwestię współ działania pielęgniarki z salową zaledwie poruszyłam; być może dyskusyjnie, być może — dener\vująco...
CZESŁAWA CZECHOWICZ
Szept groźniejszy od krzyku
Nie tak dawno stałem w kolejce po bilety na ja kąś imprezę i obserwowałem dosyć dziwne zjawis ko — mianowicie była to kolejka charakteryzująca się tym, że posuwa się nie do przodu, a do tyłu. Do stojących bliżej kasy podchodzili różni znajomi, szeptali coś na ucho i wchodzili do kolejki dowodząc, że tu właśnie stali.
W pewnym momencie jeden z uczestników kolejki, do którego podszedł jakiś znajomy i zaczął szep tać, powiedział: — mów głośniej. Wtedy człowiek zarumienił się i powiedział — „kup mi bilet". „Jeżeli państwo się zgodzicie" — odparł nagabywany. Nikt się jednak nie zgodził.
Oczywiście, nie była to sprawa życia czy śmierci, nie wchodziły też w grę zasadnicze oceny ludzi, niemniej w tej kolejkowej społeczności ujawnił się problem ogólniejszy — sposobu komunikowania się w zespołach i grupach ludzkich, kursowania informacji, ocen i sposobu podejmowania decyzji. Zaskakuje bowiem fakt, że skłonni do krytykowania wszystkiego, tak niewiele mówimy o szkodliwości szeptu w stosunkach międzyludzkich, mimo że jest on często czymś gorszym, niż najgłośniejszy nawet krzyk. Mówiąc głośno mamy szansę wyjaśnienia komuś czegoś, dochodzi« do konfrontacji postaw i podjęcia właściwej decyzji. W sytuacji szeptu z reguły nie wiadomo o co chodzi, pow staje natomiast atmosfera sprzyjająca różnego ro dzaju intrygom.
Przyjmując ów „szept" jako miernik stosunków międzyludzkich można łatwo ustalić czy są one właściwe w danej instytucji, czy nie. A więc atmosfera szeptu, cichego załatwienia spraw, powoduje w konsekwencji tworzenie się nieformalnych grup, które izolują się od otoczenia i snują takie czy in ne intrygi. Następną konsekwencją takiej atmosfery jest brak wzajemnego zaufania; Mamy tu bo wiem do czynienia z podwójnymi ocenami czy poglądami. Częstokroć to, co się mówi oficjalnie, jest zupełnie czymś innym niż to, o czym się szepce po kątach. Brak zaufania i atmosfera intryg powoduje z kolei powstanie poczucia zagrożenia.
W zakładach pracy, o ile taka atmosfera istnie-poszczególne jednostki czy grupy ze współodpowiedzialności za to, co się wokół nich w mLt U3ąiS1? one swoim wąskim wycinkiem,
Wr efektv^a °PniU-1bają 0 t0' żeby ich praca
afpknrm^ol \W W1(?kszym natomiast, żeby się asekurować wobec ewentualnego zagrożenia.
z obieSu informacji, Dodeim .,? najczęściej koniecznością szybkiego
tu- czasu hv\n teCyZX,i Mówi si« w6wczas P° PM' we załatwi/ niewiele, postanowiliśmy więc spra
te sz«« .wę?f/m ?ronie. Tymczasem istnie
de i mowa no iaW uf nie mogą być inaczej po-
sissę5? 3ss2
żyć nad względeml^adniczym"	PrZ6Wa"
stili6	2 tego. by wszelkie sprawy, które
musiały bvć	.'udzmi czy zespołami,
• . *. przedmiotem wiedzy powszechnej Tęf-
ss ssłs* a?'wsryass-
re wiaża sfi"	k cz.ynienia z<= sprawami, któ-
• ę » dystrybucją dóbr, obowiązków — a
He£y UCtJa ta d0tyczy określonego zespołu ludz! wiązków dokonywać
s&a =r,rrt	■
HENRYK JANKOWSKI
—	Prawda, źe salowe też bywają bar dzo niekulturalne.
—	Ale i niejeden pacjent potrafi do kuczyć. Co ciekawe, że nie ten bardzo chory, ciężki stan, ale ci zdrowsi już, chodzący.
P,S. Cytaty w śródtytułach oraz w tekście, opatrzone cudzysłowem, pochodzą z artykułu pt. „Zdrowie" pióra prcf. dr Józefa Bogusza, wybitnego chirurga, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego („Kultura" nr 7/609).
:: : : ®ys««X#Kaez marc syk ::
Strona L
MAGAZYN
Głos Koszaliński nr 58
Stwarzanie mitu
4 DZIENNIK swój postanowiłam prowadzić z wielu powodów. W * ■ nawate nowych wrażeń bałam się zapomnieć wielu szczegółów... Głównym jednak powodem było co innego. Mąż mój wydawał mi się tak interesującym i nieodgadnionym człowiekiem, że myślałam, iż łatwiej będzie mi go poznać i zrozumieć, jeśli będę zapisywać wszy stkie jego myśli i uwagi" — tak pisze w swoich „Wspomnieniach" Anna Dostojewska, żona Wielkiego Moskwianina. Nie tak dawno ukazała się książka — również Anny Dostojewskiej — zatytułowana „Mój biedny Fiedia*'. „Mój biedny Fiedia*', to stenograficzne zapiski robione z dnia na dzień. „Wspomnienia" to śwadoma kanonizacja wielkiego pisarza. Pomiędzy dwiema książkami przepaść głęboka, jak piekło życia Dostojewskiego, może nawet głębsza od piekła.
2 DOSTOJEWSKI żył intensywnie. Szybko, I pracowicie. Żył in-
•	' tensywnie dlatego, że przeszedł przez własną śmierć, z woli ca ra zamienioną na turmę i zsyłkę. To nie mrok rosyjskiej duszy stwo rzył jego literaturę, ale mrok luf plutonu egzekucyjnego. Z dwóch książek Dostojewskiej o mężu odnosimy wrażenie jak byśmy mieli do czynienia z dwoma Dostojewskimi. Fiedia to neurastenik, rygory-sta, hazardzista dotknięty geniuszem. Fiodor Michajłowicz ze „W&pom nień" to już tylko geniusz. Anna Dostojewska pisała „Wspomnienia" z myślą o współczesnych i potomnych. Wypreparowała z zapisków postać męża. Oczywiście — dopuszczającr się fałszowania rzeczywistości. Usprawiedliwieniem dla niej jest pragnienie nakreślenia potomnym sylwetki pisarza — wzoru, ale także wzorca żony. Dostojewski bowiem ukazany jest przez pryzmat miłości kobiety, która odmawia sobie wiodącej roli w małżeństwie, podporządkowując ją bezwzględnie pracy i zachciankom pisarza.
3 ZDANIEM Boya-Żeleńskiego dla kobiety są dwie możliwości wej
•	ścia do literatury. Albo samej pisać książki, albo być czymś w życiu wielkiego pisarza. Anna Dostojewska skorzystała od razu z obu możliwości. Z tym wszelako zastrzeżeniem, te nie wiadomo, jak potoczyłyby się losy F. M. Dostojewskiego, gdyby któregoś dnia nie odwiedziła &o w poszukiwaniu pracy młodziutka stenografistka. Dostojewski zakochął się w niej — i to właściwie upzystko. A przecież Anna Dostojewska była organizatorem życia rodzinnego i artystycznego męża, na którego wywierała wprost przemożny wpływ. Regulowała i zarządzała finansami rodziny, co było trudne, zważywszy olbrzymie długi Fiodora, nieregularne wpływy z wydawanych książek wreszcie niskie stawki, za które pisał swoje książki. Zonglerka finansowa, postępująca choroba męża. rodzina, którą Dostojewski praktycznie utrzymywał do końca swojego życia — wszystko to spra wiało, że obecność Anny przy mężu była koniecznością. Jej obecność zaś była niesłychanie intensywna. I uważna,
4 „WSPOMNIENIA** są próbą stworzenia mitu. Odsunięcia, w cień
•	spraw niemiłych czy nawet wręcz złych, które go dotyczyły. Dla tego napisałem, że obraz familii Dostojewskich, który wyłania się z kart wspomnień jest fałszywy. Stworzyła Anna Dostojewska mit Fiodora Dostojewskiego, na miarę własnego odczucia, uczucia i miłości. Na miarę własnej świadomości jego ogromu. Należy więc jej wspomnienia przyjąć po prostu i po ludzku. Człowiek bowiem jest słabością.	SAS
lllllll!
'!
CZESŁAW KURIATA
Debiut z przygodami
^Dziewczyna z zamkniętymi oczami" - grafika Wojciecha Sawflskfego z Białogardu.
Reprodukcja: JÓZEF PIĄTKOWSKI
Często uczestnicy spotkań autorskich py tają o okoliczności związane z debiutem li terackim pisarza. Zazwyczaj ulegam ich na mowom i wspominam o swoich perypetiach w okresie, kiedy mając kilkanaście wierszy, postanowiłem choćby jeden z nich za mieścić w prasie.
Po pierwszym roku studiów na Uniwer sytecie Poznańskim przyjechałem na waka cje do Koszalina. Jak w większość poprzed nich wakacji i tym razem postanowiłem znaleźć jakąś okresową pracę, aby zarobić kilka groszy, tak bardzo potrzebnych przed kolejnym rokiem akademickim, O pracę dla młodego człowieka z wykształceniem ogólnym nie było łatwo, zwłaszcza że chodziło o zatrudnienie tylko na krótki okres.
Szukając dorywczego zajęcia usiadłem nad plikiem swoich rękopisów poetyckich, aby je ,,p od szlifować" i wysłać do prasy. Dla każdego piszącego wiersze ! nigdy jesz cze nie drukującego, wysłanie utworów do czasopisma jest decyzją trudną, heroiczną. Ogromnym wysiłkiem woli przemogłem jednak opory i z bijącym sercem zaniosłem na pocztę listy polecone. W każdym i nich znajdowało się sześć identycznych u-tworów poetyckich. Po prostu w ten sposób chciałem zwiększyć swoje szanse. A nuż któremuś z redaktorów spodoba się choćby jeden mój wiersz?
Czekałem s niecierpliwością na odpowie dzi. I były to dni, które nie dadzą porównać się z niczym, może zawierają jedynie podobieństwo do chwili, gdy śmiertelnie za kochany chłopiec oczekuje na list od dziew czyny, która nie okazuje mu zbyt wielkiej przychylności
Wiedziałem, że chcący zadebiutować autor na odpowiedź musi czekać bardzo długo próbowałem więc uzbrajać siebie w cierpli w ość. Jakież było moje zdziwienie, gdy już po upływie kilku dni otrzymałem list od redakcji jednego z czasopism. Drżącymi rę kami rozerwałem kopertę. Znalazłem w niej sześć swoich wierszy i list mniej więcej takiej treści — cytuję nie dosłownie, ale tak, aby najpełniej oddać sens tamtego tekstu.
„Kolego, rzuć pióro, ono sławy koledze nie przyniesie. Wiersze są bez jakiejkolwiek wartości i nie ma w nich krztyny poezji. Po co marnować papier i atrament, po co marnować czas, raczej należy zająć się inną, w miarę pożyteczną pracą bo wiersze kolegi nie przyniosą nikomu, ani ich autorowi, ani czytelnikom, żadnego, ale to żadnego pożytku...
Oczywiście, w liście były serdeczne — a jakże — bardzo serdeczne pozdrowienia i ku mojej (jak się później okaże) uciesze, czytelny podpis redaktora działu poezji. Rzecz jasna, taka odpowiedź pogrążyła mnie w czarnym, bezdennym smutku. Odsuwając myśli o odpowiedzi z pozostałych dwóch redakcji, tym energiczniej zabrałem się do szukania pracy. Teraz dopiero zacząłem bać się naprawdę. Ja przecież do wszystkich trzech czasopism posłałem te same wiersze! Mogę więc otrzymać jeszcze gorsze odpowiedzi!
W tym stanie spotęgowanego ^smutku przeżyłem znowu kilka dni. Wreszcie następny list, na kopercie nadruk kolejnego czasopisma do którego wysłałem wiersze. Chwila, a byłbym, nie otwierając listu, wrzucił go do kosza lub spalił, aby sobie samemu ' wstydu oszczędzić. Zaraz jednak przywiodłem na pamięć literackich bohaterów — ludzi odważnych, twardych — i list otworzyłem. Jakież było moje zdziwienie! Otóż redakcja pisała, że bardzo się cieszy, iż nawiązałem z nią kontakt i rozpocząłem „cenną współpracę". Następnie przeczytałem, że wiersze moje bardzo podobają się kolegium redakcyjnemu; są świeże, bez maniery, a jednocześnie znamionują znaczną kulturę literacką. Redakcja cztery z nich wydrukuje za miesiąc, jednocześnie prosi o dalszą, stałą współpracę.
Radosnego uniesienia, na miarę tamtego, już nigdy potem nie doznałem, nawet podczas przyjmowania literackich nagród ogólnopolskich. W radosnej euforii, x mściwością zrobiłem odpis tego pięknego listu i ekspresem poleconym wysłałem do pierw szej redakcji, która odżegnywała mnie — jako poetę — od czci i wiary. Oczywiście, umieściłem w nim odpowiednio złośliwy komentarz, dobitnie uświadamiając surowemu redaktorowi, że przecież ocena innego pisma dotyczy tych samych, identycz nych wierszy, na których on gię nie poznał. Po tygodniu, znalazłem w trzecim czasopiśmie, do którego wysłałem utwory,
jeden z moich sześciu wierszy. I to był mój debiut poetycki.
Historia związana z moim debiutem poetyckim, a raczej z pierwszą negatywną odpowiedzią, nie kończy się na tym.
Rychło dowiedziałem się, że ów redaktor działu poezji, który moje debiutanckie wiersze uznał za grafomańskie, sam jest poetą, drukującym między innymi we własnym piśmie. Tak się dziwnie dalej złożyło, że kiedy ja wydałem już debiut poetycki w postaci książki, owego redaktora — poetę jeszcze kilka lat dzieliło od opublikowania pierwszego zbiorku wierszy. Ten nasz świat jest najdziwniejszym ze światów, więc nie dość na tym. Oto zdarzyła się sytuacja, która nam — tzn. pierwszemu redaktorowi oceniającemu moje wiersze i mnie — spłatała pikantnego figla. Na którymś ze zjazdów młodych poetów urządzono turniej jednego wiersza i poproszono mnie do jury. W turnieju brali udział poeci znajdujący się przed debiutem książkowym. Ku swemu zdziwieniu, na liście startujących zobaczyłem nazwisko owego poety-redaktora.
Czytelnicy rozumieją, to znalazłem »ię w niezwykle trudnej i niezręcznej sytuacji. Myślę więc sobie: człowiek ten zapew ne pamięta moje nazwisko i treść listu, jaki kiedyś do mnie napisał. A zatem, będzie mu chyba przykro, gdy stanie przed stołem jury, za którym i ja będę siedział, i zacznie czytać swój wiersz. Pomyślałem, że najlepiej byłoby, gdybym wycofał się * sądu konkursowego. Jak jednak uzasadnię swoją decyzję? Przecież nie powiem praw dy, bo cały zjazd młodych poetów miałby o czym plotkować i wówczas dopiero poczułby się ów redaktor — nie najmłodszy wiekiem poeta. Rad nie rad, przyjąłem u-czestnictwo w jury. Prosiłem los już tylko o jedno, aby wiersz poety-redaktora repre zentował odpowiedni poziom artystyczny... Jeżeli bowiem utwór jego będzie zły i autor nie otrzyma nagrody, natychmiast pomyśli, że to moja sprawka — że zemściłem się na nim.
Złośliwość sytuacji Bywa większa od przysłowiowej złośliwości rzeczy mar* twych. Wiersz okazał się utworem kiep-*kim 1 wszyscy członkowie sądu konkursowego chcieli go odrzucić jut we wstępnej selekcji. Widząc, co się święci, zacząłem walczyć jaik lew i wbrew wszystkim upierałem się, że utwór posiada wartości artystyczne, jest nowatorski, ukazuje ambitną drogę poszukiwań poety itd. W rezul tacie redaktor-poeta otrzymał trzecią nagrodę. W ten sposób — postępując nieuczciwie — postąpiłem szlachetnie. Koledzy % sądu konkursowego długo nie mogli zro zumieć, co się ze mną stało, że uznaję sła by wiersz za niemal arcydzieło. Cóż — prawdy nie mogłem wyjawić.
Ale f na tym nie koniec. Po jakimś cza sie otrzymuję zaproszenie z redakcji, w której mój redaktor-poeta nadal pracował, do udziału w ankiecie z okazji jubileuszu czasopisma. Ankieta zawierała kilka pytań w rodzaju: kiedy i w jakich okolicznościach debiutowałem oraz od kiedy datuje się mój kontakt z nim. (Na marginesie muszę wspomnieć, że pismo to kilka razy przedrukowywało moje wiersze — co pew nde zawdzięczam właśnie owemu pierwsze mu krytykowi moich wierszy, dla którego wywalczyłem nagrodę). Odpowiadając na ankietę, opisałem w skrócie to wszystko, co Czytelnikom przed chwilą opowiedziałem. Dodałem przy tym, że niezamieszcze-nie opisu „historycznych kontaktów" z ich cząsopismem będzie oznaczać tchórzostwo redaktora dziełu poezji. Niestety, doznałem zawodu. Moją odpowiedź na ankietę wydrukowano, skrupulatnie wykreślając wszystko, co związane z owym redaktorem. Wkrótce ów redaktor-poeta został członkiem kolegium najpoważniejszego mie sięcznika poświęconego poezji. Do miesięcz nika tego nie wysyłałem już jednak swoich utworów, aż do chwili zmiany składu redakcji. Po prostu — mój krytyk znowu był górą, a ja nie chciałem już igrać z ogniem.
G/oł Koszaliński nr 59
MAGAZYN
Strona i
ROZMOWA Z ZOFIĄ M1KLIŃSKĄ, KIEROWNIKIEM ARTYSTYCZNYM PAŃSTWOWEGO TEATRU LALKI „TĘCZA", W SŁUPSKU

TEATR SWÓJ
DLA
WSZYSTKICH
—	Ostatnio została Pani laureatem Wojewódzkie] N4 (frody. Jest to wyraz uznania dla Pani osiągnięć arty« stycznych i chyba od tego zaczniemy naszą dzisiejszą rozmowę.
—	Bardzo ucieszyła mnie ta nagroda, Z jednej stro ny wydaje mi się, że to za wiele, z drugiej zaś cieszę się, że to, co robiłam, zostało zauważone. Kiedy pięć lat'temu objęłam słupską „Tęczę", teatr zastałam w roz sypce. Ale dość szybko stanęliśmy na nogi. Także ekonomicznie, co nie jest moją bezpośrednią zasługą, tyle tylko, że ja zbyt łatwo idę na ustępstwa i repertuarowe i realizacyjne, aby nadmiernie nie obciążać teatru finansowo. Nawet to sobie wyrzucam, ale najważniejsze, że możemy się dzisiaj poszczycić osiągnięciami artystycz nymi. Do takich pozycji, które przyniosły nam wiele satysfakcji, należą niewątpliwie „Kaszubi pod Wiedniem" i „Od Polski śpiewanie". Ta ostatnia # pozycja sprawdza nam się jeszcze po latach. Wznowiona i za prezentowana w ubiegłym roku na międzynarodowym festiwalu w Jugosławii, przyniosła nam pierwszą nagrodę.	_
—	Byl to niewątpliwy sukces. 'Ale znana jest także Pani działalność poza sceną, działalność, która daleko poza kierownictwo artystyczne w Państwowym Teatrze Lalki.
