FESTIWAL PIANISTÓW POLSKI EO V Festiwal Pianistyki Polskiej SŁUPSK 10 —16 września 1971 r. Pod protektoratem Ministra Kultury i Sztuki LUCJANA MOTYKI Redakcja programu: Jerzy Kiss-Orski Projekt okładki i opracowanie graficzne Mirosław Jaruga Organizatorzy festiwalu: Wydział Kultury Prezydium WRN w Koszalinie Państwowa Filharmonia im. St. Moniuszki w Koszalinie Słupskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne PrLizyd ium Komitetu Organizacyjnego: Jerzy Bytnerowicz Andrzej Cwojdziński — kierownik artystyczny Mieczysław Jaroszewicz — kierownik biura FPP Michał Kozyra Hanna Maślankiewicz Stanisław Mirecki — komisarz Bogusław Planutis Ludwik Przymusinski Jan Stępień — przewodniczący Eugeniusz Szymańczak Mieczysław Sroczyński Wanda Truszkowska Włodzimierz Tyras Jerzy Waldorff MINI JUBILEUSZ niśmy obejrzeć się zdążyU, jak śmigaęły jesienie podobne sarnom, jedna za drugą, i oto mamy już piąty wrześniowy Festiwal Planistyki Polskiej w Słupsku. Więc pierwszy Jubileusz? Pięć lat mało to czy dużo?... Zależy, ile się przez ten czas dokonało. Dlatego sądzę, w przypadku Słupska, że pięć minionych, nie tylko muzycznych lat tutejszych — to dużo! Ze wzruszeniem wspominam ów dzień, kiedym wylądował w starym jeszcze hotelu, nad kawiarnią „Piastowską", aby prowadzić festiwal pierwszy, na przekór radom Warszawy: „Po co pąn tiim jedzie? Tylko się pan skompromituje, mieszając się do jakiejś powiatowej imprezy!" Ale mnie się marzyła Polska, która by rozwijała się nie z łaski według dyrektyw stolicy lecz z własnej ochoty, wedle swoich potrzeb kulturalnych, na miarę swoich własnych sił i ambicji. Taki Polski Związek Mądrze Rządzonych Powiatów. Przypomniam tez sobie, jak to się wszystko tutaj z roku na rok ładnie i wszechstronnie rozwijało. Począwszy od samego projektu organizowania festiwali, rzuconego przez Andrzeja Cwojdzińskiego, dyrektora wtedy jeszcze Koszalińskiej Orkiestry Symfonicznej, który to projekt z zapałem podjęli słupscy działacze, z drem Janem Stępniem na czele. Stało się przy tym szczęśliwie tak, Ze inicjatywa słupska znalazła najbardziej ochotne echo w całym kraju, u polskich pianistuw, gdyż o ile przedsiębiorstwo „Estrada" 5 gotowe jest organizować występy wszystkim byle jakim, byle dochodowym rykajłom, o tyle czołowych naszych artystów w rodzaju Czerny-Stefańskiej, Żmudzińskiego, czy Hesse-Bukowskiej — chcąc ich słyszeć — gonić trzeba zagranicę, bo w ojczyźnie zająć się nimi nie ma kto. Od iluż lat dobijamy się daremnie u władz o Biuro Koncertowe Muzyki Poważnej?!... I Festiwal Planistyki Polskiej, przetoczył się między 7 i 17 września 1967 r. pod protektoratem, ministra kultury i sztuki — Lucjana Motyki, którego bodaj już wtedy reprezentował wierny odtąd przyjaciel imprez słupskich — wiceminister Zygmunt Garstecki. Ten pierwszy turniej trwał aż dni jedenaście, koncerty jeszcze tylko fortepianowe odbywały się zasadniczo na Zamku Książąt Pomorskich, jedynie inauguracyjny i zamknięcie w Sali Bałtyckiego Teatru Dramatycznego. Wśród wykonawców m.in. Halina Czerny-Stefańska, Jerzy Godziszewski, Zbigniew Szymonowicz, Lidia Grychtołówna, Barbara Hesse-Bukowska, nieodżałowany Władysław Kędra. Sama śmietanka ojczystej pianistyki! Frekwencja znakomita: społeczeństwo Słupska zdało sobie od razu sprawę, że to jest wielka gra o pozycję i rangę w kulturze kraju. Słowem mówionym towarzyszyłem muzyce tylko ja jeden. II festiwal w roku 1968, i co za skok! Przybyli wykonawcy i melomani znaleźli już nowy Hotel Zamkowy, który odtąd będzie ich najmilszym z hoteli. Imprezę poszerzono o produkcje klawesynowe i wtedy też chyba rozpisano dodatkowo Konkurs Kompozytorski, zaś koncertom słowem wiążącym towarzyszyło kilku krytyków, co manifestację słupską uzupełniło rodzajem turnieju krasomówstwa. Całość skrócono, może i słusznie, do dni ośmiu (zgodnie z przysłowiem: „Czego dobrego, tego mało!"). Z pianistów słyszeliśmy m. in. Reginę Smendziankę, Jerzego Su-likowskiego, Aleksandrę Utrecht, Tadeusza Żmudzińskiego i Martę Sosińską; z klawesynistów m. in. Elżbietę Stefańską-Łukowicz, Ewę Gabryś, Julittę Slendztńską. 