—	Przypuszczam, że ma pan! ni myśU ^stawę sztu ki lalkarskiej, która zmieniła się właściwie w wystawę scenografii w teatrach lalkowych, ^ak? Oeszę się, te jeszcze się o tym pamięta, To prawda, że i tamta wystawa, prezentowana w Muzeum Pomorza Srodko
i seminarium folklorystyczne na tem.®tc.
wych w polskim teatrze lalek, przyniosły mi wiele satysfakcji.
—	Wiem te o'd kilku lat słupski Teatr Lalki organi tuje konkursy dla dzieci. Ponadto stara się Pani o sta łe kontaktu ze środowiskiem nauczycielskim, wycho-
założenia, te owocne kontakty dzieci * teatrem lalkowym zależą niejednokrotnie o$ ich wychowawców.
—	Istotnie, przystępujemy obecnie 80 c^fcrarteg© * ko lei konkursu Będzie on poświęcony naszemu teatrowi w tr^dziestolede powrotu Ziemi Koszalińskiej do Ma-cierzy Zależy nam także bardzo na drążeniu środowis ka pedagogów. Przyznam, że nie mamy się tutaj czym poszczycić ale nie ustajemy w naszych zabiegach o
bliskie i stałe kontakty. W tym roku planujemy zorganizowanie sesji dla polonistów ze szkół podstawowych. Chciałabym podczas tej sesji skoncentrować się na prob lematyce spektakli jako temacie lekcji wychowania obywatelskiego. Myślę i o prelekcji na ten temat, i o pokazaniu przedstawienia sztuki Brylla „Po górash, po chmurach..."
—	Sądzę, że przedstawienia „Od Polski śpiewanie" i „Kaszubi pod Wiedniem'* byłyby znakomitymi przykła dami do tej sesji.
—	Tak, to są sztuki tego samego nurtu. Ale, jak każ iSy teatr — działający na prowincji, musimy uwzględniać wszelkie zapotrzebowania. Dużo sztuk przygotowujemy dla dzieci młodszych, uczniów klas pierwszych szkół podstawowych i zadaniem tych sztuk jest wpro wadzanie dziecka w problemy społeczne, najbliższe mu, z domu rodzinnego, podwórka, szkoły. Dopiero później dobieramy repertuar poruszający problemy grupy społecznej, narodu, ludzkości, Ale teatr lalek cierpi nadal na brak repertuaru.
—	Swego czasu zainicjowała Pani konkurs na sztukę 'dla Waszego teatru. Być może ten pierwszy konkurs nie przyniósł zbyt obfitego plonu, ale warto go chyba kon tynuować. Widziałam dwie sztuki zrealizowane przez Wasz teatr. Kto wie, czy właśnie kolejne konkursy nie przyniosłyby oczekiwanych rezultatów.
—	Sztuki nadesłane wówczas na nasz konkurs może nie były rewelacyjne, ale na pewno przydatne w repertuarze. Wystawialiśmy w naszym teatrze trzy z nich
—	te nagrodzone —- i muszę przyznać, że konsekwencja z naszej strony spotkała się z uznaniem Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uznali, że rzadko się zdarza, aby teatr realizował sztuki z konkursu przez siebie rozpisanego. Myślę teraz, aby wrócić do tejże idei i na trzydziestolecie naszego teatru pomyśleć znów o konkursie — tym razem zamkniętym — i zaprosić do u-działu kilku autorów już sprawdzonych. Zastanawiam się nad tematem konkursu. Fascynuje mnie tematyka fantazji naukowej, która raz po raz przestaje być fantazją. Myślę też o ochronie środowiska. Jest to problem, z którym nasze małe a mądre dzieci trzeba też zaznajamiać. Przyznam się, że już coś w tym kierunku zrobiłam. Zamówiłam sztukę u spółki autorskiej
—	Marii Kossakowskiej i Janusza Galewicza. Dość długo już piszą, ale mam nadzieję, ie będzie to pozycja interesująca. Bardzo chciałabym realizować ten temat na scenie.
Wracam 'jeszcze Ho zamierzonego konkursu. Zna Pani sztuki Krystyny Miłobędzkiej. U nas w „Tęczy", wystawiono już „Siała baba makznam jej znakomitą „Ojczyznę", To świetna poetka i utalentowana autorka sztuk dziecięcych. Czy zamierza Pani zaprosić ją do udziału w konkursie?
—	Sądzę, że warto. Widziałam <lwie realizacje „Ojczyzny", między innymi w Poznaniu, w Teatrze „Marcinek", z którym Krystyna Miłobędzka jest związana i chyba dla tego teatru pisze. Jej sztuki wymagają pomysłowych rozwiązań realizacyjnych, są interesujące, ale wydaje mi się, że zanim wprowadzimy je do reper tuaru, należałoby w naszym województwie przełamać panujące powszechnie przekonanie, że teatr lalki jest teatrem tylko dla małych dzieci. A przecież jest to teatr dla każdego widza. Zainteresowanie szkół średnich naszym teatrem jest żadne. Próbujemy zatem na wiązać kontakt z polonistami szkół średnich i chcemy ich zaprosić na sztukę Ernesta Brylla. Zobaczymy, co x tego wyniknie. Od jakiegoś czasu prowadzę zajęcia s grupą studentów Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. Studenci przychodzą do naszego teatru i cieszę się, widząc ich zainteresowanie naszą pracą. Myślę że te doświadczenia zaowocują dopiero wtedy, kiedy będą oni pracować w zawodzie nauczycielskim. A pozo stali? Na szczęście ta uczelnia bardzo się rozwija i może tego typu problemy znajdą się w programie nauczania. W każdym razie cenię sobie fakt, że odbywają się tam zajęcia z kultury żywego słowa. Jest to tym waż niejsze, że nasze społeczeństwo, a szczególnie młodzież, na co dzień mówi fatalnie.
—	Wydaje mi się, że nie będę odosobniona, kiedy po wiem, że ten brak dbałości o mowę rodzinną cechuje nas nie tylko na co dzień Na scenie nie dzieje się le piej. A propos sceny, ile lat pracuje Pani w teatrze?
—	W tym właśnie roku mija okrągłe lat dwadzieścia. Do gdańskiego teatru lalki zaangażowałam się przez przypadek. Tam przygotowałam się do egzaminu aktor skiego, rozpoczęłam reżyserskie próby warsztatowe, ale do otwarcia przewodu reżyserskiego nie doszło< Prowadziłam korespondencję z widzami i może stąd moje zainteresowanie pedagogiką, którą ukończyłam w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Kiedy rozglądałam się, co robić dalej, przedłożono mi propozycję objęcia teatru słupskiego. Zgodziłam się zrealizowałam tu swoje marzenia o reżyserii i pracuję już pięć lat
—	Ale Pani kontakty z Gdańskiem*są nadal żywe. Na wet Ali Bunsch raz po raz projektuje w „Tęczy" sce nografię.
—	Przyjął nawet teraz u nas pół etatu, ale teatrowi nadal potrzebny jest artysta plastyk, współpracujący stale. Chociażby po to, aby nadzorować pracownie. Zadziwiające, że nikt z koszalińskiego środowiska piasty cznego nie ma ochoty na współpracę z naszym teat-
r6^' w repertuarze znajdują się rzeczywiście ciekawe i ambitne pozycje i praca nad nimi nie była pozbawio na satysfakcji. Sądzę, ie obecnie i Pani ma prawo po wiedzieć, że lata pracy w słupskiej „Tęczy były owoc ne, a rok miniony szczególnie obfity w dowody uzna nici
Szczególnie jeżeli dodam, że otrzymałam list gratulacyjny od Towarzysza Gierka, z podziękowaniem za dotychczasową pracę, gratulacjami za Jugosławię i życzenia na przyszłość. Przyznaję, po pierwszych uczuciach radości i zaskoczenia, nieco się zlękłam. Należało by pracować jeszcze lepiej. Ale czy ja temu podołam?
Serdecznie tego Pani życzę i dziękuję za rozmowę.
Rozmawialat J. SLIPI^SKA Zdjęcie: IRENEUSZ WOJTKIEWICZ
Eksplozja
czyli burza na widowni
"Rzecz w tym, ie w nastrojach jestem niestały, a w gustach nieco zmanierowany. Jakieś bliżej nieznane licho pognało mnie do Warszawy, kusząc wszelkimi urokami życia kulturalnego stoli-cy. Trafiłem marnie. Gorzej — podle: Fredro w Kameralnym nie bawi, Żeromski w Dramatycznym usypia, a w salonach — nuda kłóci się z ma rudą. Po trzech więc zaledwie dniach, nie czeka jąc nawet na „Sprawę Dantonaw Powszechnym (akurat nie grali), zmieniłem klimat na bardziej swojski.
I w samą porę.
Ledwo tylko wróciłem, spotkałem znajomego literata z koszalińskiej prowincji. Literat si$ skłonił i powiedział: Dni Książki Regionalnej!
Potraktowałem to jak kiepski dowcip, a kolega literat odstąpił mi wielkodusznie zaproszenie na Seminarium. Nie poszedłem z przekory.
Z taktu za to wybrałem się na jego spotkanie do WDK. Zastałem tam nie jednego literata, a trzech (wśród nich, sam prezes Oddziału, pan Zbysław Górecki) i okazało się, że to nie nor« malne opowiadanie o planach Twórców, ale —«• ttym razem — ZDERZENIE z Czytelnikami. Zderzali się dość mocno — zarówno z racji różnicy pokoleń, jak i różnicy doświadczeń. I wydawało mi się, że niechętnie rozstawali się z publicznością. To wszystko najwyraźniej dopomogło mi w odzyskaniu tak zwanej równowagi psychicznej.
Równowaga, to zresztą dziwna rzecz. Mnie —* na przykład — zaprowadziła w niedzielę wprost do BTD.
Na premiery o3t pewnego czasH = choć z wy* jątkami — nie chadzam. Postanowiłem kupować bilety, aby wpłynąć korzystnie na budżet rodzimego teatru. A na premiery glejtem są tylko zaproszenia i tę zasadę łamie się rzadko. Naprąpre mierę koszalińskiego Turczyńskiego („Ogród o poranku") wszedłem na gapę. (Gdy wiosna nadchodzi, nawet ja młodnieję).
Tym razem Zaproszeni przyszli. Prawie wszyscy. Dzielnie wytrzymali pierwszy akt, a w przer wie próbowali się wyzłośliwiać. Potem zresztą gorzko żałowali — nie wiedzieli co im (kto wie — autor czy reżyser?) zgotowano w rewanżu,i praw dziwą teatralną burzę. I to nie tylko na scenie. Potem burza już była na widowni. Błysk, grzmot skulone na piersiach mężczyzn kobiety — i ja wreszcie szczęśliwy, że po latach znów mogłem uczestniczyć w takim widowisku. Zresztą — nawet lekarze, oburzeni na Turczyńskiego za spost ponowanie jedną postacią świetnych tradycji telewizyjnych dr Ewy, po burzy poczuli się lepiej. Podobno to wpływ rozładowań w atmosferze. Lepiej poczuli się wszyscy — na scenie poleciała najpierw piłka, potem wszystkie Hetery przemieniły się w rozkoszne dzieweczki i skończyło się happy endem na huśtawce.
A autor był bardzo skromny. Pewnie leż myi-Zał, że będzie to gorszy spektakl. Dziękowali sobie zrerztą obaj z reżyserem bardzo gorąco — rnn:e nawet szczerze. Kto ich, tych artystów wie. Moim zdaniem, mogli sobie dziękować.
Ja w każdym razie byłem tak zadowolony, że — znów na gapę — poszedłem na bankiet. Zosta łem tam dość długo — ledwie zdążyłem na poniedziałkowe otwarcie pokonkursowej wystawy „Dzieło roku 1974". Mimo tłoku i ścisku (nawet szkolne dzieci przybiegły) nie żałuję, Wystawę o-bejrzę sobie potem. Za to w poniedziałek byłem świadkiem, jak palcami pokazywano sobie laureatów, których było co najmniej kilJćudzie» sięciu. Lampek z winem nie starczyło. I każdy jeszcze uważał, żeby nie uszkodzić eksponatów. Jst ny wersal. Kwiatów — jak na premierze u Tur czyńskiego, który gratulował Andrzejowi Słowikowi. (Nie zauumżyłem, czy ten ostatni po premierze gratulował Turczyńskiem.u).
Jestem zadowolony. Z Warszawy wróciłem wy poczęty i znudzony. Tu się, wprawdzie namęczyłem okrutnie z trzydniówką kulturalną i wścibia-niem nosa. Ale za to nie zdążyłem się znudzić,
ZADOWOLONY
Strona 10
MAGAZYN
G/os Koszaliński nr 58
SPRAWA PANNY
SILKY/GOD,
CZYLI
IGRANIE
ŚMIERCIĄ
Wieczorem 13 listopada ubiegłego ro ku biały wóz marki honda wyskoczył nagle z autostrady 74 w stanie Oklaho ma i rozbił się o betonowy mur. W wo zie nie było nikogo prócz kierowcy —■ 28-letniej Karen Silkwood, która zginęła na miejscu.
Zwykły wypadek? „Oczywiście" — brzmiało orzeczenie policji—„Początek powieści kryminalnej?" — zapytywali niektórzy reporterzy. Wersja policji nie zyskała wiary i cała tajemnicza sprawa wywołała trwającą po dziś dzień falę domysłów, podejrzeń i plotek.
Panna Silkwood była laborantką w zakładach Kerr McGee, jednej z największych w Stanach Zjednoczonych fabryk produkujących paliwo atomowe — wzbogacony uran i pluton, dostarczane następnie elektrowniom atomowym. Tydzień przed wypadkiem, w cza sie okresowej kontroli lekarskiej, jakiej poddawani są wszyscy pracownicy zakładów, stwierdzono, że Karen padła ofiarą napromieniowania plutonem. Była to tragiczna wiadomość, ponieważ lekarze twierdzą, że jedna milio nowa część grama plutonu w płucach powoduje nieuchronnie raka.
Akty wis tka związkowa, panna Sil-
kwood, od dawna walczyła energicz- kawiczkach, ponieważ zależy jej na nie o zapewnienie bezpieczeństwa urzą dostawach paliwa atomowego dla dzeń nuklearnych w fabryce i ochronę swych elektrowni. Jest to zarzut uza-zdrowia jej pracowników. We wrześniu sadniony. Od 1972 roku Komisja aż ubiegłego roku złożyła przed amery- pięciokrotnie musiała ingerować w po kańską Komisją Energii Atomowej ze- szczególnych przypadkach naruszania znania, z których wynikało, że dyrek- przepisów, ale ani razu nie przerwano cja firmy McGee nie respektuje obo- produkcji.
wiązujących przepisów dotyczących W czasie ostatnich dochodzeń w fab bezpieczeństwa pracy.	ryce zdarzyły się dwa nowe wypadki:
Wypadek samochodowy był dla scep wskutek przecieku w przewodach roz-tyków, którzy sądzili, że za całą spra- twór plutona wylał się na podłogę i wą kryje się coś więcej, jeszcze jedną doszło do groźnego napromieniowania poszlaką na poparcie ich teorii. Karen czterech pracowników. Poza tym na Silkwood jechała właśnie tego wieczo- trawniku przed fabryką znaleziono kil ru na spotkanie z pewnym działaczem kanaście rozrzuconych kawałków plu-związkowym i z dziennikarzem „New tonu* Nikt nie wiedział, skąd tam się York Timesa", którym przyrzekła do wzięły i po co?
starczyć dowodów, świadczących o Przy okazji jeden z pracowników prawdziwości wysuwanych przez nią fabryki, prosząc o zachowanie w ta-pod adresem dyrekcji oskarżeń.	jemnicy nazwiska, poinformował dzień
Przedstawiciel związku zawodowego nikarzatże — według wyników ostat-w Waszyngtonie, Anthony Mazzocchi, niego „remanentu" — zniknęło trzy-doszedł do wniosku, że śmierć, która dzieści kilogramów plutonu. Eksperci nie pozwoliła młodej kobiecie mówić, z Komisji próbowali zbadać tę sprawę była niezwykle opatrznościowa dla nie ale doliczyli się jedynie drobnych niektórych. Zaangażował więc prywatne- istotnych braków. Czyżby to był błąd go detektywa do prowadzenia śledź- rachunkowy? Bardzo trudno w to u-twa na własną rękę.	wierzyć.
Zdaniem policji chodziło o wypadek, Wyniki śledztwa w sprawie napro-ponieważ — jak głosiło orzeczenie — mieniowania panny Karen Silkwood są „krew Karen Silkwood zawierała ślady równie niejasne. Po sekcji a także po alkoholu i środków uspokajających id wykryciu śladów plutonu w jej... miesz ilości wystarczającej do utraty panowa kaniu, eksperci twierdzą, że zatruła nia nad kierownicą". Detektyw pry- się nieprzypadkowo. Ich zdaniem mu watny skłania się jednak ku opinii, siała... wykraść pluton z zakładów i że było to zabójstwo. Z tyłu hondy zatruć się... dobrowolnie.
odkrył ślady kolizji świadczące o tym, Te równie fantastyczne co i cynicz-że ktoś mógł „przyprzeć" ją do muru ne orzeczenia nie biorą jednego w ra-drugim samochodem.	chubę. Karen Silkwood nie mogła
Pod naciskiem Mazzocchiego Depar- nie wiedzieć, że ryzykowałaby tament Sprawiedliwości USA zażądał w tym przypadku życiem. Nikt nato-interwencji Federalnej Policji Śledczej miast nie posądzał jej o manię samo-— FBI. Dochodzenie jest w toku. Ale bójczą. Zresztą, przytaczając hipotezę zanim wyjaśni się, czy nie była to o wykradzeniu przez nią plutonu auto-zbrodnia, przyjdzie poczekać, jeśli w ma/tycznie oskarżają firmę McGee o ogóle sprawa ta zostanie rozwiązana brak kontroli...
w tyle miesięcy po wypadku.	Cała ta sensacyjna historia czeka na
Tymczasem śmierć panny Silkwood rozwiązanie. Na razie pozostaje jeden nie ułatwiła bynajmniej życia firmie wniosek: przemysł atomowy w służbie Kerr McGee. Przez sześć tygodni szpe pokoju stworzył nowe problemy, które rała w zakładach specjalna ekipa in- trzeba szybko rozwiązać i nowe nie-spektorów Komisji Energii Atomowej bezpieczeństwa, którym jak najszyb-i sporządziła 36-punktoWy akt oskarżę ciej trzeba zapobiec. Bo — zapytuje nia dyrekcji o łamanie przepisów u- francuski „Express", który zrelacjono-stalonych przez związek. Przy dalszych wał tę dramatyczną sprawę — jeśli, dociekaniach pozostało tych „w pełni istotnie, w co wszyscy wątpią, panna lub częściowo" udokumentowanych pun Silkwood ukradła pluton, „co moglo-któw dwadzieścia.	by się stać, gdyby nie była działaczką
Związek zawodowy nie jest zado- związkową, lecz terrorystką?".
wolony z tego werdyktu i uważa, że
KEA obeszła się z firmą McGee w rę-	ALOJZY KALINOWSKI
n
A v
MORDERC
(Korespondencja z Danii)
Przed piętnastoma laty pobrali się w Danii Ole I Elsę Brems; on — świeżo upieczony lekarz, ona — pielęgniarka. Wspólnym ich marzeniem było stworzenie z czasem dużej, wielodzietnej rodziny. Przed kilkunastoma dniami zostali oboje aresztowani w wielkim duńskim mieście Aalborg na Półwyspie Jutlandz kim, oskarżeni o brutalne morderstwo trójki dzieci, wziętych na wychowanie.
Cała Dania wstrzymuje dziś oddech przed procesem, który stać się ma w tym kraju sensacją kryminalną dziesięciolecia. Para ta uchodziła bowiem przez wiele lat za wielkich filantropów, bohaterów duńskiej prasy. Lekarz, psychiatra dziecięcy, 43-letni Ole Brems był przewodniczącym Duńskiego Związku Pomocy Zapomnianym Dzieciom; należał on również do czołowych osobistości stowarzyszenia Terre des Hommes, którego zadaniem było organizowanie w Danii rekonwalescencji dla dzieci z dotkniętych wojną rejonów świata Do swej willi na przedmieściach Aalborga, Klarup, lekarska para przyjęła siedmioro takich dzieci.
Wszystko dla dzieci
Wielopokojowa willa została specjalnie zaprojektowana z myślą o kalekich dzieciach. Znalazło się w niej niemal wszystko co mogłoby przyjść z pomocą ciężko dotkniętym wojną dzieciom. Przy pierwszym przesłuchaniu, które trwało ponad 10 godzin, Elsę Brems powiedział: Kiedy pobraliśmy się, marzyliśmy wspólnie o wielu dzieciach. Lecz potem okazało się, że nie możemy mieć własnych. Kiedy zdecydowaliśmy się przyjąć dzieci i adoptować je, zrobiliśmy wszystko, aby stworzyć im jak najlepsze warunki.
W lecie 1972 r., małżeństwo Brems miało już 10 dzieci w willi na Klarupie. Wspólnie n nimi odbyło ono również długą wakacyjną podróż w mikrobusie volkswagen. Jesienią tego samego roku zmarło pierw sze z adoptowanych dzieci, 3-letni chłopczyk z Thai-landu.
Tajemnicze zgony
Przyczyna śmierci pozostaje na razie tajemnicą. Wiele wskazuje, że malec został po prostu zmaltretowany na śmierć. Lecz charakterystyczne jest to, co stało się właściwie po jego śmierci. „Wielki dobroczyńca" sam wypisuje świadectwo zgonu, podając jako przyczynę zapalenie płuc. Odwiedza on następnie biuro pogrzebowe i dobiera tam odpowiednią trumnę. Wkłada w nią zwłoki i jako jedyny świadek uczestniczy w oficjalnej ceremonii kremacji.
Jesienią 1973 r. dochodzi do drugiego wypadku śmierci w rodzinie Brems. Umiera 10-letnia Kir sten,
również z Thailandu, która w wypadku kolejowym we własnym kraju straciła przed wieloma laty rękę. Tym razem dr Brems pisze w świadectwie zgonu, że przyczyną była malaria, jeszcze raz nabywa odpowiednią trumnę i prywatnym samochodem odwozi zwłoki do krematorium.
We wrześniu ub. roku dochodzi do kolejnego zgonu, Umiera 10-letni Peder z Ghany. O jego śmierci opowiada aresztowana żona lekarza: „Znalazłam Pede-ra leżącego na ziemi w naszej jadalni. Stała przy nim opróżniona butelka wina". Pod wieczór wrócił do domu Ole Brems. Jego żona zeznała, że stwierdził on, iż Peder zatruł się alkoholem. Świadectwo zgonu mówiło jednakże ponownie o zapaleniu płuc. Brems opowiedział o wypadku w szpitalu jednej z lekarek, z którą pracował, że chłopak wypił butelkę wina, dostał torsji i nabawił się w konsekwencji zapalenia płuc. Lekarka podzieliła się swoimi uzasadnionymi wątpliwościami w wydziale opieki nad dziećmi miejscowego urzędu komunalnego. Policja wzięła rodzinę Brems pod dyskretny nadzór.
Również sąsiedzi mieli policji wiele do opowiedzenia, m. in. w jaki sposób wywoził Ole Brems trumny ze zwłokami. Zasugerowani autorytetem, jakim cieszyła się para Brems w całej Danii, wymieniali uwa gi na ten temat jedynie między sobą. Wkrótce okazało się, że Elsę Brems była narkomanką. Zwierzyła się raz, że może otruć wszystkie dzieci, aby winą obciążono jej męża. Para nie żyła od pewnego czasu w zgodzie. Elsę Brems wyprowadziła się, a Ole zastąpił ją swą młodą sekretarką. W dalszym ciągu wypisywał on jednak recepty na opium swojej byłej partnerce.
„Moda na kolorowe dzieci"'
Tragedia w Danii może stać się tematem do wielu łatwych uogólnień. Zbrodnicze instynkty u osób, które zdołały wyrobić sobie opinię wielkich przyjaciół dzieci, są jednak z pewnością wypadkiem odosobnionym. Niemniej, troska o dzieci z biednych kra jów przybiera ostatnio w bogatym świecie — zwłasz cza w Skandynawii — niepokojące oblicze. Coraz więcej osób — nawet z dużą liczbą własnych dzieci — pragnie mieć w domu egzotyczne dziecko. W Szwecji i Danii jest ich już łącznie kilkadziesiąt tysięcy.
Mają one najczęściej lepsze warunki niż w ojczystych krajach jeśli „lepiej" można wymierzyć tylko materialnymi wskaźnikami. „Moda na kolorowe dzieci" sprawia, że nawet przy bardzo sumiennej kontroli trafiają one niekiedy do niewłaściwych ludzi. Tymczasem badania przeprowadzone niedawno w Szwecji wykazały, że koszt sprowadzenia afrykańskiego dziec ka i utrzymania go w Szwecji odpowiada sumie, za którą można by uratować od śmierci 50 pozbawionych jedzenia dzieci!	TOMASZ WAL AT

mmm


Geraldina będzie reprezentowała Luksemburg na festlwa
!u piosenkarskim Eurowizji.
CAF - UPł
niiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiifiiijiiiiiiiiiiniim
1
W i
i s
BARAN 21 111-20 IV:
Sprawa* o której nie przestajesz myśleć, wymaga decyzji: tak albo nie. Rezygnacja przyszłaby ci łat wiej, ale zastanów się, co z niej wyniknie w przyszłości.
BYK 21 IV—21 V: Nieoczekiwane spotkanie z dawno niewidzianą osobą podsunie ci pewien pomysł, który, jeśli przy nim wytrwasz, powinien wnieść sporo nowego do twojego życia.
BLIŹNIĘTA 22 V~21 VI:
Bądź szczególnie ostrożny w domu i poza nim, a tak że wobec osób, z którymi pozostajesz w stosunkach zależności: w najbliższym czasie grozi ci wypadek, choroba, albo dużo przykrość, staraj się tego unik nąć.
RAK 22 VI—22. VIIs W
pracy czy w nauce nie na leżysz do czołówki? Niech cię to nie peszy: lepiej być średnim między świet nymi niż dobrym wśród kiepskich. Nie staraj się znaleźć w tej drugiej grupie.
LEW 23 VII—23 VIII: Jed
nych nuży nadmiar Zabaw — ciebie ich brak. Taka już jest natura Lwów; wal czyć z nią trudno i nie ma potrzeby. Jeżeli nie tra fia ci się nic „szałowego", chodź częściej do kina i czytaj więcej rozrywkowych książek: to też daje bardzo dużo przyjemności.
PANNA 24 VIII-23 IX:
Drobne nieporozumienia z otoczeniem są zjawiskiem normalnym nawet pr*y naj lepszym współżyciu i nie powinieneś się nimi przejmo wać. Inaczej łatwo zrobią się z igły widły, a to już może być sprawą poważną.
WAGA 24 IX-23 X:
Trzeba zaufać kolegom, któ
rzy podjęli zobowiązanie również w twoim imieniu: znają cię przecież dobrze i wiedzą, że mogą na cie bie liczyć. Zresztą wszystko, co teraz robisz, powin no się dobrze udać: od marca do połowy czerwca trwa przecież twój tegoroczny benefis.
SKORPION 24 X-22 XI:
Obecne kłopoty w rodzinie nie powinny przerodzić się w nic prawdziwie poważnego. Mogą jednak potrwać dłużej, więc przygotuj się na dodatkowe wydatki i na cierpliwość.
STRZELEC 23 Xl-21 XII:
„Rozgrzebana" robota nie daje ci spokoju? Dobre i to, choć lepiej by było, gdybyś ją szybko skończył. Wyrzuty sumienia nigdy i nigdzie nie zastąpią wywiązania się z obowiązków.
KOZIOROŻEC 22 XII-
20 I: Skoro nic u ciebie nie zapowiada nadejścia „kolorowych" dni, sam zacznij ich szukać. Jakieś hobby ubarwiłoby tegoroczną dość monotonną egzystencję wielu Kozio* rożcówt
WODNIK 21 1-18 II:
„Powiedziały jaskółki, że niedobre spółki" - ale to było dawno i nieprawda. Dziś dla Wodników bije godzina bardzo pomyślnego współdziałania z osoba mi z otoczenia. Wspólny projekt, wynalazek, pomysł racjonalizatorski? Budowa domku, czy wycieczka? — wszystko się uda.
RYBY 19 II—20 III: Skrom ność i stanie na uboczu, to cechy cenione przez otoczenie. Czasem jednak oczekuje się czegoś innego: że Ryby rzucą na sza lę swoją wybitną inteligen cję, samodzielność i orygi nalność sądu, odwagę cywilną. Zastanów się, czy nie dotyczy to ciebie właś nie teraz. (PA!)
iiniiiiiiiinniiiiiniminiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiJ
G/os Koszaliński nr 56
MAGAZYN
Strona 11
„STRZELAĆ BEZ OSTRZEŻENIA!"
Zamieszczone fragmenty pochodzą z pracy Andrzeja Zientarskiego, pt. „Obóz wschodni w Czarnem", stanowiącej część składową książki wydanej przez Koszaliński Ośrodek Naukowo-Badawczy i Okręgową Komisję Badań Zbrodni Hitlerowskich w Koszalinie. Książka znajduje się już na pólkach księgarskich.
Autor jest sędzią Sądu Wojewódzkiego i kierownikiem Biura Okręgowej Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich w Koszalinie. Książka stanowi opracowanie dotychczasowych wyników wieloletniego śledztwa prowadzonego przez OKBZH w sprawie zbrodni hitlerowskich na jeńcach wojennych (głównie radzieckich), przebywających w Czarnem w obozach północnym i wschodnim.
Książka Andrzeja Zientarskiego i Gracjana Bojar-Fijałkowskiego, pod wspólnym tytułem „Obóz jeniecki w Czarnem — Stalag II Hammerstein" jest jedną z nielicznych jeszcze monografii obozów jenieckich, jakie się dotąd ukazały.
Po upływie prawie 30 lat od zakończenia II wojny światowej wiedza o zbrodniach hitlerowskich, popełnionych na ziemiach Polski — między innymi w obozach jenieckich — wciąż jeszcze nie jest pełna. Świadczą o tym chociażby „białe plamy" w odniesieniu do terenów województwa koszalińskiego na wydanej w 1968 r. mapie pod nazwą „Zbrodnie hitlerowskie na ziemiach Polski w latach 1939—1945". mapie tej obóz jeniecki „Stalag II B Hammerstein" w Czarnem nie jest w ogóle zaznaczony.
Hammerstein-Czarne należał do tych nielicznych na terenie ówczesnej Rzeszy obozów, do których już w lipcu 1941 r. kierowano transporty jeńców radzieckich. Mimo że obóz był dopiero w trakcie organizacji i brak w nim było baraków, czy chociażby namiotów, w krótkich odstępach czasu przyjmował liczne transporty jeńców, ujętych głównie na terenie województwa białostockiego, Białorusi I krajów nadbałtyckich.
Szczególną uwagę należy zwrócić na dość dużą grupę jeńców Polaków, z których w?elu nie miało nic wspólnego ze służbą wojskową w Armii Radzieckiej.
Polaków tych, jako osoby cywilne, bezprawnie — o ile w stosunku do hitlerowskiego terroru może być jeszcze mowa o prawie — przetrzymywano w obozie dla jeńców wojennych. (...)
Jak sobie przypomina były jeniec Napoleon Kobardo, początkowo obóz składał się z ośmiu sektorów. W miarę napływu jeńców był rozbudowywany. Świadek Starzyński mówi o 15—16 sektorach, przy czym liczbę jeńców przebywających w jednym sektorze szacuje na około dwa tysiące osób. Relacje świadków trudno jednak uznać za dostateczną podstawę do dokładnego ustalenia liczby jeńców i pojemności obozu wschodniego. Trudności wynikają przede wszystkim z braku pełnej dokumentacji obozowej. Poważnym utrudnieniem jest także duża rotacja jeńców. Obok licznych transportów przybywających do obozu, wielu jeńców, jeszcze zdolnych do pracy, rozwożono celem zatrudnienia do drużyn roboczych czy nawet do innych obozów poza granicami II Okręgu Wojskowego, np. na §ląsk, czy do Norwegii. Na liczebność jeńców miały też wpływ masowe zgony zimą 1941/1942 r. (...)
Istnieją też wątpliwości co do Ścisłości informacji przekazywanych Międzynarodowemu Czerwonemu Krzyżowi o ilości jeńców radzieckich. Inaczej bowiem niż w odniesieniu do jeńców innych narodowości, Międzynarodowy Czerwony Krzyż nie miał możliwości kontrolowania sytuacji jeńców radzieckich w obozie w Czarnem. Z pięciu protokołów wizytacji przeprowadzonych w tym obozie zaledwie dwie zawierają wzmianki o pobycie jeńców radzieckich w Czarnem. W protokole lustracji z dnia 22. X. 1941 r. delegat Międzynarodowego Czerwonego Krzyża la konicznie stwierdza, że „jeńcy Stalagu II B nie ucierpieli z powodu przybycia{ jeńców radzieckich ulokowanych w barakach całkowicie odseparowanych od Obozu II B, który jest zarezerwowany dla Francuzów, Belgów i Jugosłowian"...
Podstawowa większość Jeńców radziec kich była kierowana do pracy w rolnictwie w majątkach obszarniczych, rzadziej do większych gospodarstw chłopskich. Wynikało to z instrukcji o trakto waniu jeńców radzieckich, która pozwala
ła na zatrudnianie jeńców radzieckich jedynie w zwartych kolumnach, a miało na celu zapobieżenie kontaktom z niemiecką ludnością cywilną. Temu celowi służyło także wiele szczegółowych zarządzeń, grożących surowymi karami jeńcom radzieckim, a także obywatelom nie mieckim, za naruszenie zakazu Wzajemne go kontaktowania się.
Zarządzenie z 1 IV. 1943 r. nakazywało specjalne oznakowanie odzieży, które miało wyraźnie odróżniać jeńców radziec kich od innych. W tym celu na prawej stronie z przodu i z tyłu koszuli, bluzy mundurowej i płaszcza oraz na nakryciu głowy musiały być wymalowane widoczne z daleka litery „SU" (skrót od Sowjet Union — Związek Radziecki). Oz nakowanie to między innymi ułatwiło rozpoznanie ekshumowanych w dniu 3Q V 1973 r. ze zbiorowej mogiły zwłok 27 jeńców radzieckich z drużyny roboczej w Ostrym Bardzie (Wusterbarth) pow. Białogard. Jeńcy ci, przywiezieni do O-strego Barda na początku 1943 r. na przyczepach traktorowych, zmarli w cza sie transportu na skutek zamarznięcia i krańcowego wyczerpania fizycznego.
Ciężkie warunki pracy i niedostateczne wyżywienie, złe traktowanie — to przyczyny . wysokiej śmiertelności jeńców ra dziecklch zatrudnionych w drużynach ro boczych. Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Koszalinie ujaw niła cały szereg przypadków zbrodniczego traktowania jeńców radzieckich w od działach pracy.
W Kukowie (Kuckow) pow. Słupsk jeńców radzieckich zatrudniono m. in. przy wycinaniu drzew. Byli oni okrutnie trak towani przez administratora majątku. Ży wiono ich zgniłą kapustą, co spowodowa ło dużą liczbę zachorowań na krwawą biegunkę. W rezultacie z 40 jeńców z tej drużyny zmarło ponad 20, których po grzebano w lesie bez oznaczenia miejsca pochowania. Masowe zgony jeńców radzieckich stwierdzono w Zdbowie (Stibbe) pow. Wałcz. Od jesieni 1941 r. do lata 1942 r. zmarło w Zdbowie ogółem 100 jeńców radzieckich. Przyczyną zgonów było głodzenie i zmuszanie do pracy po nad siły, bicie i złe traktowanie przez nadzorujących w czasie pracy włodarzy miejscowego majątku.
W Różewie* (Rosenfelde) pow. Wałcz wło darz Lange zabił w 1942 r. pięciu jeńców radzieckich zatrudnionych w majątku rolnym zą to, że z powodu choroby względnie fizycznego wyczerpania nie wyszli do pracy.
Do Świeszyna (Schwessin) pow. Miastko wczesną jesienią 1941 r. przywieziono większą grupę jeńców radzieckich, których u-lokowano w 4 drewnianych barakach. W podobozie tym przebywało ogółem 80—200 jeńców, których w kilkudziesięcioosobowych grupach rozwożono do pracy na pobliskich majątkach. Jeńcy ci byli w stanie _ krańcowego wyczerpania fizycznego, odziani w strzępy mundurów i drewniane saboty. W pracy poganiani byli przez wartowników krzykiem i biciem. Wypadki katowania jeńców przez żołnierzy Wehrmach tu, tak w pracy, jak i na terenie podobozu były zjawiskiem nagminnym. Wielu
jeńców chorowało na biegunkę, a później na tyfus. Jeńcy tego podobozu zimą 1941/1942 w większości wyginęli, resztę wywieziono w nieznanym kierunku. (...)
Słusznie stwierdził dr. T. Soprunow: Stalag 315/11 B Hammerstein był twardym obozem, a jednak duch jeńców pozostał nie złamany. W obozie świętowali 1 Maja, rocznice Rewolucji Październikowej, wygłaszali odczyty i śpiewali hymn Komsomołu — naturalnie na nielegalnych zebraniach. To wywierało wielki wpływ na postawę moralną ogółu jeńców.
Jednym z przejawów oporu i walki były liczne ucieczki jeńców, tak z obozu, jak i jenieckich oddziałów pracy. Już na początku udaną próbę ucieczki podjął M. Sztukowski. Wykorzystał w tym celu swe zatrudnienie na torze kolejowym, biegnącym przez lesisty teren. Dobra orientacja w terenie, duża odporność psychiczna i odwaga oraz życzliwa pomoc ze strony rodzimej, polskiej ludności Ziemi Złotowskiej zadecydowały o powodzeniu ucieczki.
Ale były też próby ucieczki, które skończyły się tragicznie. Zgodnie z wydaną instrukcją OKW z dnia 8IX1941 r. wartownicy strzelali do jeńców bez ostrzeżenia. W czasie próby ucieczki żołnierze niemieccy zastrzelili dwóch jeńców radzieckich z drużyny roboczej w Dębnicy Kaszubskiej pow. Słupsk.
Także naczelne kierownictwo SA — Oddziałów Szturmowych partii hitlerowskiej — wydało dnia 6 XI 1941 r. wytyczne w sprawie postępowania z ujętymi podczas ucieczki jeńcami. W zarządzeniu tym stwierdza się, że: „przeciwko jeńcom radzieckim należy stosować wszystkie środ ki, natomiast w stosunku do jeńców francuskich, angielskich i innych należy przeprowadzić odpowiednie badanie przez jednostkę wojskową lub placówkę policjiOznacza to, że zbiegłych jeńców radzieckich, po ich ujęciu można i należy zabijać bez uprzedniego przesłuchiwania. Taki tryb zastosowali m. in. żandarmi z posterunku w Koczale (Flotenstein) pow. Miastko. Latem 1942 r. zastrzelili oni kolejno trzech jeńców radzieckich z obpzu wschodniego w Czarnem, bezpośrednio po ich ujęciu, bez jakiegokolwiek badania.