6 Na tym wszakże nie koniec! II festiwal rozbudził dodatkowe ambicje miasta, więc salę rycerską Zamku Książąt Pomorskich ozdobiono gobelinem utkanym według kartuszu zaprojektowanego i ofiarowanego Słupskowi przez czołową parę polskich twórców z tej dziedziny, małżeństwo H. i S. Gałkowskich z Krakowa. Odbyła się także — jeśli mnie pamięć co do roku nie myli — sesja międzynarodowej Rady Muzealnictwa, połączona z otwarciem Muzeum Etnograficznego w zabytkowym młynie przy Za ńku. Czy to wszystko?... — Nie! Miejscowa ogrodniczka, Józefa Lemcia, na zamknięcie festiwalu obdarzyła kwiatami nie tylko solistów i dyrygenta, lecz także wszystkich członków orkiestry symfonicznej. Fantastyczne! Jako, że w krajowym kalendarzu konkursów i festiwali imprezy słupskie zdobyły sobie tymczasem stałe miejsce we wrześniu, przeto i III FPP odbył się między 12-tym a 19-tym tego miesiąca, zaś ilością świetnych wykonawców i bogactwem artystycznych ewe-nemetów przeszedł wszystko, co było dotychczas. Pianiści: Halina Czerny-Stefańska, Maria Wiłkomirska i duet fortepianowy Jerzy Derfel — Maciej Małecki. Andrzej Stefański grał rzadko wykonywane Wariacje i fugę es-moll 1. J. Paderewskiego, Józef Stompel — wyprzedzając 200-lecie urodzin Beethove-na — zaprezentował cztery jego Sonaty. Na estradzie klawesynowej nieoczekiwana sensacja: skutkiem nadwerężenia małego palca u prawej ręki nie mogła dać pełnego recitalu Elżbieta Stefańska-Łukowicz, wobec czego sprowadziła z Krakowa założone przez siebie cudownie grające w złotym blasku świec na Zamku „Trio Barokowe": Barbara Świątek —- flet, Jerzy Klocek — wiolonczela * Elżbieta Łuko-wicz towarzysząca na klawesynie, w charakterze basso continua. Wreszcie, jako solistki koncertu zamknięcia — mama z córką, Halina Czerny-Stefańska z Elżbietą Stefańską-Łukowicz. Podobnie jak tradycję uczestnictwa w festiwalach słupskich duetów fortepianowych zapoczątkował w roku 1968 duet Janina Baster — Janusz Dolny, a po 7 nim kontynuował duet Derfel — Małecki, tak po „Triu Barokowym" w ramach IV Festiwalu Planistyki Polskiej usłyszeliśmy równie świetne „Trio Krakowskie" w składzie: Jerzy Łukowicz (mąż Elżbiety, a cóż to za piekielnie zdolna rodzina!) — fortepian, Antoni Cofa lik — skrzypce, Krzysztof Okoń — wiolonczela. Z pianistów, obok wiernych Słupskim imprezom Barbary Hesse-Bukowskiej i Tadeusza Żmudzińskiego, zaprezentował się przed VIII Konkuresm Chopinowskim późniejszy jego laureat — Piotr Pa-leczny. Przy klawesynach uwagę głównie zwracały nasze gwiazdy z Zachodu, porwane nam przez zagranicznych mężów Polki Elżbieta Chojnacka-Lesevre z Paryża oraz Danuta Chmielecka-Alovis't z Rzymu. Wysokiej klasy urozmaicony repertuar festiwali planistyki polskiej w Słupsku zawdzięczać należy nie tylko wykonawcom, ale przede wszystkim Andrzejowi Cwojdzińskiemu, który nazajutrz po ukończeniu jednej imprezy brał się do angażowania solistów i obmyślania jak najwartościowszego programu imprezy następnej. Z tego morza poważnej muzyki trudno wybrać coś, 0 czym należało by wydać sąd niewątpliwy, że to było najlepsze. Także dlatego że w sztuce jedynym metrem i odważnikiem wartości jest wrażliwość odbiorców. Powiedzieć więc mogę tylko, co mnie najgłębiej utkwiło w pamięci z utworów słyszanych w minionym pięcioleciu z estrad słupskich. Nie zapomnę „Masek'' Szymanowskiego i „Sarkaz-mów" Prokofiewa w wykonaniu Jerzego Godziszew-skiego (1967), jak również obu w ramach jednego popołudnia odegranych koncertuw fortepianowych Brahmsa przez Tadeusza Żmudzińskiego, no i tego objawienia, jakim stała się w roku 1968 sztuka klawesynowa Elżbiety Stefańskiej-ł ukowicz. Z roku 1969 brzmią mi w uszach do dzisiaj Sonata na dwa fortepiany i perkusję Bartoka, w wykonaniu duetu Derfel — Małecki, śliczny Koncert na fortepian, kławesyn 1 orkiestrę Filipa Emanuela Bacha, w wykonaniu Elżbiety i Haliny Stefańskich i wreszcie potężnym 8 tonem, wspaniale zagrany przez Halinę Czerny-Ste-fańską Koncert fortepianowy a-moll Griega. Z minionego roku 1970 na pierwszym planie słyszę IV Symfonię koncertującą Szymanowskiego w interpretacji Barbary Hesse-Bukowskiej z towarzyszeniem orkiestry pod batutą Andrzeja Cwojdzińskiego, oraz Trio a-moll Ravela — rzekłbym — odśpiewane przez „Trio Krakowskie". Zresztą inni słuchacze festiwali w Słupsku mogliby znaleźć wiele jeszcze pozycji repertuarowych dla siebie niezapomnianych. A teraz mamy minijubileuszowy festiwal V. Ambitni, energiczni działacze Pomorza Środkowego tymczasem nie próżnowali. Koszalińska Orkiestra Symfoniczna z okazji swego Jubileuszu XV-lecia otrzymała tytuł i rangę Państwowej Filharmonii im. Stanisława Moniuszki. Z wieży ratuszowej w Słupsku może już usłyszymy „carillon", czyli grę dzwonów, obwieszczającą każdą godzinę, zaś tematem gry dzwon-nej będzie początkowa fraza z IV Symfonii Karola Szymanowskiego: hejnał godny miasta planistyki! Niechybnie ujrzymy też na