Jasną plamą na ponurym obrazie obozu wschodniego jest głęboko ludzka postawa lekarzy, tak polskich, jak i radzieckich. Polscy lekarze dobrowolnie przybyli ze swoich oflagów do Czarnego, by pośpieszyć z pomocą ginącym na skutek głodiP i chorób jeńcom radzieckim. Podobnie jak lekarze radzieccy robili co mogli, by pomóc chorym i zabiedzonym jeńcom.
ANDRZEJ ZIENTARSKI
KOMUNIKAT
MILION ZŁOiyCH
DODATKOWO NA II LOSOWANIE Toto-Lotka
w dniu 16 marca dla wszystkich
którzy trafią 4-f- ło jest cztery dyscypliny zasadnicze i dyscyplina dodatkowa w jubileuszowym XX-leciu.
PP TOTALIZATOR SPORTOWY K-801
KOMUNALNE PRZEDSIĘBIORSTWO REMONTOWO-BUDOWLANE w SŁUPSKU
ogłasza
I PUBLICZNY PRZETARG NIEOGRANICZONY
na sprzedaż samochodu marki żuk A-03, nr rej. EO 33-67, rok prod. 1963, nr podwozia 23980, nr silnika 255567, cena wywoławcza — 42.000 zł. Przetarg odbędzie się 21 HI 1975 r., o godz. 9 w KPRB Słupsk, ul. Przemysłowa 33. Wadium 10 proc. ceny wywoławczej, należy wpłacić do 20 III 1975 r., w kasie przedsiębiorstwa Słupsk, ul. Tuwima 23. Pojazd można oglądać codziennie, od godz. 9 do 14. K-800
WARSZAWĘ combi tanio sprzedam. Koszalin, tel.. 261-85. G-1408
Samochód skodę s 100 l _
•przedam. Koszalin, Łużycka 11/8. .___G-1404
Fiata 1300, po wypadku — ■przedam. Oferty: Koszalin, Biu-*o Ogłoszeń.	G-1401
wzmacniacz prod. nrd regent 300 H Vermona, nowy oraz skrzypce czeskie firmy stradiva-rius — sprzedam. Koszalin, tel. 231-46.	G-1407
KIOSK gastronomiczny w Łazach — sprzedam. Wiadomość: Koszalin, Morska €2 a/4. G-1409
SPRZEDAM działkę budowlaną t rozpoczętą budową w Mielnie lub zamienię na domek w Kosza linie. Wiadomość: Biuro Ogłoszeń.	G-1416
Dnia 5 marca 1975 roku zmarł po długiej i ciężkiej chorobie Kolega
KUPIĘ karoserię nowego typn warszawy lub combi po wypadku, do remontu. Kawcze, telefon 29, Miastko.	Gp-1264-0
Taksometr poitax z — sprzedam. Koszalin, Niepodległości *1/4, po szesnastej.	G-1402
Taksometr nówy — sprzedam.
Koszalin, tel. 258-91, po osiemna-__G-1403
Taksometr poitax 2, nowy —
•przedam. wiadomość: Koszalin Traugutta 6/12.	G-1406
Taksometr poltax 2 — sprze-flam. Koszalin, tel. 244-35. G-1412
I>WA tapczany nowe, toaletkę	GARAŻ lub pomieszczenie w Ko-
Wysoki połysk — sprzedam. Or-	szalinie kupię albo wezmę w
łowska Koszalin, Swierczewskie-	dzierżawę. Koszalin, tel. 227-89. CO 19/2. G-1410 G-1411
PIOTR STELMASZCZUK
były członek KZMP, były funkcjonariusz MO odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi i innymi odznaczeniami
Wyrazy szczerego żalu 1 współczucia najbliższej RODZINIE składają
CZŁONKOWIE ODDZIAŁU ZBoWlD w KOŁOBRZEGU
DO WYNAJĘCIA dwa pokoje, kuchnia, łazienka, garaż, na o-kres dwóch lat. Koszalin, Chopina 9/1, godz. 9—15.	G-1405
W dniu 3 marca 1975 roku zginął tragicznie
ADOLF 0BRZUT
długoletni I ceniony pracownik Wytwórni Win WSOP Oddział Słupsk.
WyTazy współczucia RODZINIE składają
DYREKCJA, RADA ZAKŁADOWA i WSPÓŁPRACOWNICY
KorrystoJqc i pięknej pogody I wolnego ciosu, Reogeno Conterbury uprawia swój ulubiony sport w Miami Beach no rloryazie.
CAF - UPI
Strona 1&
MAGAZYN
G/os Koszaliński nr 58
ksiibrisy
KOBIETA -TEMAT WDZIĘCZNY
Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet pragnę przedsta wić temat — kobieta w ekslibrisie. W bogatej genealogii i rodowodzie ekslibrisu temat ten zajmuje poczesne miejsce. Bardzo często postać ko-
biety „obudowana" jest tema tykq rodzajowo-obyczajową. W innym przypadku mała ry cina z odpowiednio dpstojnq treścig przedstawia sceny sielankowe, mitologiczne, sceny inspirowane przez poezję i te atr, ryciny poświęcone modzie sceny ludowe.
Niektórzy artyści w ekslibri sach z postaciami kobiet na-wiqzujq do dawnych tradycji. Toteż na takich znakach znaj dziemy subtelne i dyskretne postacie w otoczeniu codzien nego życia, we wnętrzu pomieszczeń, na tle ogrodu, z instrumentami muzycznymi np. Iirq — symbolem
poezji i muzyki (te ostatnie wykonywane sq przeważnie dla przedstawicielek świata muzycznego). Te ekslib risy stanowiq niejednokrotnie ważny dokument i źródło nie tylko dla historii stroju, kostiu mologii, ale i sposobu bycia a nieraz obyczajów i cha rakterystyki dawnej epoki. Wśród niektórych kolekcjonerów stajq się one szczególnie upodobanym motywem tematycznym w zbiorach.
Wśród twórców ekslibrisu polskiego, uwzględniajqcych w swych pracach wdzięczny temat kobiety, nie brak najwybitniejszych artystów jak S.
Ostoja Chrostowski, T. Cieś-łewski, M. Sopoćko, A. Półtow ski, A, Młodzianowski, W. Jakubowski, Z. Kaja, S. Mrowiński. Także w koszalińskim środowisku artystycznym odnotować można kilkanaście znaków ksiqżkowych przedstawia-jqcych kobiety jako główny motyw graficzny. Wymienić tu należy wykonane w różnych technikach graficznych ekslibrisy R. Siennickiego, Z. Drywy, A. Katzera i innych.
Reprodukowany ekslibris za projektowany został przez R. Siennickiego, a wykonany Jest w technice cynkografii. (MS)
UCKNIA

wk<»I3
"•"iiifiSlIlHIHIlli
EOKARSIWO
Kobieta z wędką
Wędkarstwo jest hobby mało popularnym wśród pań. Do takiego wniosku możąa dojść, gdy porówna się liczbę tylko 125 kobiet w naszym województwie zrzeszonyph w Polskim Związku Wędkarskim z o-gólną liczbą wędkarzy, któ rych jest już prawie 22 tysiące. Kobiety-wędkarki przeważnie towarzyszą swoim mężom w wyprawach na ryby. Bywa, że odnoszą większe sukcesy w połowach niż mężczyźni.
Z całą pewnością natomiast godnie reprezentują
wędkarzy koszalińskich na zawodach ogólnopolskich. Ewa Zielińska z Koszalina zdobywała już tytuły mistrzyni Polski w wędkarstwie gru.itowym i zaliczana jest do czołówki krajowej w tej dyscyplinie sportu.
Z miarką na ryby
W poprzednich kącikach wędkarskich informowaliśmy o niektórych zmianach, jakie od 1 kwietnia wpi o-wadzi nowy regalumin spor towego połowu ryb. Dziś o kolejnych nowościach, dotyczących wymiaru ochron nego. Tu zmian jest dużo, zaostrzono bowiem przepisy ochronne, zwłaszcza w odniesieniu do cenniejszych gatunków ryb. I tak z 45 do 50 cm podwyższono wy miar ochronny łososia i troci. Nie będzie wolno też
poławiać mniejszych niż pół metrowej długości sumów i węgorzy. Do 40 cm podniesiono wymiar oi-nrooi ny bolenia, do 35 cm — brzany, do 30 cm — certy, do 25 cm — klenia i jazia, do 17 cm płoci i wzdręgi. Warto przypomnieć, że dłu gość ryby trierzy się od po czątku głowy do końca naj dłuższego promienia płetwy ogonowej
W ostatnich latach pojawił się w wodach koszalińskich nowy gatunek ryb — amur biały. Wymiar ochron ny dla niego ustalono na 40 cm. Nie wolno jednak poławiać więcej niż jednego amura dziennie.
Obniżono natomiast wymiar ochronny siei z 40 do 35 cm i lina z 30 do 25 cm. Nie ma wymiaru ochronnego dla miętusa.
Bardzo istotne jest też określenie, ile ryb poszcze-
gólnych gatunków można złowić w ciągu dnia. I tik: troci jeziorowej — tylko jedną sztukę; łososia i troci wędrownej (łącznie), siei węgorza — 2 sztuki; szczu paka, sandacza, brzan, sumów (łącznie) oraz karpi i sazanóW — 4 szt.; lipieni i pstrągów — łącznie 5 szt. linów i oert — 6 szt. Ogólna liczba ryb wyżej wymienionych gatunków, złowionych w ciągu jednego dnia nie może przekroczyć 6 sz^uk łącznie.
Wędkarze z inicjatywą
Wybudowany w Wałczu przez tamtejszych członków PZW dom wędkarza okazuje się już za ciasny. Realnych kształtów nabiera więc jego rozbudowa, którą planuje się przeprowadzić także w czynie spo łecznym. Inicjatywa wyszła
POTRAWY NIEMIECKIE poleca HELENA DUBN1CKA -szef kuchni restauracji „Neubrandenburg' Koszalinie
od wędkarzy. Nie jest to zresztą jedyne ich zamierzenie gospodarcze na najbliższy okres. Przystąpiono już do prac nad zagospodarowaniem .wyspy na jeziorze Bytyń, gdzie powsta nie baza wędkarska. Poczynania wędkarzy wałeckich spotykają się z poparciem i pomocą miejscowych władz.	(par)
B!0£>a
co? '



Ol PIES
CO ROK -
KSIĄŻKA
Na polskim rynku księ-? garskim w ciągu tego wie ku ukazało się 75 pozycji wydawniczych (poza wznowieniami) i wychodziło 5 fa chowych czosopism informujących o rasach psów z podstawowymi wiadomościami o ich hodowli. Ten cykl wydawniczy zapoczątkowała wydana w Krakowie w 1902 roku książka Artura Sumińskiego pt. „Myśliwy". W dwa lata później wydana została w Warszawie następna pozycja książkowa O. .Hiltreicha
—	„Pies zdrowy i chory \ Popularny podręcznik dla posiadaczy psów, a zwłaszcza myśliwych". W świecie kynologicznym są to już dzisiaj białe kruki.
W ostatnim trzydziestole ciu natomiast już w 1945 roku ukazała się książka Antoniego Wyrzykowskiego
—	„Higiena psa przyjaciela człowieka". W rok później Wojskowy Instytut Na ukowy wydał drukiem „Instrukcję weterynaryjną. Hi giena psa w wojsku. Choroby psów" — wszystko w jednej pozycji książkowej, liczącej 104 strony. I od tej pory niemal co roku u-kazywała się przynajmniej jedna pozycja książkowa lub albumowa poświęcona czworonożnemu przyjacielo wi człowieka. Tak więc w sumie w ciągu trzydziestu ostatnich lat rynek księgar ski mógł zaoferować kynolo gom i miłośnikom psów 24 pozycje książkowe lub albumowe, przy czym aż 5 po zycji wznowionych. Nadto
2 wydawnictwa ukazały się z przeznaczeniem do użytku wewnętrznego Związku Kynologicznego.
Z czasopism wychodzi od 1948 roku dwumiesięcznik, będący zarazem organem Związku Kynologicznego w Polsce — „Pies".
Pokaźna — mimo wszyst ko — liczba wydań książkowych świadczy o stale ro snącym popycie na rynku księgarskim na tego rodzaju literaturę. Dodać tu jesz cze trzeba, że żadne wydanie książkowe o tematyce kynologicznej nie zalega półek księgarskich, jest bowiem wprost rozchwyty wane zaraz po ukazaniu się w sprzedaży.
Wystawa - 6 lipca
Ustalono w tych dniach ostateczny termin XII Koszalińskiej Wystawy Psów Rasowych. Odbędzie się ona 6 lipca br. na stadionie KS „Bałtyk" w Koszalinie. Tegoroczna kosza lińska wystawa — jak dowiedzieliśmy się — wzbudza duże zainteresowanie kynologów w całym kraju, a także władz naczelnych związku kynologów. Koszalińscy kynolodzy bowiem w ostatnich latach uzyskali doskonałe wyniki w hodowli psów rasowych, szczególnie cocker-spanieli.
Koszaliński	Oddział
Związku Kynologicznego w Polsce przyjmuje już zgłoszenia psów na wystawę. Psy mogą być zgłaszane do klas: szczeniąt w wieku od 6 do 9 miesięcy, młodzieży w wieku od 9 do 15 miesięcy, otwartej w wieku powyżej 15 miesięcy oraz klasy zwy cięzców, psy z tytułami zw3rcięzców, championów oraz z zatwierdzonymi wnioskami CWC i CACIB.
<hz)
JJ
vi
IUTELISTYKA
Wyróżnienie młodych filatelistów
Ostatnio Zarząd Główny Polskiego Związku Filatelistów wyróżnił koszalińską Komisję Młodzieżową ZO PZF za całokształt działalności w Roku Młodego Filatelisty, szczególnie za działalność wystawienniczą, szkoleniową, u-czestnictwo w imprezach ogólnopolskich. Gratulując informujemy, że przewodniczącym Komisji Młodzieżowej ZO PZF w Koszalinie jest mgr Adam Siwula.
Filatelistyczny skarb
W londyńskim Narodowym Muzeum Pocztowym znajdują się prawie 2 miliony znaczków z całego świata, głównie Wielkiej Brytanii i jej kolonii. Największym rarytasem Muze um jest pełny, 240-znacz-kowy arkusz „Anglii nr 1" — słynnej czarnej „One penny", szacowany na po-
nad 300 tysięcy funtów szterlingów. Jak informuje „Filatelista", arkusz ten jest pieczołowicie strzeżony. W momencie otwierania sejfu włączane są automatycznie urządzenia telewizyjne i alarmowe oraz zamykane drzwi pomieszczenia. Aby uniknąć ryzyka kradzieży, wykonano pięć dokładnych kopii arkusza, rozmieszczając je w różnych szafach pancer nych. Nieliczni tylko wiedzą, który arkusz jest oryginałem...
Maraton — 75
Jak już informowaliśmy, XIII Ogólnopolski Konkurs Filatelistyczny dla Młodzieży przeprowadzany jest pod hasłem: „Pokój i socjalizm". Finał konkursu odbędzie się w Koszalinie w dniach 9—11 maja br. Komisja Młodzieżowa ZG PJZF opracowała wykaz znaczków polskich, mających stanowić podstawę w pracy kół i młodzieży u-czestniczącej* w maratonie.
Obok reprodukujemy zna czek z wydania okolicznościowego z okazji Zlotu Młodych Przodowników w Warszawie. Rysunek znacz
ka przedstawia grupę młodzieży wiejskiej w pochodzie. U góry znaczka znaj duje się napis „Zlot Młodych ' Przodowników Budowniczych Polski Ludowej" oraz odznaka Zlotu z napisem „20—22 VII War szawa 1952". Staloryt. Druk na maszynie rotacyjnej do druku wklęsłego kreskowego. Projektował R. Klecze wski (17 VII 1952 r.).

Befsztyk po niemiecku
850 g wołowiny bez kości, 100 g cebuli, _ 1 bułka czerstwa albo świeża, 2 g papryki mielonej, 2 g pieprzu naturalnego, 50 g mąki pszennej, 100 g smalcu 300 g cebuli smażonej, sói do smaku (składniki na 10 porcji).
Mięso przekręcić przez maszynkę, dodać cebulę po krojoną w kostkę, pieprz, paprykę oraz bułkę namoczoną w małej ilości wody (nie odciśniętą). Całość dokładnie wymieszać. Formo wać okrągłe , befsztyki obtoczyć w mące i smażyć na gorącym tłuszczu. Podawać z frytkami, ziemnia kami oraz różnymi surówkami.
Bitki Passewcsld
1 kg szynki konserwowej lub gotowanej, 5 jaj, 30 g mąki, 100 g smalcu, (skład niki na 10 porcji).
Wypórcjować szynkę po dwa plastry na jedną porcję, obtoczyć w mące, następnie namoczyć w ubitych jajach i smażyć na go rącym tłuszczu z obu stron na złoty kolor. Podawać z frytkami i dodatkiem jarzyn.	(zet)
K
ęp
RZYŻÓWKA
0
REDAGUJE SŁUPSKI KLUB SZARADZISTÓW PRZY PDK
KRZYŻÓWKA NR 749
POZIOMO: —■ 2) za zdrowie pań!... 7) wąska, długa, często rozgałęziona i bardzo głę boka zatoka morska; 8) żona Bolesława Wstydliwego; 9) sytuacja bez wyjścia; 10) tam zagroda słowińska; 12) , pływa jący żeglugowy znak nawigacyjny; 15) właśnie dziś ob chodzimy...; 16) enzym rozszczepiający skrobią na maltozę; 20) pasma wijących się włosów; 22) kolorowy pas na czapce wojskowej; 24) zdanie, sentencja na czele u-tworu; 27) nieorganiczny związek chemiczny, azotan srebra; 28) służy do wklejania rodzinnych zdjęć; 29) jedna z 3 bogiń przeznaczenia w mitologii greckiej; 30) rodzaj hazardowej gry w karty; 31) nie należy z nim igrać...
PIONOWO: — 1) biały kolor, siwizna; 2) sztuczka, chwyt; 3) odrodki, dziwaki; 4) bylina rosnąca w zaro ślach i na przydrożach, dria
kiew; 5) Cisa — bardziej swojsko; 8) trudno ją znaleźć w stogu siana; 10) figurowy taniec towarzyski, popularny w XIX wieku; 11) duży tłuczek do ubijania kapusty; 13) może być np. mor ski, kontynentalny; 14) tłum, ciżba; 17) sztuka wyrażania uczuć i myśli za pomocą wy razu twarzy 1 odpowiednich gestów; 18) ...trzmiela; 19) soecjalista w zakresie wiedzy. o świecie zwierząt; 21) lewy dopływ Odry; 23) zamiast skarpetek; 25) europejska metropolia; 5ff) ojciec
Ułożył: „BUK"
Rozwiązania prosimy nadesłać najpóźniej do przyszłej soboty — koniecznie na kartach pocztowych z dooiskiem ,,KRZYŻÓWKA NR 749". Do rozlosowania wśród Czytelników: 5 BONÓW KSIĄŻKOWYCH po 50 złotych.