Zamku drugi gobelin Gałkowskich. Pierwszy prezentował poczet królów polskich, ten przedstawi książąt pomorskich. Po koncertach festiwalowych na kolację będziemy mogli się udawać do „Karczmy pod Kluką", gdzie świetnie karmią w myśl starej maksymy, że nie szkodzi jeśli dobrej muzyce towarzyszą wyborne jadło i napitek. Czy to wszystko? Czy powinniśmy więc siąść już tylko na laurach? Przenigdy! Siadanie takie bowiem, przyjemne z jednej strony, z drugiej rozleniwia głowę i usypia. Czy festiwale muzyczne rangi ogólnokrajowej mogą się obyć bez najlepszych instrumentów0... Mówiło się i nadal mówić trzeba o konieczności zdobycia dla Słuppka fortepianu koncertowego firmy Steinway i równie wysokiej marki klawesynu. Nie zapomnijmy też, że projektowaliśmy urządzenie — z okazji FPP — czegoś w rodzaju seminariów dla młodziezy pianistycznej z całej Polski: aby po stosownie ulgowej taryfie najzdolniejsi mogli do Słupska zjeżdżać, mieszkać, żywić się i słuchać festiwalo- 9 wej gry Mistrzów. Myślano także o fundowaniu przez Stupsk stypendiów pianistycznych... Aliści najważniejsze zdaje mi się uprawianie muzyki w Stupsku na co dzień. Weimar nie dlatego jest symbolem miejsca kultu sztukiJ że mieszkał tam Goethe i Liszt, lecz dlatego, że każdy kulturalny obywatel Weimaru marzył o tym żeby dopuszczonym być na sympozja poetyckie, urządzane w domu Goethego i móc słuchać przedstawień operowych, dyrygowanych przez Liszta. Opera w Weimarze pełna była podczas każdego spektaklu, a co z audytoriami koncertoicymi w Słupsku między jednym wrześniem i drugim?... Francuzi powiadają „noblesse oblige". Ja strawes-tuję to na „musiąue oblige" proszę Słupska! Mówiłem, iż chciałbym, żeby Słupsk stał się polskim Weimarem. Jeżeli dożyję Jubileuszu X-lecia festiwali pianistyki polskiej, chciałbym móc rzec: Słupsk już stał się polskim Weimarem, a na XXV-lecie pięknych imprez niechaj by mówiono: Słupsk — stolica polskiej kultury pianistycznej. JERZY WALDORFF PROGRAM V FESTIWALU PIANISTYKI POrSKIEJ Witold Malcużyiiski Piątek, lO IX 1971 r. godz. 19 BAŁTYCKI TEATR DRAMATYCZNY INAUGURACJA V FESTIWALU PIANISTYKI POLSKIEJ RECITAL FORTEPIANOWY Wykonawca: WITOLD MAŁCUŻYŃSKI Słowo wiążące: Jerzy V? 'donff 13 PROGRAM CLAUDE DEBUSSY Preludia Iarsserroa FERENC LISZT Wariacje na temat B-A-C-H Sonata h-moll ITOLD MAŁCUŻYŃSKI kontynuował studia pianistyczne w Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem prof. prof. J. Lefelda oraz J. Turczyńskiego. W latach 1936-1937 opracowywał repertuar pod kierunkiem I. Paderewskiego w Szwajcarii. Jako student konserwatorium brał udział w międzynarodowym konkursie pianistycznym w Wiedniu, uzyskując V miejsce. W roku 1937 zdobył III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie. W tym samym roku zamieszkał w Paryżu, a początkiem jego kariery pianistycznej o zasięgu światowym był debiut paryski zimą 1940 r. W latach 1940-1942 koncertował w Portugalii i Południowej Ameryce, a następnie występował w USA, m. in. z takimi dyrygentami jak Kusewicki, Mitropoulos, Monteux, Reiner, Rodziński, Szell, Fitelberg, Poray. W latach 1945-1949 koncertowe! m. in. we Francji, Włoszech, Szwajcarii, Hiszpanii, krajach skandynawskich, Ameryce Północnej i Południowej, Australii, Indiach, Cejlonie. W roku 1956 odbył drugie, wielkie turnee, obejmujące tę samą trasę co poprzednie. W roku 1958 grał po raz pierwszy w Polsce po II wojnie światowej. Przyczynił się do zwrotu na rzecz Polski przechowywanych w Kanadzie rękopisów Chopina. W 1960 r. przebywał w Polsce jako członek jury VI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. 22. II. 1960 r. otworzył swym koncertem Rok Chopinowski w Paryżu, następnie koncertował w USA, Kanadzie, Ameryce Południowej i na festiwalu w Edynburgu. Sobota, 11 IX 1971 r. godz. 18 Bałtycki Teatr Dramatyczny RECITAL FOR1 'EPIANOWY Wykonawca: MACIEJ SZYMAŃSKI Słowo wiążące: Marian Wallek-WalewsKi 1? Maciej Szymański PROGRAM 11 LUDWIG VAN BEETHOVEN Sonata f-moll, 'K*fBafti » • ——— P 1 = i » t ■ • • * • i ! * l I • t ■ ■ • • 1 • : i U m £ 11 ■ ■ 0 • ■ a „. m a Ml i|i ::; ••• /J ggM¥gg5 Słupskie festiwale pianistyczne spotykają się z żywym oddźwiękiem w prasie, radiu i telewizji. Poniżej fragmenty publikacji prasowych o dotychczasowych FPP. ... działacze kulturalni przy pomocy dyrekcji Koszalińskiej Orkiestry zorganizowali festiwal z żarliwością i pasją, jaką mają dziś u nas tylko ludzie w terenie... zakochani w swoim regionie i pragnący dla niego sztuki tak, jak chce się widzieć