NAGRODZENI
Nagrody za bezbłędne rozwiązanie krzyżówki nr. 747 bony książkowe wylosowali:
1.	Władysław Karandyszew-ski — 76-122 Wrześnica 19
2.	Zofia Gołąb — ul. Okopo wa 18/9 64—920 Piła
3.	Dariusz Rajkowskł — ul. A. Czerwonej 100 97-300 Piotrków Trybunalski
4.	Wanda Pycińska — ul. Kolejowa 8 78-314 Sławoborze
5.	Gabriela Ciapi^ska — ul. Staszica 3 84-850 Ujście n /Notecią
Nagrody wyślemy pocztą
4-	1	#•	2	3		4	5	1	6	""■lii"
i					-4	8				
- typ			9					-4-		
lo		11				12		13		14
TT	mmmmm								-0-	
										
	+						4r			
	■ę-1	16	17		18		19		i	
20	21						22		23	
			24	25		26				i
27						28		-		
4		4-	29							W
30						31				
Essssi
Cios Koszaliński nr 58
MAGAZYN
Strona 13
O SPORTOWCACH W UCZNIOWSKICH UNIFORMACH
U PROGU SŁAWY?
Elżbieta Tyma — mistrzyni kraju w biegach przełajowych, jej dwie nie mniej utalentowane koleżanki — Teresa Król 1 Barbara Lewińska, siatkarka Anna Sudoł i. koszykarz Marek Wajer, to uczestnicy dyskusji o kolejnym problemie nurtującym młodzież. Wszyscy są uczniami Liceum Ogólnokształcącego w Wałczu, utalentowanymi sportowcami, dobrymi uczniami.
Co mówią o swojej pasji? Jak oceniają możliwość uprawiania sportu wyczynowego w szkole? Czy ich dalsza droga życiowa będzie wiązała się ze sportem?
Posłuchajmy.
Marek: Zacznijmy od tego co daje sport. Precyzując, co daje uprawianie sportu w, Wałczu. Według mnie, jest to jedna z niewielu alternatyw zagospodarowania sobie czasu wolnego. Zamiast obijać się po ulicach, „szlifować bruki" wolę pograć w koszykówkę.
Elżbieta: Jest to Jednocześnie relaks, przyjemność, możliwość wyżycia się w interesującej dyscyplinie.
Ania: Ale czas wolny przy natężonym treningu to pojęcie prawie nierealne. Jeśli trenujemy 7 razy w tygodniu po 2 godziny dziennie, to kiedy pójdziemy do kawiarni, kina.
Barbara: Trzeba wybierać. My wybraliśmy sport. Zresztą, ja naprawdę wolę sport niż kino.
Marek: Pozostaje jeszcze problem godzenia nauki ze sportem. U mnie na przykład natężenie treningów przed matura zmniejszyło się.
Teresa: Wydaje się, że my wszyscy potrafimy to jakoś godzić. Ja, trenuję normalnie.
Elżbieta: Wielka w tym zasługa szkoły. Przecież zwalniają nas na zawody, idą na rękę przy różnych wyjazdach, itp.
Unisono — Ale taryfy ulgowej nie mamy.
Marek: Jednak upieram się, że być sportowcem i uczniem zarazem, to niełatwa sprawa. Kiedyś, po kolejnym zwolnieniu z lekcji usłyszałem, że jestem „zawodowcem". Czy naprawdę tak jest? Dotychczas sport zawsze stawiałem na drugim miejscu, za nauką.
Ania: Wyłania sie nowy problem. Jak nasze zainteresowania sportowe odbierane
są przez rodziców, kolegów, nauczycieli. Moi rodzice zawsze mówią, żeby traktować sport jako przyjemność, przestrzegają, że wszystko ma swoje granice.
Teresa: Ale jak wygrasz, zdobędziesz dyplom, to cieszą się.
Marek: Tak samo i koledzy. Przychodzą na zawody, kibicują. Gratulują wygranej. Jeśli nawet zazdroszczą, to jest to zazdrość czysto koleżeńska.
Barbara: Jesteśmy w uprzywilejowanej pozycji na lekcjach wf. Są ^drobne konflikty z tego powodu...
Marek: Ale chyba się nie liczą. Nie jesteśmy np. uprzywilejowani na matematyce.
Elżbieta: Wracając do problemów czysto sportowych. Mieszkamy w niedużym mieście Tu kluby nie mają luksusowych warunków. Brak jest gabinetów odnowy, lękamy się kontuzji. Ja miałam już lekko naderwane ścięgno Achillesa. To są poważne problemy. A przecież to dopiero początek kariery sportowej.
Marek: Elżbieta ma rację. Nie rozpieszczają nas. Opieka lekarska sprowadza się do „podbicia" książeczki. Wtedy wszystko jest w porządku. Może właśnie dlatego nikt z nas nie myśli o kontynuowaniu kariery sportowej tu, na miejscu. Chcemy iść na studia i tam ewentualnie uprawiać sport.
Ania: W Wałczu dobre warunki mają tylko kajakarze. Ale my już" jesteśmy za starzy, aby zmienić dyscyplinę. Zresztą, ja swoją bardzo lubię.
Unisono — Uważamy, że każdy wybrał dobrze. Wszyscy lubimy swoje konkurencje.
Dziewczęta — My nie lubimy boksu.
Marek: Ja nie przepadam za łyżwiarstwem figurowym... Ale jak będzie dalej z naszą karierą sportową? Wydaje się, że będziemy próbować kontynuować ją. Zaraziliśmy się sportem. Z tym, że ja nie będę stawiał go na pierwszym miejscu. Nie chcę być „zawodowcem".
Barbara: Każdy dąży do sukcesu, nęcą podróże. Ale czy za wszelką cenę?...
Kończymy rozmowę. Młodzi sportowcy nie postawili „kropki nad i". No cóż, zobaczymy za kilka lat.
Rozmawiał: E. BUREL
IDZIEMY DO KINA
„W DRODZE NA
KASJOPEJĘ"
Nie jest przypadkiem, że film o wyprawie na niezna ną gwiazdę Alfa w konstelacji Kasjopei powstał wła śnie w Związku Radzieckim. Stąd wywodzi się pierwszy kosmonauta Jurij Gagarin, na ZSRR zwrócone są oczy mieszkańców ca łej Ziemi, gdyż Kraj Rad nie ustaje w podboju kosmosu.
Adresatem filmu Riczar-da Wiktorowa jest młodzież, a jej przedstawiciele odtwarzają główne role w tym obrazie. Ekipę „siedmiu wspaniałych'' stanowią uczniowie moskiewskich szkół, 'wśród których jest 14-letni syn popularnej aktorki Natalii Fatejewej — Wołodia Basów. „W dro dze na Kasjopeję" jest pierwszą częścią przygodowej serii o wyprawie kosmicznej grupy nastolatków druga część — „Młodzi we wszechświecie" — znajduje się w stadium realizacji.
W ZSRR film Wiktorowa spotkał się z ogromnym uznaniem młodych wi dzów i otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu dziecięcego na VII Wszech-związkowym Festiwalu Fil mowym w Baku w 1974 r. O tym, że twórcy potrakto wali serio młodzieżową widownię, świadczy „dorosła" obsada filmu, a zwłaszcza powierzenie jednej z ról tak znakomitemu aktorowi, jak Innokientij Smok-tunowski. Przygody bohaterów lecących na Kasjopeję będzie można zobaczyć jeszcze przed świętami w kinie „Adria" w Koszalinie.	(kon)
Wczoraj mieliśmy z moim bratem Guciem zupełnie wolny dzień. Mama nie miała wolnego dnia, bo musiała iść do pracy, ale za to ja miałem ka *zel. I wtedy mój brat powiedział, że on się musi mną opiekować, bo chorych dzieci nie zostawia się bez opie ki. No i on też nie poszedł do przed szkoła, chociaż był bez kaszlu. Jak tylko mama wyszła do swojej pracy Gucio zaczął się zaraz opiekować. Po dawał mi wszystkie kredki, dał mi dwa jabłka i znalazł w szufladzie cukierki kukułki. Nawet wody nie chciał mi przynieść, bo wtedy zimna Woda szkodzi na gardło. Jak zadzwonił telefon, to też Gucio sam poleciał, ale zapomniał powiedzieć, kto mówi. Ten pan, co dzwonił, to też nie powie dział jak się nazywa. Tylko się pytał, c*y u nas jest sklep. Ón się pewno po mylił, ale ja bym chciał, żeby u nas sklep.
-A potem mi się zepsuło radio, bo chciałem tylko zobaczyć, czemu ante-jest ruchoma. Radio zanieśliśmy
do kuchni i schowaliśmy do odkurzacza, żeby mama się nie zdenerwowała. A Gucio zauważył ogromny kamień na naszym balkonie. Taki ogrom ny kamień może być bardzo ciężki i wtedy nawet balkon by się urwał. No to zaczęliśmy otwierać, żeby ten kamień wywalić na podwórko. Okno u-dało się dobrze otworzyć, ale z okna na balkon jest za bardzo wysoko. Jak otwieraliśmy drzwi, to trzeba było du żo siły, bo drzwi od balkonu zamyka nasz tato. Inaczej się nie zamknie, bo drzwi od balkonów są zawsze krzywe. No i wtedy żeśmy szarpnęli, a wszyst ko na nas spadło. Nawet nie zdążyliś my tego kamienia chłopakom wyrzucić, bo zaraz mama wracała. Dobrze, że zasłona nie spadła i mogliśmy wszy stko pozasłaniać.
Ale mama to i tak pozna. Nawet nie zrobiła awantury, tylko sobie usiadła. A potem się wypytywała. I już bylii my jeszcze grzeczniejsi. Raz tylko mu siałem przylać memu bratu, bo on
się kopie. No i tata miał zaraz wrócić.
Tych budzików też nie chcieliśmy zepsuć. U nas są aż trzy budziki. Jeden jest stary, a drugi jest jeszcze zu pełnie nowy. Jeszcze jeden nasza ma ma pożyczyła, żeby tata się zbudził. Myśmy nigdy nie słyszeli, jak wszystkie budziki dzwonią. Akurat mama przestała prać firankę i weszła. Zrobiła się wtedy jak ze śniegu, wzięła mój pasek od dżinsów i dostaliśmy lanie. Nawet nie ryczeliśmy, bo chyba nie musieliśmy wczoraj ruszać tych budzików Ale mój brat Gucio powie dział, że trzeba dać mamie wszystkie nasze laurki na święto kobiet. Nawet tę dla babci z harcerskim obozem że by dać, chociaż babcia jest harcerką a mama nie. Gucio mówi, że nasza mama tak się zezłościła, że może być szybko stara, jak się z nami nie po godzi. No to możemy jej dać te wszy stkie laurki, żeby sobie miała. Tacie też Ąałbym nawet jedną, bo jak on zo baczy złamaną antenę, to też się zro bi stary. I pasek od dżinsów schowaliśmy za regał. Tam są schowane wszystkie paski z naszego domu.

y
Dziś, w naszym karneciku fotograficznym prezentujemy angielskiego piosenkarza, Alvina Stardusta. Przypominamy, że jego przebój „Red dress" przez długi okres czasu oku pował pierwsze miejsca na brytyjskich listach przebojów.
Fot. CAF - Lehtikuva
Klub muzyczny „Asocjacja" 1 Miejski Ośrodek Kultury były organizatorami konkursu pt. „Muzyka młodzieżowa -moje hobby". Finały odbyły się w kawiarni WDK i stały na bardzo wysokim poziomie. Zwycięzcą został Janusz Wit-czyński, który zdobył maksymalnq ilość punktów.
Na zdjęciu: Janusz Witczyński z zainteresowaniem ogłada jedną z nagród — płytę „Beatlesów" „Bangla Desh".
Fot. J. Łaryonowicz
DO NAJMŁODSZYCH
Obej'rzeliście j'uż sześć odcinków przygód Ciq-gutka. Czy polubiliście tego rysunkowego bohatera? Czy jego przygody Was interesujq? I - jak myślicie - co się stało dalej z Ciqgutkiem, Gumq Balonówq i Chudym Krzyśkiem?
Napiszcie do nas, sami, albo - gdy z pisaniem sq jeszcze kłopoty — poproście o pomoc rodziców lub starsze rodzeństwo. Czekamy na listy do Clqgutka. Przysyłajcie je na adres: Redakcja „Głosu Koszalińskiego", Koszalin 75-627, ul. Zwy cięstwa 137/139. Z dopiskiem: strona młodzieżowa.
■ BBBBflflBBBBBB B
Strona 10
SPORT
ROZMAITOŚCI
3los Koszaliński nr 59
(gin)
LUBAŃSKI
ZNOWU NA BOISKU
Przygotowujący się do pierwszego meczu ligowego z Szombierkami Bytom pił-xarzr Górnika Zabrze rozebrali «wój kolejny sprawdzian. Tym razem przeciwnikiem górników była jedenastka II-ligowej Wisłoki Dębica. Po przeciętnym, ulgowo potraktowanym meczu padł wynik remisowy 2:2
Nie sam sparring był jed-lak najważniejszym wydarzeniem dnia. W pierwszej połowie spotkania kibice
obejrzeć mogli w akcji _
po półtorarocznej przerwie
—	Włodzimierza Lubańskie-go, Piłkarz ten, którego perypetie ze zdrowiem śledził 2 _ uwagą cały sportowy świat, spisał się bardzo do-orze w tym debiucie. Kilka akcji w jego wykonaniu zna mianowało dawną klasę Kiedy je<3na;k Lubański zagra w ligowym meczu _
jeszcze nie wiadomo. Decyzja nadal zależy od lekarzy.
Trieci tytuł Rodniny i Zajcewa
J°d0W^k1u, w Colorado Springs rozdzielono pierwsze medale mistrzostw świata w łyżwiarstwie figurowym. po raz trzeci z rządu złoty medal przypadł radzieckiej parze Irinie Rodninie i Aleksandrowi Zajcewowi. Rodnina została mistrzynią świata, już po raz siódmy ponieważ w latach 1969—1972 odnosiła ona podobne sukcesy wraz z Aleksiejem U-łanowem.
Srebro i brąz wywalczyły du ety NRD Kermer — Oesterreich 1 Gross — Kagelmann. Polacy
—	Grażyna Kostrzewińska i A-dam Brodecki, wśród 14 startujących par, rywalizowali o miej
sce poza pierwszą dziesiątką * * •
Po dwóch tańcach obowiązkowych w mistrzostwach świata w łyżwiarstwie figurowym prowadzenie objęli Natalia Li-niezuk i Genadij Karponosow (ZSRR), para polska: Teresa Weyna i piotr Bojańczj^k zajmują ósme miejsce, a druga f+ra ^0r^(yn — Bańkowski —
Sobotnio-niedzielne emocje w województwie
Dziś i jutro sympatycy sportu w województwie nie będą mogli narzekać na brak emocji. W wielu naszych miastach i miejscowościach odbędzie się sporo atrakcyjnych imprez. Na pierwszy pian wysuwają się spotkania siatkarek Czarnych Słupsk, które w ostatnich meczach o mistrzostwo II ligi podejmować będą w Słupsku wice-lidera rozgrywek — Warmię Olsztyn. W sobotę — o godz. 19.30, w niedzielę — o godz. 16.30.
Z pozostałych imprez W tyku Koszalin zmierzą się w piłce siatkowej wymienić na	sz™t s$"
leży międzynarodowy tur niej w Koszalinie z udziałem zespołów Traktora Schwerin, Dynamo Neustre-litz (NRD), SZS AZS Słupsk i SZS AZS Koszalin. Tur-
nią Stargard. W sobotę Kotwica walczyć będzie z Pogonią II, a Bałtyk ze Spójnią zaś w niedziele Kotwica ze Spójnią a
Bałtyk z Pogonią II.
• * *
W niedzielę, w Sławnie odbę-
nipi odbpri7i'p sip 'w bfili dzie się spotkanie pięściarskie £tot .oaDT?Gzl€i ,Sią W Z13;1 o Puchar GKKFiT, między rep-Wolnz. Początek w sobotę rezentacjami okręgu szczeciń-
o godz. 10 i w niedzielę o godz. 9.
♦ * *
Tym razem sympatycy koszykówki emocjonowoć się będą
skiego i koszalińskiego.
Do nowego sezonu przygotowują się także lękkoatleci. Ich pierwszym sprawdzianem będą wojewódzkie biegi przełajowe,
nie spotkaniami II-ligowej dru-
7.vnv kos7vkarek S7.S AZS Ko- Które rozegrane zostaną w me
żyny koszykarek SZS AZS Ko szalin, lecz pojedynkami o awans do tej klasy. W Koszalinie drugi zespół (koszykarek)
dzielę w Słupsku.
* *
Sympatyków futbolu w Słup-
SZS AZS Koszalin podejmować siku i w Szczecinku czekają pu-- ' - •	'	charowe emocje. W Słupsku
zespół Gryfa zmierzy się z Iskrą Białogard, a szczecinecki
będzie olsztyńskie zespoły Sto milu i Łącznościowca (mecze odbędą się w hali WSInż.).	.
Natomiast zespoły (koszyka- Darzbór podejmować będzie rzy) Kotwicy Kołobrzeg i Bał- Granit Świdwin, (sf)
W EKSTRAKLASIE PIŁKARZY RĘCZNYCH
W 30 kolejce ekstraklasy piłki ręcznej mężczyzn sensację sprawiła szczecińska Pogoń, zwyciężając po zaciętej walce wrocławski Śląsk 28:24 (10:13). Oto pozostałe wyniki:
Grunwald Ruda Śląska — Wybrzeże Gd. 19:20
Wawel — Stal Mielec 17:19 Spójnia Gd. — Grunwald Poznań 18:20
A miana — Pogoń Zabrze 21:18.
W tabeli prowadzi Śląsk — 43 pkt. prced Stalą — 36 pkt. i Pogonią — 35 pkt.
POLONIA BYDGOSZCZ
OSTATNIM EGZAMINATOREM PIŁKARZY
GWARDII
Przedwczoraj piłkarze II-ligo wej Gwardii, przygotowujący się do rewanżowej rundy rozgrywek mistrzowskich, rozegra li przedostatnie spotkanie kontrolne. Sparringpartnerem gwar dzistów był lider koszalińskiej klasy wojewódzkiej — Czarni Słupsk. Pojedynek zakończył się zdecydowanym zwycięstwem gwardzistów 5:2 (3:0), dla których bramki zdobyli: Pałka — 2, oraz Rudnicki. Michalak i Nowak.
W niedzielę, 9 bm, o godz. 11, Gwardia — w ostatnim meczu towarzyskim przed mistrzowskim pojedynkiem z Zagłębiem Wałbrzych w Koszalinie (16 bm) zmierzy się z liderem bydgoskiej klasy wojewódzkiej — Polonią Bydgoszcz. Po tym meczu ustalona zostanie ścisła szesnastka pierwszego zespołu Gwardii do której pretenduje 22 piłkarzy, (sf)
MARINHO W SCHALKE 04
Jak podano do wiadomości w stolicy Bra zylii, czołowy piłkarz tego kraju i jedenastki Botafogo — Francisco Marinho, będzie występował w zachodnioniemieckiej Schalke 04.
KOLEJNA PORAŻKA „LASKARZY"
Polscy hokeiści na trawie ulegli w swym trzecim występie w eliminacyjnej grupie „A" Pucharu Świata reprezentacji gospodarzy imprezy — Malezji 1:3 (1:1).
- Litości I — Nie strzelaj, Ja mam dzieci.