sznur pereł na szyi uwielbianej kobiety. ... słupski festiwal stwarza dodatkową, całkiem niezwykłą okazję słuchania, dzień po dniu, jedenastki czołowych polskich pianistów, w repertuarze, jaki sami proponują bo najbardziej lubią, najlepiej grają. Zorganizować, rozplakatować taki przegląd, nic prostszego, nieprawda? W istocie proste jak samo jajko Kolumba, tyle, że — za mojej przynajmniej pamięci — nikt jakoś no to nie wpadł i dopiero Cwojdziński... A cóż to za frajda takie porównawcze słuchanie: kto jakimi drogami się rozwinął, kogo prześcignął, kto w miejscu tkwi, niestety, a kto zadziwiającym skokiem na innej stanął pozycji niż oczekiwano. (Jerzy Waldorff, „Świat" 24. IX. 1967 r.) 59 Gdy obecnie spogląda się wstecz, gdy bilansuje się dorobek ostatnich kilku lat, wydaje się czymś oczywistym, że odbywa .się festiwal pianistyczny w Słupsku, ora-toryjno-kantatowy we Wrocławiu, czy Krakowska Wiosna Młodych: okazuje si° — istniało konkretne społeczne zapotrzebowanie na takie właśnie cykle koncertów. ... właściwie zaś pojmowana tendencja do uatrakcyjnienia festiwali staje się nieraz kopalnią znakomitych, ze wszech miar wartych naśladowania pomysłów. Za przykład niech tu posłuży innowacja jaką wprowadzono na II Festiwalu Planistyki Polskiej w Słupsku. Dodany, tu został do wielkich recitali i koncertów fortepianowych także cykl wieczorów klawesynowych, tworzących całość zupełnie bez precedensu w dziejach naszej kultury muzycznej. Już I festiwal, wyłącznie poświęcony muzyce fortepianowej był sprawą rewełacji, II, w swym rozbudowanym kształcie, okazał się zupełnie unikalną wartością, jakże przy tym prostą w zamyśle. A festiwalu takiego nie powstydziłaby się przecież żadna stolica... (Jerzy Jaroszewicz, „Współczesność' 26. II 1969 r.) Tych sześć recitali w Zamku Książąt Pomorskich będzie wydarzeniem, któremu — bez przesady — można nadać określenie — historyczne. Jeszcze nigdy w historii naszej muzyki nie doszło do takiej konfrontacji sztuki klawesynowej z odbiorcą, do takiego spotkania klawesynis-tów... (Zbigniew Pawlicki, „Głos Koszaliński" nr 234, 68 r.) 60 Nie często zdarza się, aby jakoś nowo narodzona regularna (tj. ppwtarzana co roku) impreza artystyczna tak szybko uzyskała właściwe oblicze i doszła do pełnego rozkwitu, jak to ma miejsce w przypadku słupskich festiwali pianistyki polskiej. Najlepszy dowód, że impreza ta bardzo była potrzebna — potrzebną zresztą nie od dzisiaj i to nie tylko w lokalnej skali koszalińsko-słupskiego regionu, ale w skali ogólnopolskiej. Już pierwszy Festiwal Pianistyki Polskiej, który odbył się w tymże Słupsku tve wrześniu ubiegłego roku, przyniósł inicjatorom i organizatorom pełny sukces, jeżeli idzie o społeczne zainteresowanie, a także o poziom artystyczny zagwarantowany nazwiskami najwybitniejszych polskich pianistów... Dodajmy, że drugi Festiwal Planistyki Polskiej cieszył się większym znacznie, niż poprzedni zainteresowaniem krytyki (Sekcja Krytyków SPAM urządziła przy lej okazji właśnie w Słupsku swoją sesję wyjazdową), co z kolei cenili sobie wykonawcy. W ten sppsób otrzymujemy obraz pięknej i doprawdy w pełni udanej imprezy... (Józef Kański, „Trybuna Ludu" 4. X. 1968 r.) Słupski festiwal, otoczony wyjątkowo troskliwą opieką władz miejskich i wojewódzkich spotkał się od pierwszej chwili z zainteresowaniem zarówno wykonawców jaki i publiczności. Zadbajmy więc o ten festiwal, który z wdziękiem ślicznego miasta, pasją jego działaczy kultury i entuzjazmem publicz- ki ności wchodzi na listę najciekawszych festiwali muzycznych naszego kraju. (Hanna Harley, „Życie Warszawy" 27. X. 1969 r.) Imprezą, którą żyje dosłownie całe miasto jest Festiwal Planistyki Polskiej_ Być może sprawa ta zainteresowałaby psychologa badającego postawy społeczne — warto przyjechać, zobaczyć, przeanalizować... Zbadać podstawy cudu, jakim jest publiczność Słupska, jej wspaniała twórcza ambicja. W atmosferze podniecenia i ogólnej gali odbywał się czwarty już festiwal planistyki. Zaś tym co wyróżniało go spośród trzech ubiegłych — był po prostu wysoki poziom wykonawczy większości koncertów... (Marian Wallek-Walewski, „Ruch Muzyczny", 22. XI. 1970 r.) Nie potrzeba reklamować słupskiej publiczności, która przez siedem dni wypełniała po brzegi salę rycerską Zamku Książąt Pomorskich i Bałtyckiego Teatru Dramatycznego, w których odbywały się festiwalowe koncerty. Tak duża frekwencja na poważnej imprezie muzycznej w mieście powiatowym to zjawisko chyba rzadko spotykane. Nie zabrakło wśród widzów również tych, których spotyka się na wszystkich koncertach muzyki młodzieżowej. Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku stał się imprezą o wielkiej randze artystycznej, ale równocześnie niezwykle ważną dla upowszechnienia kultury muzycznej w szerokich kręgach społeczeństwa... (Donata Otto, „7-my Głos Tygodnia", dn. 4. X. 1970 r.) 62 Przez wiele lat narzekano, że nasza młodzież pianistyczna nie ma możności zaprezentowania swych sił na koncertach publicznych, a znakomitych artystów tej dyscypliny łatwiej usłyszeć za granicą, niż w kraju. Przed czterema laty młody utalentowany dyrygent Koszalińskiej Orkiestry Symfonicznej, Andrzej Cwojdziński, wystąpił z inicjatywą ażeby w drugiej siedzibie Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Słupsku, a także w pięknie odnowionym Zamku Książąt Pomorskich w tyrriće mieście, organizować doroczne festiwale planistyki polskiej. W pierwszym roku wzięli w festiwalu udział początkujący i najsławniejsi pianiści. W drugim roku przybyły także recitale klawesynowe, a potem duety fortepianowe... (Dziennik Ludowy, 8. IX. 70 r.) Wśród zalewu festiwalowego, jaki od lat ogarnia nasz kraj, słupski Festiwal Pianistyki Polskiej jest swego rodzaju wyjątkiem. Zainicjowany przed czterema laty przez dyrektora Koszalińskiej Orkiestry Symfonicznej, Andrzeja Cwojdzińskiego, ppparty przez Słupskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne i Wydział Kultury Prezydium W RN w Koszalinie zyskał sobie trwałe miejsce i wysoką rangę w życiu muzycznym kraju. Zgodnie z oceną czołowych krytyków słupski festiwal obok „Jesieni Warszawskiej" i Wrocławskiego Festiwalu Oratoryjno-Kanta-towego stał się najciekawszym wydarzeniem muzycznym w Polsce... {Tygdnik Kulturalny, 13. IX. 70 r.) 63 W tym roku przybyli pianiści i krytycy przeżywali to samo oczarowanie! Śródmieście udekorowane specjalnymi flagami festiwalu, w każdej witrynie sklepowej muzyczne emblematy, o muzyce rozmawiało się z ludźmi na ulicach, w siedemdziesięciotysięcznym Słupsku, audytorium festiwalowe zapełnione było dwa razy dziennie po brzegi, po koncercie otwarcia zaniesiono na estradę — czegom nie widział nigdzie dotąd! — 12 koszy kwiatów, a po zamknięciu festiwalu 9 koszy i cała orkiestra, pięćdziesięciu instrumentalistów, dostała po bukiecie do ręki... (Jerzy Waldorff, „Polityka", 26. IX. 1970 r.) UCZESTNICY F£ST*WALI PI/ NISTYKI POLSKIEJ 1967 RIANIŚCI (Kolejno) Halina Czerny-Stefańska Ryszard Bakst Jerzy Godziszewski Zbigniew Szymonowicz Lidia Grychtołówna Jerzy Jaroszewicz Marta Gozdecka Julitta Ślendzińska Barbara Hesse-Bukowska Lidia Kozubkówna Władysław Kędra Na koncertach inauguracyjnym i zamykającym festiwal towarzyszyła pianistom Koszalińska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Andrzeja Cwojdzińskiego. Słowo wiążące na koncertach i recitalach: Jerzy Waldorff. 1968 PIANIŚCI (Kolejno) Regina Smendzianka Janina Baster — Janusz Dolny — duet fortepianowy Jerzy Sulikowski Aleksandra Utrecht Tadeusz żmudziński Jerzy Witkowski Andrzej Jasiński Marta Sosińska 67 KLAWESYNISTKK (Kolejno) Elżbieta Stefańska-Łukowicz (dwa recitale) Ewa Gabryś Barbara Czajecka Julitta Ślendzińska Zofia Brenczówna Na koncertach symfonicznych solistom towarzyszyła Koszalińska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Andrzeja Cwojdzińskiego i Zdzisława Bytnara. Słowo wiążące na koncertach i recitalach: Jerzy Waldorff Zbigniew Pawlicki Marian Wallek-Walewski Józef Kański 1969 PIANIŚCI (Kolejno) Jerzy Maksymiuk Jerzy Witkowski Maria Wiłkomirska Maciej Małecki — Jerzy Derfel — duet fortepianowy Józef Stompel Józef Kański Andrzej Stefański Ewa Osińska-Mitko Halina Czerny-Stefańska KLAWESYNISTKI (Kolejno) Danuta Kleczkowska-Pospiech Elżbieta Chojnacka Trio Barokowe Ewa Gabryś Anna Ulrich-Skałska Barbara Strzelecka Na koncertach symfonicznych solistom towarzyszyła Koszalińska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Andrzeja Cwojdzińskiego, Zdzisława Bytnara i Kazimierza Rozbickiego. Słowo wiążące na koncertach i recitalach: Jerzy Waldorff 68 Zbigniew Pawlicki Marian Wallek-Walewski Karol Bula Witold Rudziński 1970 RIAKIŚCI (Kolejno) Barbara Hesse-Bukowska Cezary Owerkowicz Witalis Raczkiewicz Jerzy Derfel — Maciej Małecki — duet fortepianowy Zbigniew Lasocki Piotr Paleczny Tadeusz Żmudziński Trio Krakowskie — Jerzy Łukowicz — Antoni Cofał i k — Krzysztof Okoń KLAWESYN ISTKI (Kolejno) Barbara Czajecka-Markowska Elżbieta Chojnacka-Lesćvre Marta Czarny Danuta Chmielecka-Alovisi Na koncertach symfonicznych solistom towarzyszyła Koszalińska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Andrzeja Cwojdzińskiego, Zdzisława Bytnara i Lucjana Jaworskiego Słowo wiążące na koncertach i recitalach: Jerzy Waldorff Zbigniew Pawlicki Marian Wallek-Walewski Władysław Malinowski Wojciech Dzieduszycki 1971 PIANIŚCI (Kolejno) Witold Małcużyński Maciej Szymański Alicja Mikusek Jerzy Godzi szewski Ewa Wolak-Moszyńska Włodzimierz Obidowicz Anita Krochmalska Andrzej Dutkiewicz Danuta Dworakowska Piotr Paleczny 69 KLAWESYNISTKI (Kolejno) Elżbieta Stefańska-Łukowicz Magdalena Ekielska Leszek Kędracki Trio Barokowe Elżbieta Chojnacka-Lesevre Na koncertach symfonicznych solistom towarzyszyła Orkiestra Państwowej Filharmonii im. Stanisława Moniuszki pod dyrekcją Andrzeja Cwojdzińskiego i Freda Wojtana. Słowo wiążące na koncertach i recitalach: Jerzy Waldorff Marian Wallek-Walewski Wojciech Dzieduszycki Zbigniew Pawlicki Józef Kański fiWHtfi ZESPÓL ORKIESTRY PAŃSTWOWEJ FILHARMONII IM. ST. MONIUSZKI W KOSZALINIE 71 Andrzej Cwojdziński 72 Fred Wojian DYRYGENCI Andrzej Cwojdziński Zdzisław Bytnar I SKRZYPCE Janusz Jurkowski — koncertmistrz Zenon Zaręba — koncertmistrz Mieczysław Bilicki Halszka Suss-Szulc Włodzimierz Gulka Janusz Majewski Anna Tomala Michał Sysojew-Osiński Zofia Nagórna Mieczysław Czoch Andrzej Siudziński II SKRZYPCE Józef Dąbrowski — koncertmistrz Kazimierz Borusiak Edmund Wyrwicki Edmund Rudzki Marian Mystek Małgorzata Kobierska Jan Michalak Danuta Kotowska ALTÓWKI Brygida Pander — koncertmistrz Stanisław Janus Roman Michalski Edward Smarslik Gustaw Richter Hieronim Kupczyk WIOLONCZELE Kazimierz Kretkowski — koncertmistrz Krystyna Majchrzak-Jurkowska — koncertmistrz Hubert Kiedrowski Stanisław Grąbczewski Piotr Gałkowski Wincenty Spirin Dariusz Szczeblewski KONTRABASY Irena Idzińska — koncertmistrz Stanisław Grodzicki Zygmunt Zasada Stanisław Banasiak Ernest Fabisz FLETY Zbigniew Kaczmarek Władysław Sadłowski Mieczysław Chrut OBOJE Janusz Vogelsinger Stanisław Kapłonek Gerard Puk KLARNETY Norbert Tomala Zbigniew Makucki Jan Burkowski FAGOTY Wiesław Soja Andrzej Krajewski Kazimierz Wawrzyszyn ROGI Paweł Kurczewski Antoni Najdek Franciszek Stańczyk Alojzy Staliński Tadeusz Wojciechowski TRĄBKI Eugeniusz Kaczmarczyk Edward Michalski Henryk Drążek PUZONY Stanisław Kurowski Stefan Juraszczyk Czesław Alechnowicz TUBA Leon Reimann PERKUSJE Jan Wojsa Wojciech Kotowski Jan Głasek FORTEPIAN Krystyna Dutkiewicz INSPEKTOR ORKIESTRY Jan Burkowski KONSERWATOR FORTEPIANU W Zdzisław Pawlak BIBLIOTEKARZ Stanisław Banasiak INDEKS KOMPOZYTORÓW I UTWORÓW WYKONANYCH NA FESTIWALACH PIANISTYKI POLSKHEJ W LATACH: 1967-1968-1969-197C-1971 '''tiuF ■ IW III ■l» ««• i»» •«» Anonim XVI w. — Taniec „Jeszcze Marcinie" — „Dobry taniec polski" Anonim Tańce polskie z tabulatur XVI i XVII w. Anonim XVII w. 4 utwory z tabulatury warszawskiej XVII w. Toccata, Fughetta, Capriccio, Fuga Anonim XVII w. Volta Polonica Taniec „Wyrywany" Anonim XVIII w. Polonez poświęcony Pułaskiemu Anonim XVIII w. Anonim XVIII w. (komp. węg.) Anonim XIX w. Albeniz Izaak 2 polonezy Aria Sonata Cordoba Navarra Albeniz Mateo Bacewicz Grażyna — Sonata d-dur — Koncert na 2 fortepiany — II Sonata Bach Carl Philipp Emanuel Koncert na fortepian klawesyn i orkiestrę V Sonata wittemberska Es-dur Bach Johann Christian Sonata E-dur, D-dur 77 Bach Johann Sebastian Fuga d-moll Chaconne Capriccio — na odjazd ukochanego brata Chorał z wariacjami „O Gott du frommer Gott" Suita franc. h-moll, G-dur, E-dur Suita ang. a-moll, g-moll Partita D-dur, c-moll, B-dur-G-dur Preludium i fuga cis-moll (I tom Das Wohl. KI.) a-moll (I tom Das Wohl. Kl.)» c-moll (II tom Das Wohl KI.) f-moll (II tom Das Wohl. KI.) Preludium i fuga na temat B-A-C-H Preludium i fuga fis-moll Toccata fis-moll, e-moll, D-dur Toccata i fuga organowa C-dur (Benedetto Marcello) Koncert na klawesyn solo (Vivaldi) Koncert F-dur Koncert na dwa fortepiany c-moll (Vivaldi) Koncert g-dur (Tausig) Toccata i fuga organowa d-moll Organowe preludia chorałowe (opr. Busoniego) Siciliana Fantazja organowa i fuga g-moll (F. Liszt) Partita h-moll z II cz. der Clavierubung Wariacje Goldbergowskie 78 — Fantazja chromatyczna i fuga d-moll — Fantazja wschodnia „Isla-mey" — III Koncert fortepianowy — Suita op. 14 — Sonata (1926) — Sonata na dwa fortepiany i perkusję — 2 utwory na fortepian (prawykonanie) — Sonata op. 1 Beethoven Ludwig van — Koncert potrójny op. 56 — Koncert fortepianowy c-moll — Wariacje A-dur na temat Paisiella — Wariacje G-dur na temat Gretry'ego — Rondo G-dur — Trio D-dur, V — Rondo capriccioso G-dur op. 129 — Sonaty: c-moll op. 111, c-moll op. 10, nr 1, c-moll op. 13 „Patetyczna", C-dur op. 53 Waldsteinowska, d-moll op. 31 nr 2, D-dur op. 10 nr 3 D-dur op. 28, F-dur op. 10 nr 2, D-dur op. 6 na 4 ręce f-moll, op. 57 „Appassionata" — Koncert fortepianowy Es-dur op. 73 nr 5 Bohdanowicz Bazyli — Mazurek Brahms Johann — Capriccio g-moll op. 116 nr 3 — Intermezzo op. 118 nr 2, op. 119 nr 2, op. 119 nr 3 — Intermezzo op. 117, Es-dur, b-moll, cis-moll — Koncert fortepianowy d-moll op. 15 — Koncert fortepianowy B-dur op. 83 — Rapsodia g-moll op. 79 — Rapsodia op. 119 — Sonata f-moll op. 5 Bałakiriew Milij Aleksiejewicz Bartok Bela Behr Stanisław Berg Alban 79 Buli John Byrd Wiliam Cantallos Carvalho Sousa Champion Chambinieres Jacques Couperin Fraricois Chopin Fryderyk — Wariacje na temat Haydna op. 56 b — Wariacje i fuqa na temat Haendla op. 24 — Gagliarda — The Duke of Brunswick*s Alman — The Duchesse of Brunswick's Toye — Pavane and Galliarde „The earl of Salisbury" — The Whistlige Carmen — The Battle — John come kiss me now — La Volta — Flet i bębenek — Sonata c-moll Toccata Allemande dite L'Affligee Ordre V. X. XXV, XXVI, XXVII Suita d-moll Les Jongleurs Sauteurs et saltimbanques avec les ours et les ours et les singes Les Fastes de la grandę et ancienne Menestrandise Les Folies Francaises ou les Dominos Passaacalia h-moll Les petits moulins avent Le Tic-Toc-Choc ou les Maillotins La Lugubre L'Arlekuine Les Tricotevsee La Favorite Le Carillon de Cithere Le Rossignol eu amour Aliegro de concert A-dur op. 46 Ballada As-dur, op. 47, g-moll op. 24 - Bolero op. 19 80 — Barkarola Fis-dur, op. 47 — Etiudy: F-dur, op. 15, c-moll, As-dur, h-moll, F-dur, a-moll, op. 25, f-moll, C-dur, ges-dur, As-dur, F-dur, op. 10 — Fantazja f-moll op. 49 — Koncert fort. e-moll op. 11 — Kontredans Ges-dur — Mazurki: op. 41, nr 2 i 4. op. posth. As-dur, G-dur, cis-moll op. 6, nr 2. C-dur op. 24 nr 2. a-moll op. 68, nr 2. op. 29, g-moll, C-dur, As-dur, b-moll, a-moll, nr 1, As-dur nr 2, fis-moll nr 3, op. 59 a-moll, op. 67 nr 4, E-dur, op. 6 nr 3 f-moll, op. 63 nr 2. — Nokturny: F-dur, op. 15, fis-moll, op. 48 nr 2, cis-moll, op. 27 nr 1. — Polonezy: Andante i Wielki Polonez op. 23 fis-moll, op. 71 es-moll, op. 27. Polonez Fantazja As-dur, op. 62. Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur, cis moll op. 26, nr 1, As-dur op. 53 — Preludia: 24 Preludia op. 28 — Scherzo cis-moll, nr 1, op. 68, cis-moll, op. 39 — Sonata h-moll, op. 59 — Sonata d-moll, op. 35 — Rondo a la Krakowiak — Rondo C-dur — Rondo na 2 fortepiany op. 73 — Walce: a i As z op. 34 h-moll, op. 69 nr 2 — Wariacje A-dur Souvenir de Paganini Danddrieu Jean Francois — Les Tourbillons — La Gemissante — Le Caquet — Le Timpanon 81 Cwojdziński Andrzej — Humoreska — Rondo Debussy Claude Achilie — Dieupart Dłuqoraj Wojciech Farnaby Gilels Franek Cesar Frescobaldi Girolamo Froberger Jahann Jacob Gabryś Ewa Galuppi Baltassare Przerwana serenada Pour łe piano — 12 Preludiów (zeszyt I) — En blanc et noir — Six epigraphes antiques — Suita h-moll — Vilanella — Rosasolis — Les Djins — Wariacje symfoniczne — Ricercar chromatico post il Credo — Toccata prima — Toccata seconda — Canzona quarta — Toccata d-moll — Miniatury — Divertimento — Sonata per cembalo Haendel Georg Fridrich — Haydn Joseph Henze Hans Werner Hindemith Paul Kirnberqer Johann Pfilipp-Kisielewski Stanisław Kuhnau Johann Badinage Chaconne variee Chaconne g-dur Capriccio Carillon Sonata a-moll Suita g-moll Suita F-dur Suita d-moll III Suita G-dur XIV Suita g-moll VII Suita f-moll Lesson Sonata As-dur, Es-dur Koncert D-dur na klawesyn Lucy Escott Variations III Sonata Polonez Dance vive Sonata Biblijna „Walka Dawida z Goliatem" Krtitel Wanhał Jan — Allegro 82 Lefeld Jerzy Lessei Wincenty Liadow Antoni Liszt Ferenc Lutosławski Witold — Machl Tadeusz — Magin Miłosz — Maksymiuk Jerzy — Malawski Artur — Małecki Maciej — Martinu Bohuslav — Mendelssohn Bartholdy Felix — Meyer Krzysztof — Milhaud Darius — Mozart Wolfqanq Amadeus — Musorgski Modest Myślivecek Josef Ohana Maurice Paciorkiewicz Tadeusz Preludium Ariette variee pour le clavecin ou pianoforte Wariacje na popularny temat polski Etiudy koncertowe „Szum lasu", „Taniec gnomów" Rapsodia węgierska XII Sonata h-moll Wariacje na temat B-A-C-H Wariacje na temat „Weinen, Klagen..." Wariacje