PONIEDZIAŁEK - 10 III
PROGRAM I
TV TR. 12.45 Wskazówki metodyczne, 1. 8, 13.25 Matematyka 1. 16, 15.55 NURT (Nauki polityczne) 16.40 Dla dzieci: Zwierzyniec 17.30 Koszalin — Młodość i nowoczesność 17.50 MisuTostwa Świata w jeździe figurowej na lodzie — pokazy mistrzów 19.20 Dobranoc: Kapryśny miś 19.30 Dziennik 20.20 Teatr Współczesny TV — Imre Sarkadi: „Dom pod miastem". Wyk.: K. Kowalewski, W. Łuczycka, B. Wrzesińska, Cz. Wołłejko, H. Machalica i in. 21.25 Ludzie moich dni — progr. publ. 21.55 Przed kame rą kameralnie — K. Prońko 22.40 Oferty.
PROGRAM II Dzień Kenii w TVP
18.05 Wiadomości o Kenii 18.15 Zielone pola wokół Nairobi 18.25 Skąd przybyli Masajowie 18.35 W dolinie Rift — reportaż 19.05 O sobie i o innych — program publ. 19.30 Dziennik 20.20 ,,Kenia" — reportaż filmowy 21.20 ,Drogi i bezdroża" — program publ. 21.30 „Safari" — film.
WTOREK - 11 III
PROGRAM I
TV TR: 6.30 Wskazówki metodyczne 1. 6, 7.00 Matematyka
I.	16, 13.45 Matematyka 1 42 14.30 Hodowla zwierząt 1. 27 9.05 „Eneida" - ode V filmu seryjnego prod. włoskie]. Dla szkół. 10.00 Jez. polski -- W. V V ,
II.05	Wych. plastyczne — Kj. VII—VIII. 12.00 Historia —-ki. VIII. 16.40 Dla dzieci: Kino Skrzat 17.10 Na wielkim i małym ekranie 17.40 Studio TV Młodych 18.20 Kronika Pomorza Zachodniego 1M0
mv radzimy 18.45 Sezam 19.20 Dobranoc: Betóio 1950 Dennik 20.20 „Rodzina Ttobault -rr IV filmu ser. prod. franc. 21 50 Świat i Polska 22.50 Wiad. sportowe i kronika Mistrzostw Polski w boksie.
PROGRAM II
17.40 Jęz. angielski 18.20 Film dok. prod. CSRS z cyklu Czas i ludzie" 18.40 Dla młodzieży 13,30 Dziennik 20.20 „Puchowy ferłipeu tren" — zimowa wieczorynka 21.00 „Ludzie i sprawy"
-	program publ. 21.25 „Muzyka miłości i śmierci" —_ progr. paletowy 21.40 24 godziny 21.50
Trzeci most" — cz. VI filmu prod. TVP pt. „Akcja V" 22.50 jęz. niemiecki — 1. 18.
ŚRODA - 12 III
PROGRAM I
TV TR: 6.30 i 7.00 Powtórzeni® 1. 42 z matematyki i 1. 27 z hodowli zwierząt, 12.45 Jęz. polski, 13.25 Matematyka 1. 17. 7.30 „W drodze do nowego" — program oświatowy dla rolników. Dla szkół: 9.00 Fizyka — kl. VI, 10.00 Historia — kl. V, 12.00 Chemia
—	kl. VIII, 14.40 i 15.15 politechnika TV — Fizyka kursu przygotowawczego 15.55 NURT (Nauczanie początkowe matematyki) 18.40 Dla młodych widzów: Szpe raczę 17.10 ITP 17.15 Losowanie Małego Lotka 17.25 Najlepsze z najlepszych — cz. I 17.55 Kronika Pomorza Zachodniego 18.15 „Sylwester" — film prod. jugosłowiańskiej t serii „Teatr w domu" 18.40 Spotkanie z medycyną 19.20 Dobranoc: Baśnie i waśnie 19.30 Dziennik 20.20 ,.Skok o tyczce i piosenka" 22.00 Najlepsze z najlepszych — cz. II 23.00 Wiadomości sportowe i kro nika MP w boksie.
TYDZIEŃ
•iFW
PROGRAM II
17.15 Jęz. francuski 17.45 Wojskowy film dok. 18.15 Kino miniatur 18.55 Śpiewa D. Gnatiuk — film muz. prod. radz. 19.30 Dziennik 20.20 Informator turystyczny 20.50 Z cyklu: Wielkie sonaty Beethovena — „Appasio nata" 21.20 24 godziny 21.30 „Listy z Polski" — program publ. 21.55 „Panowie z M-4" — program rozrywk. 22.25 Jęz. angiel Ski 22.55 NURT.
CZWARTEK - 13 III
PROGRAM I
TV TR: 6.30 i 7.00 Powtórzenie 1. 11 z jęz. polskiego i 1. 17 z matematyki, 13.45 Fizyka 1. 21, 14.30 Uprawa roślin 1. 27. Programy oświatowe: 8.25 TV Kurs Informatyki 9.00 przysposobienie obronne — kl. VIII i kl. I—III lic. 10.00 Jęz. polski — kl. II lic., 12.55 Jęz. polski — kl. III—IV lic. 10.35 „Pułapka" — ode. III filmu ser. prod. TVP pt. „S.O.S" 15.05 Matematyka w szkole 16.40 Dla młodych widzów 17.40 „Niedzielny muzyk" 18.15 Kronika Po morza Zachodniego 18.35 Przypo minamy, radzimy 18.40 Poligon 19.20 Dobranoc: Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie 19.30 Dzień nik 20.20 „Pułapka" — powtórzę nie III ode. filmu z serii „S.O.S" 21.15 Z cyklu: „Czym żyje świat" 21.45 Twarze teatru — I. Przegrodzki 22.40 Wiad. sportowe i kronika MP w boksie.
PROGRAM II
16.45 Jęz. rosyjski 17.15 Dla młodzieży 17.45 TWP 18.15 „Pierw sza w kraju" — koncert z okazji 30-lecia Filharmonii Krakowskiej 19.00 Kalejdoskop sportowy 19.30 Dziennik 20.20 „Plakat wszystko ci powie" — program publ. 20.55 Jęz. francuski 21.25 24 godziny 21.35 Klub Filmowy: „Ojciec żołnierza" — film fab. prod. radzieckiej.
PIĄTEK - 14 III
PROGRAM I
TV TR: 6.30 i 7.00 Powtórzenie wykładów z fizyki. 1. 21 i uprawy roślin, 1. 27, 12.45 Jęz. polski 1. 12, 13.25 Matematyka
I.	18. 8.00 Z cyklu: „Wielcy detektywi" — film prod. franc. pt. „Kawaler Dupin — skradziony list". Dla szkół: 9.00 Progr. dla kl. Iii, 10.00 Geografia — kl. VI,
II.05	Wych. techniczne — kl. I—III Mc. 12.00 Wych. obywatelskie — M. VIII, i3.45 1 14.20 Politechnika TV — Matematyka kursu przygotowawczego 14.55 NURT (Pedagogika) 15.30 Sprawozdawczy mag sportowy 16.40 Dla dzieci 17.10 WF receptą na zdrowie 17.35 Dla młodzieży 18.20 Kronika Pomorza Zachodniego 18.40 Fakty, opinie, hipotezy 19.20 Dobranoc: Dziwny świat kota Filemona 19.30 Dziennik 20.20 „Kawaler Dupin — skradziony list" — powtórzenie filmu 21.15 Panorama 21.55 Lenin-gradzki balet na lodzie — cz. II 22.55 Wiad. sportowe i kronika MP w boksie.
PROGRAM II
16.55 Jęz. niemiecki 17.20 TV Kurs Informatyki 17.50 „Fran-tisek Xaver Brixi" — koncert organowy — program TV CSRS 18.15 „Góry tropiku" — film do kumentalny prod. ang. z cyklu: „Życie bliskie i dalekie" 18.45 „Mercator" — program publicy-
styczny 19.30 Dziennik 10.20 Spr«
wozdawczy mag. sportowy Jl.20 24 godziny 21.30 „Jesteś już męż czyzną" — film fab. prod. CSRS 22.30 NURT 23.30 Jęz. rosyjski.
SOBOTA - 15 III
PROGRAM I
TV TR: 6.30 i 7.00 powtórzenie wykładów z jęz. 1. 21 i matematyki 1.1* 1*-rf Chemia L 35 13.80 Mechanizacja rolnictwa l. 21. Dla szkół: 10.00 Zoologia — kl. VII, 11.05 Geogra fia — kl. VIII 9.00 ..Jesteś już mężczyzną" - film fab:
CSRS 14.20 Program I proponuje 14.35 Redakcja Szkolna zapowia-da 15.10 TV Informator Wydawniczy 15.30 Sprawozdawczy magazyn sportowy 16.30 Dla dzieci 16.55 „Garimpeiros" -- ode. II filmu dok. prod. polskiej z cyklu Brazylia nieznana 17.15 D-a młodzieży 18.00 Światłoczuły notatnik 18.30 Pegaz 19.20 Dobranoc: Zaczarowany ołowek 19.30 Monitor 20.20 Kino Interesujących Filmów: „Ten na]lepszy" — film fab. prod. USA 22.20 Wia domości sportowe 22.40 „Variete na dwa fortepiany" — program rozrywkowy.
PROGRAM II
17.00 „Coś z ryb" — program publ. 17.30 Z cyklu: „Spotkania ze sztuką" 18.15 „Vistula Brass Band" — Złota Tarka 75 18.40 Z cyklu: „Z kamerą przez świat" 19.30 Monitor 20.20 .,ObeJ rzyjmy to .jeszcze raz;' - ..Dobry wieczór, tu Łódź 21.15 £* godziny 21.25 Wieczór autorski
B. Tomaszewskiego.
NIEDZIELA - 16 III
PROGRAM I
TV TR: 6.15 Chemia 1. 38 *-<8
Mechanizacja rolnictwa 1. 21 7.15—8.35 Programy dla wsi 8.33 Bieg po zdrowie 8.50 Wiad. spor towe 9.00 Dla młodych widzów: Teleranek (Galeria — TV Klub Śmiałych — Wizyta — film z serii „Czterej pancerni i pies ) 10.30 Antena 10.50 Z cyklu: Drogi zwycięstwa — ,,Dziesięć kołobrzeskich dni" — film dok. prod. TVP 12.20 „Horyzonty" — tygodnik wiejski 12.50 Grają pol scy uczestnicy Konkursu Chopinowskiego 13.20 Piórkiem i węglem 13.45 Nie tylko dla pań 14.20 Dla dzieci 15.10 Lektury Pegaza 15.25 Losowanie Toto-Lot ka 16.35 Refleksje obywatelskie 16.50 Tele-Echo 17.50 Sprawozdawczy magazyn sportowy 19.15 Dobranoc: Wieczorynka 19.30 Dziennik 20.20 Bajka dla dorosłych 20.30 „Eneida" — od"c. VI filmu ser. prod. włoskiej 21.20 Sam na sam z A. Ciborowskim 22.20 Informacyjny mag. sportowy.
PROGRAM n
11.00 Sprawozdawczy magazyn sportowy 13.50 „Gospodarność 1 ja" 14.05 Z różnych stron świata. — Zespół Folklorystyczny ż Bregowa (Bułgaria) 14.25 Szkice wielkomiejskie 14.55 Dla młodych widzów: „Okularnik" — film fab. prod. radzieckiej 15.53 Bitwy, kampanie, dowódcy 16.25 „Wędrówki muzyczne" — program TV NRD 17.20 Świat, O-byczaje, polityka 17.50 „Bitwa o Berlin" — cz. IV filmu prod. radzieckiej pt. „Wyzwolenie" 19.30 Dziennik 20.20 Teatr Rozrywki: „Mecenas Bolbeć i lej mąż". Wyk.: J. Kobuszewski, L. Ordon. T. Lipowska i in. 21.35 „Troje z dziewiątego pf~-tra" — ode. II filmu ser. prisT CSRS 22.15 „Adaggio" — film baletowy prod. TV Radzieckiej.
UWAGA! TELEWIZJA ZASTRZEGA SOBIE PRAWO DO ZMIAN W PROGRAMIE!
OSIEM RAMION
DANUfA^FREy-MAJEWSKA
(43)
W nowych okolicznościach Iwona musiała się okazać, bardziej niż przedtem, skora do wyjaśnień.
Wanacki zastał ją po południa w „Europej skim". Siedziała w kawiarni, dziwnie oklapnię ta i źle uszminkowana. Wydała się Wanackie-mn starsza niż poprzednio, twarz miała nieco obrzmiałą, oczy podpuchnięte. Albo się nie wyspała, albo za dużo wypiła poprzedniej nocy. Siedzące razem z nią koleżanki wyglądały niemal że na jej młodsze, więc bardziej atrakcyjne siostry. Pełna sztucznych półuśmieszków rozmowa, nieudolnie maskowała czujne spojrzenia, krążące po sali w poszukiwaniu ewentualnych klientów.
Podszedł bliżej. Na jego widolc rozmowa raptownie umilkła. Dziewczyny % „Europejskiego" miały, graniczącą niemal z telepatyczną zdolność rozpoznawania milicjantów. Także i tych spoza obyczajówkl«z którymi znacznie rzadziej miewały do czynienia.
Iwona zauważyła go również. W grymasie ńa prędce przywołanego skrzywienia ust, mającego wyobrażać uśmiech, odeszła od stolika.
W szatni podał jej śliski, przeciwdeszczowy płaszcz. Kiedy wsiadła do samochodu, każdemu ruchowi towarzyszył szelest tworzywa.
Dzień był przeplatanką raptownych ulew z mozaiką chmur na intensywnie chwilami nie-
bieskim błękicie nieba. Wanacki zapalił silnik i ruszył Trębacką w stronę placu Zwycię stwa. Za moment wyłoniła się duża, klasycy-styczna bryła Teatru Wielkiego. Przejechawszy obok pomnika Nike, skręcił w prawo, wydostając się na plac Dzierżyńskiego. Ruch było stosunkowo niewielki.
Z zazdrością pomyślał o tych, którzy akurat wynurzali się ze słonej, morskiej kąpieli I e innych, pichcących aktualnie konserwy na mazurskich biwakach. Jego urlop wypadł w tym roku dopiero we wrześniu. Poprzednio planował, że spędzi go razem z Elżbietą. Teraz Już sam nie wierzył, że kiedykolwiek były jakieś wspólne rozmowy na ten temat.
Podjechał przed Pałac Mostowskich | — ustawiają na parkingu swoją syrenę — dopiero teraz spostrzegł, że przez cały czas jazdy nie zamienił z Iwoną ani słowa.
Ona też zresztą nie paliła się do rozmowy. Wchodząc po schodach na piętro, Wanacki zadawał sobie w myśli pytanie, czy orientuje się, o co tym razem chodzi. Z pewnością nie uzyskała przecież żadnych sygnałów na temat Adamsa, a więc... Więc nie wie, domyślając się raczej dalszych Indagacji w sprawie śmierci Kwapisza, aniżeli niespodziewanego ataku % innej strony.
Obecnie, przeglądając raz jeszcze protokoły, sporządzone tamtego dnia, widział ciemne, burzowe chmury, gromadzące się za oknem, odczuwał duszność ciepłego, wilgotnego powietrza, słyszał delikatny stukot, skrytej pod szklanym kloszem, maszyny do pisania. Raz jeszcze przeżywał napięcie, towarzyszące tej, z początku swobodnej, w miarę posuwania się naprzód, męczącej rozmowie. Iwona siedziała naprzeciwko. Nie wiadomo dlaczego, ale dopiero teraz Wanacki dostrzegł, jak wąskie, niemal rasowe są jej dłonie.
Dziewczyna pochodziła niewątpliwie s tak
zwanej dobrej rodziny. Niejasno przypominał sobie, iż ojciec jej był chyba historykiem, czy też prawnikiem. Po śmierci matki ożenił się po raz drugi. Iwona była wówczas bodaj w ostatniej klasie liceum. Od początku nie mogła dojść do porozumienia z macochą. Potem zbiegły się z tym niepowodzenia na studiach. Następnie zachorował ojciec. Gdy umarł, Iwona rzuciła studia, a może też wylano ją z uniwerku, i zaczęła przychodzić do „Europejskiego". Była inteligentna, obyta, ładna, elegancka, znała dwa języki. W półświatku szybko zrobiła karierę, stając się „dobrze notowaną" dewizową dziewczyną cudzoziemców. W konflikt z prawem starała się nie wchodzić, w każdym razie nic do tej pory nie wiedziano. Dopiero teraz.-


(cdn.)

» „Głos Koszaliński" - orgon KW PZPR Redoguje Kolegium — uf. Zwycięstwo 137/139 (budynek W*?2) 75 604 Koszalin. Telefony 1 centralo 279 21 (Ig czy te wsry^tktml działami). nacz redaktor: 226 93. z-cy o acz red.i 233 09 ♦ 24? 08. sekr red.: 251 01. DubUcyśch 243 53. 251 57 251 40 di rep 245 59 233 20. dział młebkłt 224 95. dział sportowy 224 95 i 246-51 (wieczorem), dzfoł tnc?no*cI t C7yfefnfkamf' 250 05. dział depeszowy - 244-75.
„Głos Słupski" - płac ?wv ctestwo 2 (I piętro) 76 201 Słupsk teł 51 95 Biuro Oqło szeń KoszafiAskiepo Wydawnictwa Prasowego — uł Pa-wło Hndero 27a. 75 721 Koszalin. tel 222 91 Wpłaty no prenumeratę (mleslecznc — 30,50 zł. kwortałno - 91 *?. półroczna — 182 zł. roczno -364 zł) przyłmuia urzędy pocz towe. Ustonosze oraz oddzło-ły deleqotury PUP'K Wszelkich InformocP O worunkoch prenumeraty udzlelo|q wszystkie placówki ..Ruch" I poczty. Wydawca? Koszalińskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Praso ~Kslqfko Ruch", uł Pawło Findera 27o. 75 721 Koszalin, centrolo telefoniczna; 240 27 Tłoczono; Prasowe Zakłady Groficzne. Koszalin. ul Alfredo lompego 18. Nr Indeksu 35024.
Głos Koszaliński nr 58
MAGAZYN
Strono tS

MARZEC
8	SOBOTA - DZIEŃ KOBIET
9	NIEDZIELA - KATARZYNY

Ctelr-voviv
KOSZALIN i SŁUPSK
97	- MO
98	— Straż Pożarna
99	— Pogotowie Ratunkowe
(tylko nagłe wypadki) 121-11 — Młodzieżowy Telefon Zaufania (w Koszalinie)
% DYtURY
KOSZALIN
Apteka nr 10, gtwa 32. tel. 222-88
ni. Zwycię-
SŁUPSK
Apteka nr 31. ul. Wojska Polskiego 9, tel. 28-93
BIAŁOGARD
Apteka nr 1, tel. 23-36
pi. Wolności
KOŁOBRZEG
Apteka nr 41, ul. Zwycięż ców 1, tel. 21-66
SZCZECINEK
Apteka nr 40, ul. 28 Lutego tel. 27-35
Y///////////////////S,
KOSZALIN
BAŁTYCKI TEATR DRAMATYCZNY — niedziela, g. 19 — Ballada o tamtych dniach (przed stawienie Zamknięte)
SŁUPSK
BAŁTYCKI TEATR DRAMATYCZNY — niedziela, g. 18 — Ogród o poranku
DRAWSKO — niedziela, g. 17 1 20 — Każdy kocha Opalę —
m TEATR
w wykonaniu zespołu Bałtyckiego Teatru Dramatycznego.
USTKA — sobota, g. 12 i 16 — Każdy kocha Opalę — w wykonaniu zespołu Bałtyckiego Teatru Dramatycznego.
LWYsram
SŁUPSK
KOSZALIN
MUZEUM POMORZA ŚRODKOWEGO — Zamek Książąt Pomorskich — czynne w godz. 10—
nłTimr, « . ______"~16* U Dzieje i kultura Pomorza
-HISTORvr7i?£	GICZNQ" Środkowego; 2) Malarstwo Ma-
*	J CZNE:	ksymiliana Gierymskiego
*	Muzeum przy ul. Armii Czer — — ------ - 8°
wone.i 53 — wystawa etnograficzna pn, ,,Jamno i okolice"
* ul. Bogusława II 15 — Wystawa: „Medalierstwo w 30-leciu
Czynne codziennie oprócz poniedziałków od godz. 10—16, we
wtorki od godz. 12—18.
SALA WYSTAWOWA KLUBU MPiK — Galeria „Kontakty": „Dokumenty i fotokopie Koszalina z 1945 r." oraz prace artysty rzezhiarza. Zygmunta Wnika SALON WYSTAWOWY BWA (ul. Piastowska) — wystawa pn. „Dzieło roku".
MŁYN ZAMKOWY - czynny w godz L0—16. - Kultura ludowa Pomorza Środkowego BASZTA OBRONNA — czynna w godz. 10—16. Dzieje i współczesność ziemi słupskiej
Kr.UKi: Zagroda Słowińska — czynna vv godz 10—16. Kultura materialna i sztuka Słowińców KLUB MPiK - Wystawa pn „Zycie kulturalne Rumunii"
NOWA BRAMA - Galeria PSP — czynna w godz 12—16. Salon ekspozycy jnn-sprzedażny.
SMOŁDZINO: Muzeum Przy-10^l6°Ze	~~ c^n«e w godz.
SOBOTA
PROGRAM I
10.00 „Co z niego wyrośnie" — film fab. proa. NRD (koior) 14.0o Program dnia 14.10 Program I proponuje 14.25 Reaakcja Szkolna zapowiada
14.35 „Na deptaku lowych Varach" — film prod. CSRS
14.55 Tv Informator Wydawniczy
15.15 Dziennik (kolor) 15.25 Młodzieżowy Teatr Ruchu (z Krakowa)
15.55 Transmisja z Halowych Mistrzostw Europy w lekkiej atletyce (z Katowic)
18.30 Mistrzostwa Świata w jeździe figurowej na lodzie (kolor)
8.55 Chemia — 1. 34 7.25 TV Kurs Rolniczy 8.00 Przypominamy, radzimy 8.10 Nowoczesność w domu i zagrodzie 8.35 Bieg po zdrowie 8.50 wiadomości sportowa 8.55 Program dnia 9.00 Dla młodych widzów: Te leranek (Niewidzialna Ręka, Kar- Zrób to sam, TV Klub Śmiałych i film z serii „Czterej pancerni i pies")
10.30 Antena — Informacje o programie TV
10.50 W starym klnie: „Kacza zupa" — film archiw. 12.00 Dziennik (kolor) 12.20 Z kamerą wśród zwle-mąt
12.45 Ich dzień powszedni 13.15 Słynne symfonie Mozar ta gra Wiener Symphoniker pod dyr. K. Bohma —
19.20 Dobranoc: Zaczarowa- prowadzi J. Krenz (kolor)
13.50 Nie tylko dla pań 14.15 Dla dzieci: zakończenie IV TV Featiwalu Widowisk Lalkowych 15.15 Lektury Pegaza 15.30 Losowanie Totó-Lotka 15.45 Transmisja Halowych Mistrzostw Europy w lekkiej
ny ołówek (kolor)
19.30 Monitor (kolor) 20.20 Bajka dla dorosłych 20.25 Pegaz — wydanie specjalne (kolor)
21.25 Dziennik (kolor) 21.40 Wiadomości sportowe 22.00 „Dziewczyna z pistol*-
Pr®*, wło- atletyce (kolor)
■kiej (kolor)
23.40 Program na niedziel*
PROGRAMY OSWIATOWKt
TV TR: 6.30 J. polski — L W
T.00 Matematyka — i. 15 13.05 J. polski — 1. 32 13.35 Chemia — 1. 34
PROGRAM n
17.05 Program dnia 17.10 „Brygada do spraw róż nych" — film fab. prod. rumuńskiej
18.05 ,,Nasz dom" — progr. publicyst.
18.35 „Studio przebojów" — progr. rozrywk. TV NRD (kolor)
19.20 Dobranoc 19.30 Monitor (kolor) 20.20 Słynne arie o kobietach śpiewa Wiesław (k^lor)
18.20 Przyjąć czy odrzucić — progr. publicyst.
19.20 Dobranoc: Wieczorynka (kolor)
19.30 Dziennik (kolor) 20.20 „En*ida" — ode. V filmu ser. prod. włoskiej (kolor) 21.10 „Tak jest, jak sie państwu zdaje" — progr. publicyst.
21.50 Informacyjny magazyn sportowy
23.10 Program na poniedziałek
PROGRAM n
12.50 Program dnia 12.55 Mistrzostwa Świata w Jeździe figurowej na lodzie (kolor)
14.30 Z bratnich anten (kolor)
15.00 Dla młodych widzów: Ochman przy kominku (z Gdańska)
16.00 Świat — obyczaje — 2050 Z cyklu: Z kamerą politvka PV7.pt świat: „Roman Cieśle-	„wyzwolenie" — cz. III
wicz" i „Dona Felicja" — fil- filmu fab. prod. radz. (kolor) my dok. prrVl. polskiej (kolor)	„Pod znakiem Marsa 1
21.25 Wieczór autorski z An- Amora" — film balet. CSRS na Młotkowska — pracownicą 19.15 Dobranoc budowy Dworca Centralnego 19.30 Dziennik (kolor) w warszawie (kolor)	20.20 „Zamek na Czorszty"
24 godziny (kolor) „w dniu imienin Beaty" w nrr»(?r. uczestniczą m. łn p T-<r*-?ki~wi'"'\ W. Gliński. S. Mikulski. J. Gajos. J. Nowak.
23.10 Program na niedziel®
niedziela
PROGRAM I
TV TR:
J. polski — 1.
nie" — opera komiczna w jed nym akcie Karola Kurpińskiego (kolor)
21.20 „Troje z dziewiateeo pietra" — film fab. prod. CSRS
22.15 „Ciąg dalszy nastąpił" — progr. publicyst.
23.05 Program na poniedziałek
TTWAGA! TELEWIZJA ZASTRZEGA SOFTF PRAWO DO ZMIAN W PROGRAMIE!
na falach średnich 188,2 i 202,2 m oraz UKF 69,92 MHz
SOBOTA
Studio Bałtyk % Koszalina prowadzi J. Sternowski 12.05 Aktualności wybrzeża 16.15 Omó wlenie programu dnia 16-20 Prze giądamy nowe książki 16.27 Ko
KOSZALIN
NIEDZIELA
9.00 „Skrzydła czasu ulotne" wiersze M. Aluchny-Emelia-
8zaliń*ki przegląd muzyczny —	now 9.10 Słupskie retrospekcje
magazyn w oprać. M. Słowik-	_ rep. dźw. H. Bieńka 11.00
Tworke 17.00 Przegląd aktualno-	Koncert życzeń 22.00 Koszaliń-
ści wybrzeża 17.15 Z tygodnia	»kie wiadomości sportowe i wy-
na tydzień: „Kobietom w ich	niki losowania Szczecińskiej Gry
roku" •— rozmowa z wojewodą	Liczbowej „Gryf".
koszalińskim. St. Machem 17,22 „Starty" — magazyn młodzieżowcy w oprać. G. Preder 17.45 Młodzieżowe studio stereo — aud. W. Stach owakiego.
TOGA: od goda, It.tt-ttW n* UKT 69,63 MHS -* JWO-feram Gtereoiooiczrny.
UWAGA: od godz. 18.30-21.00 — na UKF (W 92 MHz — program stereofoniczny.
KOSZALIN
ADRIA — Ziemia obiecana (polski, 1. 15) — sobota — g. 16 i 19: niedziela — g. 18
— Alfredo. Alfredo (włoski, 1. 18) - niedziela, g. 13 i 15.30 (seanse zamknięte)
Sobota, g. 22 — seans awangardowy — Aresztuje cię przyjacielu (angielski) — wesfern Poranek — niedziela, ą. 11
—	Awantura o Basię (polski) KRYTERIUM (kino studyjne)
—	Zbrodnia w klubie tenisowym (włosko-j u gosł., I. 18) pan. — g. 17.30 i 20; w niedzielę seans dodatk. o g. 15.30
Poranek — niedziela, g. 12 — Kajtek i nowy braciszek (węgierski)
ZACISZE — Kabaret (USA, I. 15) - g. 17.30 < 20
Poranek — niedziela, g. 11 — Zerwany most (polski) pan.
MUZA — Narzeczona pirata (franc, 1. 18) — g. 17.30 i 20
Poranek — niedziela, g. 11 — Jeździec bez głowv (radz.) pań.
Mtonosc (MDK) - Uciekaj i daj sie złapać (węgierski) — g, 17.30
Poranki — niedziela, g. J1 i 13 — Pogromca zwierząt (polski) ZORZA (Sianów) — pociąg pancerny (radziecki, 1. 15)
FALA (Mielno! — Czym mogę służvć? iTSRS. 1 15)
Poranek — niedziela — Przygody misia Yogi (USA)
JUTRZENKA (Bobolice) — Poczekam aż zabiiesz (CSRS 1. 15) Poranek — niedziela — Małpka (polski)
SŁUPSK
MILENIUM - Złoto dla zuchwałych (USA-iugosł.) pan. — sobota — g. 14, 17 i 20; niedziela — g. 17 i 20
Sobota, g. 22.30 — seans awangardowy — Królowe Dzikiego Zachodu (franc., I. 18)
Poranki — niedziela, g. 11.30 i 13.45 — Winnetou i król nafty (jugosłowiański)
POI ONIA — Ziemia obiecana (polski 1. 15) - g. 14, 17 f 20
Poranki — niedziela, g. 10 I 11 — Błąd szeryfa (NRD) pan.
SOBOTA PROGRAM I
Wiad.: 8.00. 8.00, 1.00, 10.00, 15.00, 16.00, 18.00, 22.00, 23.00.
T.1T Takty i minuty T.S5 Dzień dobry, kierowco 7.40 Propozycje do listy przebojów 8.05 U przyjaciół 8.10 Melodie naszych przyjaciół 8.35 Wizyta w Karolinie — aud. 9.05 Dla klas III i IV (wych. muz.) 9.30 Moskwa z melodią 1 piosenką 9.45 Zespół Instrumentów dętych „Zło ta Muzyka" 9.55 Transmisja z Halowych Mistrzostw Europy w lekkiej atletyce (Katowiee) 10.30 Muzyka i aktualności — wyd. specjalne: tylko dla ra-diosłuchaczek 11.45 Transmisja s Halowych Mistrzostw Europy w lekkiej atletyee (Katowice) 12.25 „Guantanamera" — wielka kariera małej piosenki 12.46 Koncert życzeń 13.00 Melodie podlaskie 13.15 Rolniczy kwadrans 13.30 Rytmy nastolatków 14.00 Ze świata nauki i techniki 14.05 Spotkanie z piosenką radziecka 14.30 Sport to zdrowie! 14.35 Ona w pios^nee 15.05 Listy z Polski 15.10 Muzyka i poezja 16.05 Transmisja z Hal.o wych Mistrzostw Eurony w lek kie i atletyce (Katowice) 16.30 Radiowa kronika muzrezna 17.00 RMIokurler 17.50 Transmisja z Halowych Mistrzostw Europy w lekkłM atletyce (Katowice) 18.25 N1<» tylko dla kierowców 18.30 Przeboje nnn-ston 19.15 Piosenki r festiwali kołobrzeskich 10 45 7, ksl'***oskich wltrvn 90.M "Prpgram Z dvwa-nitrłorn ?1.05 Z nłyt Melanie 21 30 Kron. snortowa i komunikat totka 711.43 Mivrve7nv toast: W« rHrowie rta^' '2.1* . Pro-Con trj»M 1 Allbabkł" V* *0 Sobotnia dyskoteka **	fror-swon-
r1*»ri eta z rałTaniry 23.10—23.59 Sobotnia dyskoteka
pnooBAM morvt
Wiad.: 0.01, 1.06, 1.00. 1.06,	4.0«,
5.00.
24.00 Początek programu	1.11 PROGRAM II
7.00 Minioferty 7.10 Soliśei w repertuarze popularnym 7.35 Po słuchaj i przemyśl 7.45 Muzyka popularna 8.35 Sprawy codzienne 8.55 Muzyka spod strzechy 9.00 Koncert Chóru PR i TV we Wrocławiu 9.20 Bezpieczeństwo na jezdni — zależy od nas samych 9.30 Śpiewa W. Banie-wicz (mezzosopran) 10.00 Premiera: „Tajga" - tryptyk słuchowiskowy Z. Domino: „Kwiat paproci". „Na promie". „Ochot nik" 11.00 Dla szkół średnich (wychów. obywatelskie) 11.26 W.* Żeleński: Polonez 11.35 Rodzice 1 dziecko 1140 Melodie z Warmii 11.57 Sygnał czasu i hej nał 12.05 Tańce kurpiowskie 12.20 Ze wsi i o wsi 12.35 Mistrzowie francuskiego baroku: Couperin i Rameau 13.00 Dla klas III i IV (J. polski) 13.20 Pieśni ze Śpiewników Domowych Moniuszki 13.35 „Odno wa" — fragm. opow. Sembene Qusmane'a 13.55 M1niprzeel?d folklorystyczny —. Ghana 14.00 Wiecei, lepiel. taniej 14.15 Dojrzałe lata 14.35 Utwory G. Bacewicz 15.00 Zawsze o 13 — pro gram dla dziewcząt i chłopców:
USTKA
DELFIN — Orze! ! reszka (pol ski. 1 15) — g. 18 i 20; w niedziele seans dodatk. o g. 16
Poranek — niedziela, g. 12 — Skąpani w ogniu (polski) pan.
GŁÓWCZYCE
STOLICA — Śmierć czarnego króla (CSRS, 1. 18) pan. — g. 19
DĘBNICA KASZUBSKA
jutrzenka — Nie będę cię kochać (polski. 1. 15) — g. 18; w niedzielę dodatk. o g. 16 Poranek — niedziela, g. 14
DAMNICA
RELAKS — Janosik (polski) - a. lt
GOŚCINO — Albatros (francuski, 1. 15)
KARLINO — Morderstwo w poniedziałek (NRD, l. 15) pan.
KĘPICE — Sutjeska (jugosłowiański. 1. 15) pan.
KOŁOBRZEG
WYBRZEŻE — Bilans kwartalny (polski, I. 15)
PIAST — Dowódca łodzi podwodnej (radziecki) pan.
MIASTKO — sobota — kino nieczynne; niedziela — Aferzysta (radziecki. I. 15) pan.
Poranek — niedziela — Kropka. kropka, przecinek (radz.)
POLANOw — Nagrody i odznaczenia (polski, 1. 15)
INO
BIAŁOGARD
BAŁTYK — Nąjemnik (angiel ski. 1. 15)
Poranek — niedziela — Wilk morski (rumuński)
CAPITOL — Och, jaki pan szalony 1 (angielski, 1. 15)
BIAŁY BOR — Potop, ez. II (polski) pan.
BYTÓW
ALBATROS — Ojciec chrzestny (USA. I. 18)
Poranek — niedziela — Opiekun ptaków (polski)
PDK — Wiem, że jesteś mordercą (CSRS. 1. 15)
DARŁOWO — Rozwód (NRD, 1. 15)
Poranek — niedziela — Wuja-szek czarodziej (węgierski)
— Z muzami pod rękę — W blasku sławy — aud. — „Małgosia contra Małgosia" — ode. pow. E. Nowackiej 15.40 Śpiewa Chór Dziecięcy Radia NRD 15.50 Przegląd czasopism regionalnych 16.00 CZATA — magazyn wojskowy Studia Młodych 16.15 Utwory fortepianowe K. Szymanowskiego w nowym nagraniu J. Go-dziszewskiego 18.20 Terminarz muzyczny (F. Delius) 18.30 Echa dnia 18 40 Uczone białogłowy — aud. 19.00 Motety O. di Lasso 19.15 Język francuski dla zaawansowanych (23) 19.30 „Matysiakowie" 20.00 Kobiety ich ży-
POICZYN ZDRÓJ
GOPLANA - KtoS czyha na moje życie (CSRS 1. 15) Pan.
PODHALE — Ciemna rzeka (polski. 1. 15)
Świdwin
MEWA — Potop, cz. I (pol-
8kWARSZAWA — Szary okrut-nik (radziecki)
Poranek — niedziela — Se-murg — ptak szczęścia (radz.)
SŁAWNO — Nadieżda (radziec ki) pan.
Poranek — niedziela — Słoń Maruda (angielski)
USTRONIE MORSKIE — Wiosna, panie sierżancie (polski)
BARWICE — Potop — CZ. I (polski) pan.
CZAPLINEK — 10 dni bezpłatnego urlopu (bugł., 1. 15)
Kiermasz pod KJ-ogutkiem 7.05 Wiadomości sportowe 7.15 Kapela F. Dzierżanows-kiego 7.30 Moskwa z melodią i piosenką 8.15 Po jednej piosence 8.30 Prze krój muzyczny tygodnia 9.05 Fala 75 9.15 Radiowy Magazyn Wojskowy 9.55 Transmisja z ha lowych ME w lekkiej atletyce (Katowice) 10.30 Lista przebojów 11.00 Niedzielna musicorama 11.57 Sygnał czasu i hejnał 12.15 W trosce o słowo i treść 12.35 Melodie i piosenki filmowe 13.00 Wizerunki ludzi myślących — prof. S. Cwynar 13.30 Kapele i zespoły ludowe 14.00 Recital z pauzą' 14.10 Tygodniowy prze-
RADIO
cia — mag. literacko-muz. 21.20 Z kraju i ze świata 21.50 Wiad. sportowe 21.55 R. Schumann: I. Trio fortepianowe d-moll op. 63 22.30 Zespół „Dziewiątka": Pani do wszystkiego 23.00 Barok dla wszystkich — aud 23.35 Co sły ęhać w świecie? 23.40 Melodie na dobranoc 24.00 Zakończenie programu.
PROGRAM III
Wiad.: 5.00 , 6.00.
Ekspresem przez łwiat: 7.00, 8.00, 10.30, 15.00, 17.00, 16.30.
7.05 Muzyczna zegarynka 8.05 Kiermasz płyt 8.30 Muzyczna laurka dla pań 9.00 „Zielone oczy kota" — ode. pow. 9.10 Zespół „Brasil 77" w światowym repertuarze 9.30 Nasz rok 71 9.45 Interradio 10.25 Tango na trzy — gra G. Barbieri 10.31 Tylko swing 10.50 „Konio krady" — ode. pow. 11.00 „A-qua" — gra E. Froese 11.20 Zy cle rodzinne 11.50 Nie tylko ■wing 12.16 Mikrorecital T. Woźniaka 12.25 Za kierownicą 12.00 Męskim okiem 14.30 Koło brzeg 45 — aud. 15.05 Program dnia 15.10 Piosenki z różnych obrotów 15.30 60 minut na godzinę — «ud 16.30 Gospels ina czej 16.45 Nasz rok 75 17.05 „Zielone oczy kota" — ode. pow. 17.15 Kiermasz płyt 17.40 Uczucia*. Macierzyństwo — reportaż 18.00 Muzykobranie 18.30 Polityka dla wszystkich 18.45 Muzykalny de;-ktyw 16.15 Książka tygodnia 19.35—21.50 Zapraszamy do trójki 21.50 O-pera tygodnia 22.00 Fakty dnia 22.08 Gwiazda siedmiu wieczorów — zespół „Procol Harum" 22.15 „Lampart" — ode. 3 22.45 Kabaret piosenki 23 00 Minlatu ry poetyckie: „Żywioły" 23.03 Nailepsza płyta zespołu „King Crimson" *3.45 Progrsim na nie dziele 23.50—24.00 Na dobranoc śpiewa N. Czarmińska
NIEDZIELA
PROGRAM I
Wiad.: 8.00,
19.00, 23.00.