na temat Paganiniego Bukoliki Koncert na klawesyn i fortepian (prawykonanie) 5 preludiów Expront Tryptyk góralski 4 Miniatury Tylko na klawiszach Pieces pour clavesin Andante z wariacjami op. 83a na 4 ręce Scherzo 1 Sonata op. 5 Suita Fantazja c-rnoll Sonaty: C-dur, KV 330, D-dur, KV 576 D-dur na 2 fortepiany, F-dur, KV 497 Obrazki z wystawy 2 Menuety Rondo Dzwony na różne pory dnia i nocy 3 Bagatele (prawykonanie) Preludium (prawykonanie) Sonatina (prawykonanie) 83 Paderewski Ignacy Jan — Peerson Martin Polak Jakub Pollardo Francesco Pałubicki Konrad Pankiewicz Eugeniusz Pasquini Bernardo Poulenc Francis Prokofiew Sergiusz Ravel Maurice Reger Max Różycki Ludomir 84 Menuet Krakowiak fantastyczny Fantazja polska op. 19 The Primevose The Fali of the deafe Purcell Henry Podbielski Jan Rachmaninow Sergiusz Rameau Jean Philippe — Kurant — Capriccio — Chimery I i II — Wariacje op. 10 — Toccata sur le „Jean Coucou" — Sonata na 2 fortepiany — Sarkazmy op. 17 — Visions Fugitives op. 22 (fragm. 1,3,4,5,7,9,16,14,11, 10,17) — III Sonata — Sonata op. 83 — Prelud — Suita D-dur — Preludium — II Suita op. 17 — Preludia: gis-moll, op. 32 c-moll, op. 23 — Koncert I, III, V — Sarabande — Les trois mains — Les niais de sologne — La castelane — Rigaudon I — Rigaudon II i Double — La Poule — Le Rappel des Oissaux — Tambourin — Les Tourbillons — Les Cyclopes — Smutne ptaszki — Alborada del graziose — Le Tombeau Couperin — Jeux dćau — Sonatina — Preludium i fuga na lewą rękę — Legenda Saint-Saens Camille — Scarlatti Domenico — \ Seixas Carlos — Skriabin Aleksander — Soler Padre Antonio — Serocki Kazimierz — Spisak Michał — Sweelinck Jan Pietroszoon— Schubert Franz — Schumann Robert Strawiński Igor — Szałowski Antoni — Szeligowski Tadeusz — Szostakowicz Dymitr — Wariacje na temat Beethovena op. 35 na 2 fortepiany Sonaty: A-dur, E-dur, C-dur, D-dur, B-dur, h-moll, G-dur, cis-moll, F-dur, g-moll, K 108 a-moll, K 175 f-moll, K 183 2 Menuety Sonata c-moll Fuga a-moll Frangete, Masque op. 63 Guirlandes, Flammes sombres op. 72 Trzy etiudy op. 65 (na nony, septymy i kwinty) V Sonata op. 53 IX Sonata 4 Sonaty 3 Preludia z „Suity Preludiów" Suita (prawykonanie) Koncert na 2 fortepiany Wariacje chorałowe „Mein junges leben hat ein End" Małgorzata przy kołowrotku Moments musicaux As-dur op. 94 4 Impromputus op. 90 Sceny dziecięce op. 15 Romans Fis-dur Arabeska op. 18 Karnawał op. 9 Wariacje A-S-C-H Sonata fis-moll op. 11 Etiudy Symfoniczne op. 13 Petruszka Sonata na 2 fortepiany Perpetuum mobile (prawykonanie) Sonatina I Sonata op. 12 85 Szymanowski Karo! — Etiudy op. 33 — Fantazja — Mazurki op. 50, nr 1. op. 62, nr 1 — Maski op. 34 _ Wariacje h-moll — III Sonata — IV Symfonia Szymonowicz Zbigniew - Concertino ślendzińska Julitta - Etiudy miniatury Telemann Georg Philipp - Suita polska Twardowski Romuald - Mała sonata Woytowicz Bolesław — Etiudy (Kołysanka, Capriccio) Wysocki Zdzisław — Sonata espressiva e polifonica Vanhal Jan - Sonatina Vivaldi Antonio — Koncert D-dur op. III nr _ Sonata a-moll Vuataz Roqer - Suita aprćs Rembrandt Zipoii Domenico — Aria — Partita st a? i* /Am< 86 INFORMACJE ADRESY TELEFONY * BIURO ORGANIZACYJNE I INFORMACJA V FESTIWALU PIANISTYKl POLSKIEJ: Słupsk, ul. Dominikańska Zamek Książąt Pomorskich, tel. 36-00 * SŁUPSKIE TOWARZYSTWO SPOŁECZNO-KULTURALNE: Słupsk, ul. Zamenhofa 7 Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, tel. 36-03 * BAŁTYCKI TEATR DRAMATYCZNY: Słupsk, ul. Wałowa, tel. 52-85 * MUZEUM POMORZA ŚRODKOWEGO: Słupsk, ul. Dominikańska Zamek Książąt Pomorskich, tel. 36-00 * „GŁOS SŁUPSKI": redakcja pi. Zwycięstwa 2, tel. 51-95 * DWORZEC PKP — ul. Wojska Polskiego, tel. 32-51 * „ORBIS" — ul. Wojska Polskiego 1 tel. 46-35, 36-14 * DWORZEC PKS — ul. Kołłątaja 15, tel. 42-56 * POCZTA GŁOWNA — ul. Łukasiewicza 5 * HOTELE: „Zamkowy" — ul. Dominikańska, teł. 52-95 „Gryf" — ul. Jedności Narodowej 5, tel. 40-33 Dom Wypoczynkowy PTTK — ul. Bieruta 1, tel.29-02 * RESTAURACJE: „Metro" kat. II — 9 Marca, „Centralna" kat. II — ul. Jedności Narodowej, „Pod Kluką" karczma regionalna kat. I — ul. Kaszubska, „Ludowa" kat. III — ul. Tuwima, „Zacisze" kat. III — ul. B. Prusa, „Ekspress" (bar) — ul. Kołłątaja, „Piotruś" (bar) — ul. Kilińskiego, „Adamek" — u zbiegu ulic Mickiewicza i Tuwima. * KAWIARNIE: „Adamek" — u zbiegu ulic Mickiewicza i Tuwima „Kaprys" — ul. Wojska Polskiego „Czar" — ul. Mostnika * POSTOJE TAKSÓWEK: ul. Starzyńskiego, tel. 39-09 Dworzec PKP, tel. 38-24