1.05 Melodia m niedzielę e.M
6,00, 7.00, 8.00, 9.00,
gląd prasy 14.20 Recital z pauzą 14.30 „W Jezioranach" 15.00 Koncert życzeń 15.55 Studio S-13 18.15 Komunikaty Totka i wyniki gier liczbowych 18.23 Radio wa rewia rozrywkowa 18.53 Dobranocka 19.15 Niedzielne spotkania Studia Młodych 20.00 Dys kusja na tematy międzynarodowe 20.15 Giganci Jazzu 20.40 Spot kanie z pisarzem — S. Zieliński 21.00 A. Jantar zaprasza 21.30 Radlovarićtć 22.30 Rewia piosenek 23.05 Ogólnopolskie wiadomości sportowe 23.20—23.59 Rytm taniec, piosenka.
PROGRAM n
Wiad.: 5.30, 6.30, 7.20, 8.30, 12.30, 18.30, i 23.30
5.38 Zapraszamy do Warszawy — aud. 6.10 Kalendarz radiowy 6.15 Mozaika polskich melodii ludowych 6.35 Wiad. sportowe 6.40 Muzyka popularna 7.fb W trosce o słowo i treść 7.35 Felieton literacki 7.45 W rannych pantoflach 8.25 Zawsze w niedzielę — felieton 8.36 Publicy styka międzynarodowa 8.45 Muzyka ludowa CSRS 9.00 Zabawa w radio — mag. literacki 9.30 Na organach bazyliki w Leżajsku gra J. Chwedczuk 9.50 Tygodnio wy przegląd prasy 10.00 Nowości „Polskich Nagrań" 10.30 Zespół ,,Dziewiątka": Co my na to? 11.00 Studio Młodych: Rozgłośnia Harcerska 11.40 Czy znasz mapę świata? — aud. 11.57 Sygnał czasu i hejnał 12.05 Felieton mu zyczny J. Waldorffa 12.35 7*gad -a literata 13.00 Poranek mu-zyki symfonicznej: w stylu hisz pańskim 14.00 Podwieczorek przv mikrofonie 15.30 Radiowy Teatr dla Dzieci i Młodzieży^ Kon "^Chopinowski 17.00 Warszaw-u Dźwiękowy 17.30 Medium, czyli magazyn miłośni ków sztuki Słuchowej 18.M MU-r6żnych narodów 18.35 Felieton 18.45 Kabarecik rekłamowy 19.00 Premiera roku I . "^tespoty kanie spokojni ka 19 55	*!"Ch- A' Mul«rczy
Praska"	1 a D~dUr
..riafcKa KV 504 20.20 Mu/vka
operowa 21.00 Wojsko straSfa obronność 21.15 Współczesna poi ska muzyka kameralna 2130 Siedem dni w kraju i na świe cie 21.50 Z nagrań Ork. Filharmonii LeningradzkieJ 22.00 Lokalna wiad. aportowt 22.10 Kon
CZŁUCHÓW — Godzina za go dżina (polski. I. 15)
Poranek — niedziela — Złoto* rogi jeleń (radziecki)
czarne — Macocha (radzieo ki) pan.
DEBRZNO
KLUBOWE — Raport 36 (koe
rp -a ńck i)
PIONIER — Chłopi, cz. I I XI (polski. L 15)
DRAWSKO — Nie ma róży bez ognia (polski, l. 15)
Poranek — niedziela — Z ksi* gi królów (radz.) pan.
JASTROWIE — Pułapka nat generała (jugosłow^ l. 15)
KALISZ POM. — Lautarzj? (radz., I. 15) pan.
KRAJENKA - Mijają dni (Ju* gosłowiański. I. 15)
MIROSŁAWIEC
GRUNWALD — Osobliwa mH łość (włoski l. 15)
ISKRA — Siódma kuła (ra^ dziecki) pan.
Poranek — niedziela — Histo« ria żółtej ciżemki (polski)
OKONEK - Potop, CZ. H (polski) pan.
PRZECHLEWO — Wykryć szpiega (radziecki) pan.
SZCZECINEK — Y-17 (bułgar-ski, l. 15) pan.
TUCZNO — Nie ma mocnych (polski)
WAŁCZ
PDK — Tajemnice Aleksandra Dumasa (CSRS, i. 15)
TĘCZA — wesoły romans (ra dziecki) pan.
Poranek — niedziela —. Jezioro Starej Sowy (NRD)
ZŁOCIENIEC — Nona (bułg., 1. 15)	,
Poranek — niedziela — Pippl (szwedzki)
ZŁOTÓW — pierwsza spokojna noc (włoski, 1. 18)
Poranek )— niedziela —• Mą® swojej żony (polski)
SYPNIEWO - sobota — kino nieczynne; niedziela — Droga na zachód (radziecki) pan.
cert Poznańskiego Chóru Chłopięcego 22.30 Kroki we mgle: „Pensjonat pani Sarah" — opowiadanie C. Gilforda 23.00 Muzy ka XIV wieku ' 22.35 Czajkowski: miniatury fortepianowe z cyklu „Porv roku.". (L. Oborin) 24.00 Zakończenie programu.
PROGRAM III
Wiad.: 6.00
Ekspresem przea świat: 14.00 i 19.30
8.99,
6.05 Melodle-przebUdzankl 7.00 Muzyka zaprogramowana 7.15 Po lityka dla wszystkich. 7.30 Posłu chajmy jeszcze raz 8.35 Co kto lubi 9.00 „Zielone oczy kota" — ode. pow. 9.10 Piosenki V. Sanson 9.25 Program dnia 9.30 Gdy się mówi „A" 9.50 Grające listy 10.15 Ilustrowany Magazyn Autorów 11.15 Wielkie .recitale: Sh. Verrett w Carnegie Hall 12.05 Premiera. „Złotó marszałka Koniewa" — II cz. słuch, do ]t.uilłe:rltalneg<> A- Urbańczyka 12.30 Moda na nostalgię 13.00 Gra Ph. Sanders 13.15 Przeboje z nowych płyt 14.05 peryskop — przegl. wydarzeń tygodnia 14.30 Organy czeskie, morawskie i fjowackie 14.45 Za kierownicą 15 10 Śpiewa E. Regina 15.20 War f? ^ muzyczny M. Urbaniaka 13.90 Zapraszamy do studia: Ł. S*? «r6"15 Ko*°hrzeg 45 - aud.
muzyczny McCoy Tli? 17.05 „Zielone oczy ko-?dc,' pow- 17-15 Antologia piosenki francuskiej 17.40 Lek-
18 M pie^|Ury 17-55 Minima* Premłera. „Biuro znalezionych rzeczy' — słuch. w. Terlee ę16^19-0* Warsztat muzyczn| J. McLonghhna 19.35 Muzyczna flSSS! UKF 2°-°° colosseum ga-m?	gawęda M.10 Gdy
M	odzyska* słuch...
W.50 Śpiewa E. Demarczyk 21 00 Rzeczywistość i poezja: N. Hik-
wlli ~21 BO On1,20 Pookoła festi-1'^ pera tygodnia 22.00 Eakty dnia 22.08 Gwiazda siedmiu wieczorów — zespół Pro-
L5"um" »•» A. CiećilOW! szydło z worka" (XVII) 22 30 Akto"y o piosence — j. Kobu-szewski i J. Kociniak 23.00 Minia Wa7<J???tyPkie: "Żywioły" 23.05 Warsztat muzyczny k. Emerso-
łek M W	na ooniedzia-
Sh. Bassey. dobranoc śpiewa
Strona 16
MAGAZYN
Głos Koszaliński nr 53

Daniel Olbrychski
(SPECJALNIE NA DZIEŃ 8-MARCA. ~ DLA WSZYSTKICH PAŃ)
Dzisiejszy konkurs odbiega
trochę od zwykłych zasad, nie mniej sądzimy, że jego rozwiq zanie nie sprawi naszym Czytelnikom najmniejszej trudr.oś cl.
W różnych miastach obchodzimy obecnie uroczystości 30 -lecia wyzwolenia Ziemi Koszewskiej. Nasze myśli zwra eajq się ku przeszłości. Myśłl my e bohaterach, którzy w roku 1945 eddołl iwi
ta Ojezyznę. Stqd nasze dzisiejsze pytanie konkursowe: Jak nazywała się dziewczyna-bohater, oficer I. Armii Wojska Polskiego, która poległa w czasie trwania walk o wyzwolenie Kołobrzegu? Jej pamięć otaczamy wielkq czciq, Jej imieniem nazwano szkoły, nazwy drużyn harcerskich itp.
Odpowiedź na pytanie kon kursowe należy nadsyłać do 4nł« 70 marca br, na adres
redakcji „Głosu Koszalińskiego" na kartach pocztowych z dopiskiem „Konkurs 7 dniH. Wśród autorów prawidłowej odpowiedzi rozlosowana zosta nie — jak zwyklenagroda: ZEGAREK NA RĘKĘ.
Podajemy dziś rozwfqzanle konkursu z nr 34 „MAGAZYNU". Oczywiście, bohater wspomnień nazywa się Klemens Miałszygrosz, jego wspomnienia nosiły tytuł „For teł sierżanta Miałszygrosza", a miejscowością, gdzie toczyła się akcja było JASTROWIE w pow. wałeckim. Nagrodę w postaci APARATU FOTOGRAFICZNEGO wylosował WACŁAW NEJMAN, 77-400 ZLOTÓW, ul. Kr. Jadwigi nr 52. Gratulujemy. Nagrodę wy ślemy pocztą.
Jest jedynym gwiazdorem polskim w pełnym zna czeniu tego słowa. Urodził się 27 lutego 1945 r. w Łowiczu. Jako aktor debiu towaj w młodzieźow/m stu diu TV w Warszawie. Zaledwie zaczqi studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie został zaangażowany do głównej roli w filmie „Ran ny w lesie". J. Nasfetera (1964 r). Wywiązał się bar dzo dobrze ze swych zadań aktorskich, jego talent docenił Wajda. który w rok później powierzył Danielowi rolę Rafała Ol-bromskiego w ..Popiołach". Odtqd dla wielu widzów nazwisko aktora i bohatera filmu będa równoznaczne, tak dalece Daniel u-tożsamił się z odtwarzaną przez siebie postacią. Od tego też czasu domeną Olbrychskiego staje się film. Jest chyba najczęściej grywającym aktorem. Szczęście mu sprzyja, reży serzy o nim nie zapomina ją powierzając mu coraz to odpowiedzialniejsze role. Olbrychski zdobywa szturmem nie tylko publicz ność, ale i krytyków, przez których często jest porów nywany do Zbyszka Cybulskiego I nie przypadkiem właśnie Daniel jest tym, który nagrodę im. Cybulskiego, przyznawaną przez „Ekran", otrzymał pierwszy. Było to w 1969 r., kiedy miał na swym koncie filmy „Potem nastąpi ci-
sza", „Małżeństwo z rozsądku", „Bokser", „Jowita" (niedawno powtarzała ją TV) ,,Skok", „Hrabina Cosel", „Zaliczenie" (TV), „Wszystko na sprzedaż", „Pan Wołodyjowski", „Polowanie na muchy" Specjalnie wymieniłam te tytuły, by uświadomić Czytelnikom, idk często Olbrychski jest anaażowany przez reżyserów. W roku, w którym otrzymał nagrodę Cybukkie'qo, grał aż w czterech filmach.
Przytoczone tytuły dowodzą także jak różnorodne są role powierzane Danielowi. Grywa nie tylko so-stacie współczesne, ale również historyczne. gdy trzeba iest cwa"•inkiem za bijaką potrafi być również liryczny, umie iednym słowem wszystko, co trzeba żeby wcielać sie niejako w skórę ąrvwanych bohaterów Kiedy Olbrych-skiemu powierzono rolę Azji w „Panu Wołodyiow-skim" rozległy się liczne protesty kinomanów i kry tyków. qdyż nikt nie wyobrażał sobie sympatycznego blondyna jako dzikiego Azję. Aktor dał w tej roli z siebie wszystko i przekonał największych pe symistów, że jest wszechstronny; zqodnie z założeniami był dziki, zawzięty, tajemniczy Wiele sprzeciwów było także, ądy Olbrychski miał zagrać Kmicica Ale i w tym przypad ku wygrał, nie zawiódł
swoich licznych wielbicieli.
Olbrychski grywa nie tylko w polskich filmach, z których „Krajobraz po bitwie" przyniósł mu „Złote Grono" i tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu" w Łagowie (1970 r). Angażują go także zaaraniczni twórcy, dzięki czemu grał w filmie węgierskim ..Egy barany", włoskim — ,,La pacifista" oraz dwóch realizowanych w RFN. Znakomite recenzje ma również „Ziemia obiecana" w której także Olbrychski od twarza główną rolę.
Mimo, że Olbrychski jest właściwie aktorem filmowym, znajduje również czas na występowanie w teatrze. Od 1969 r. ąrał w Powszechnym, obecnie w Narodowym. Do iego naiwybitniejszych kreacji należą Hamlet i Beniowski. Za całokształt swej działalności artystycznej Daniel Olbrychski otrzymał w 1974 roku Nagrodę Pań stwowq II stopnia.
P. S. Daniela Olbrychskiego prezentujemy na zamówienie pani Ewy Woit kowiak ze Złotowa ul. Świerczewskiego 7a/3 No i oczywiście z okazji Świę ta Kobiet... Dla nich.
(kon)
Fot JERZY PATAN
i iii u ..........""""^11.....—........111
PIĘKNE (I NIE TYLKO PIĘKNE) KOBIETY W DOWCIPIE
MIĘDZY PRZYJACIÓŁKAMI
- Od pewnego młodego człowieka dostałam wczoraj piękne róże.
_ Nie mów od „pewnego". Żaden * nich nie iest pewny tak długo, dopóki się nie oieni.
PREZENT
W dniu Imienin meła, łona woła de niego z drugiego pokoju:
- Nie masz pojecie, fałd piękny prezent kupiłem na twoje imieniny!
—	Zaraz idę zobaczyć I
-	Pociekaj, niech go tylko włoię na siebie I
GLOTY
W domu wypoczynkowym rozmawiają dwie panie:
—	Ja i mój mqż mamy absolutnie ten sam gustl - powiada pierwsza.
Coś takiego I - dziwi się druga. - Jak to jest możliwe?
—	A możliwe. Inna riecr, że trie-bftbyło pięciu lat, żeby on do te go przywykł.
ROZUM
Rozmowa dwóch przyjaciółek:
-	Słyszałam, ie twój małżonek poszedł wreszcie pe rozum do głowy.
-	Tak, ale wrócił z pustymi rękoma.
WYMIJAJĄCA ODPOWIEDZ
Rozmawiają dwie pnyjaciółld:
-	Czy twój narzeczony wie il< masz łat?
-	Częściowo...
Wybrał: E. O SM
Myśli
cokolwiek zezowate
A Zaprzeczył sam sobie Ale w czyim imieniu?
A Nie oddawajcie władzy w ręce karykaturzystów. I tak przecież robią z nami. co chcą.
A Świat odczuwa coraz większy niedobór wody. A publicystyka?
A Pamiętacie tę bajkę-■miała tak delikatne ciało, że czuła każdy grosz w jego kieszeni.
A Był pogromcą lwów i bał się żony. Możliwe, że strach jest formą relaksu
A Pokerował swym życiem.
A Strzelał' do przeciwna ków dowcipem. Skazali g za używanie broni zby' wielkiego kalibru.
Dziewczyna z konwaliami
Fot. CAF
J. WASYLKOWSKi
A. KURLANDSKI, A. CHAJT
Aksjomat
Nauczyciel odszedł ed tablicy i otarł palce z kredy.
-	A teraz zapiszcie: dwł# proste równoległe nigdy słę nie przetng.
Uczniowie pochylił! tlę nad zeszytami.
-	Dwie proste rów-ne-leg-łe... Sidorow nie piszesz?
-	Myślę.
-	O czym myślisz?
-	Dlaczego one się nie przetnq.
-	Jak to dlaczego? Wytłumaczyłem przecież, dlatego, że sq równoległe.
-	To znaczy, że gdyby )e przedłużyć na kilometr, też się nie przetnq?
-	Nie.
-	A jeśli no pięć tysięcy Id lometrów, to też nie?
-	Też nie.
-	A czy ktoś to sprawdził?
-	Tego nie trzeba sprawdzać. Siemionow, powiedz nam co to jest aksjomat
Z sqsiedniej ławki podniósł się grzeczny chłopiec w okularach.
-	Aksjomat, to prawda nłe potrzebujqca dowodu.
-	Dobrze, Siemionow - pen
wledział nauczyciel - siadaj. Teraz rozumiesz, Sidorow?
—	To ja rozumiem, tylko nie wiem, dlaczego te proste się nie przetnq.
—	Dlatego, że to właśnie jest aksjomat. Prawda, której nie trzeba udowadniać.
—	W ten sposób każde twierdzenie można nazwać a-ksjomatem i nie udowadniać.
—	Każdego nie można.
—	A dlaczego nie można?
—	Aleś ty uparty... Posłuchaj, Sidorow, ile masz lat?
—	Jedenaście.
—	A w przyszłym roku Ile będziesz mieć?
—	Dwanaście.
—	Widzisz, co roku przybywa człowiekowi rok życia. To też jest aksjomat. Mogę dać ci jeszcze jeden przykład, mo gę dać tysigc przykładów. I udowodnić, Ale to niepotrzeb ne. Dlatego, że aksjomatu nie trzeba udowadniać.
—	Ja się nie spieram. Zasta nawiam się dlaczego te proste się nie przetnq.
—	Dlatego, że się nie prze-tnqł Nie mogq się przeciqć. O, popatrz, widzisz, prowadzę
Je po tablicy... Co, przecina-jq się?
-	Na razie nie.
-	Dobrze, patrz, prowadzę (e po ścianie... Przecinają się?
-	Nie.
-	Czego ci jeszcze trzeba?
-	A dalej, za ścianq?
-	Teraz rozumiem. Jesteś, po prostu, chuligan. Wszystko świetnie rozumiesz, tylko nie chcesz się zgodzić na złość mnie.
-	Ale ja naprawdę nie rozumiem.
-	No dobrze, nie wierzysz Euklidesowi. Nie znasz go. Ale mnie znasz? Mnie wierzysz? Więc JA ci mówię, że równoległe się nie przetnq... Czemu milczysz?
-	Myślę.
-	Sidorow! Albo w tej chwl li przyznasz, że one się nie przetnq, albo wyrzucę cię z klasy. No?l
-	Nie mogę tego zrozumieć - załkał Sidorow.
-	Won! — krzykngł nauczy ciel - Bierz teczkę i idź po rodziców!
Sidorow wziqł teczkę i popłakując wyszedł z klasy. Przez chwilę panowała cisza. Potem nauczyciel podszedł do tablicy.
-	No, dobrze, dzieci. Lekcja trwa. Zapiszcie następny aksjomat: przez dwa punkty można przeprowadzić tylko jedną prostq... Tłum. S. Z.